Jak wybuchnąć bogów xd Gra Novy

Praktycznie znalazłaś się w czymś, co przypominało komorę, w której trzyma się produkty genetyczne o dużych rozmiarach. Wkoło Ciebie było sucho, lecz miejsca miałaś mało a przyssawki przyczepione do twojego ciała, uniemożliwiały ci użycie mocy, którą teraz czułaś w takim nadmiarze, że każda cząstka ciebie, walczyła o jej uwolnienie. Nagle, kiedy zastanawiałaś się nad tym, co tu możesz robić, poczułaś jak mokną ci stopy. Kiedy spojrzałaś na dół, zobaczyłaś, że z dna komory wypływa jakiś zielonkawy, przezroczysty płyn.
-Wpadłaś, malutka.-usłyszałaś męski głos.-teraz cię uśpimy, a cała twoja moc, zostanie sprzedana twoim wrogom, którzy zniszczą twój ród. No ale nie przeszkadzam, moknij w spokoju.
To powiedziawszy odszedł. Trzeba było coś zrobić, ale co?

Gdzie ja do jasnej cholery jestem?!
- No pięknie - mruknęłam.
Po chwili poczułam tą wilgoć i jeszcze czyiś głos.
- Kim jesteś, skąd wiesz o moich mocach?! - krzyknęłam.
Trzeba się pozbyć tych przyssawek. Miejsca mało... Spróbowałam się obrócić i je wokół siebie okręcić by się oderwały. Dawno nie czułam, by moje ciało uwalniało tyle mocy. Jeśli bym na tyle szybko się oswobodziła z tych małychzzłodziei energii, to bym mogła wykorzystać ją by rozsadzić kapsułę. Tego mi jeszcze brakowało. Nowe życie i znowu zniszczone przez to, kim byłam. Spróbowałam też jakoś dłońmi odrywać przyssawki.

Obrócenie było hmmm... Głupie? Poczułaś tak niesamowity ból, że aż upadłaś. Znaczy upadłabyś, gdyby nie mała ilość miejsca. Stałaś w dziwnej pozycji i próbowałaś wyjąść przyzsawkę ręką. Okazało się, że to nie były zwykłe przyzsawki. Wewnątrz kółeczka, wychodził drucik o długości mniejwięcej pięciu centymetrów. Mimo bólu, jaki sprawiał ci ten wyczyn, wyciągnęłaś jedną przyssawkę. Ale pozostało jeszcze osiem. Zdeterminowana wyciągnęłaś je wszystkie, ale w tym czasie, substancja pokrywała cię już aż do pasa.

Bolało mnie to i to bardzo.
- Ból jest niczym - wmawiałam sobie cały czas.
Po chwili przyssawek już nie było, ale został problem płynu. Najlepsze wyjście to zrobienie dziury, przez którą by płyn uciekał, ale jeszcze lepsze byłoby rozwalenie całej komory. Użyłam zgromadzonej mocy, by zacząć topić swoją ręką moje więzienie. Kto mnie w ogóle porwał...

Chciałaś stopić? Coś ci nie wyszło bo dosłownie <cenzura> cały zbiornik w drobny mak. Porywacz zniknął. Oczy przyzwyczaiły się do ciemności i powoli, zaczynałaś dostrzegać zarys pomieszczenia. Było to labolatorium, pełne komputerów i różnych aparatur.
/Czytałem regulamin xd/

Co się nagle dzieje z moimi mocami? Po chwili szybko się rozejrzałam i ostrożnie ruszyłam w kierunku wyjścia, zarzucając na siebie jakikolwiek ubiór.
- Gdzie ja do cholery jestem...? - mruknęłam ciągle wkurzona.
Pierwsze... Wyjść stąd. Drugie - dowiedzieć się gdzie jestem. Trzecie - sposoby powrotu do domu. Mogę być zarówno bardzo blisko jak i niesamowicie daleko.

-Niespodziewałem się, że rozwalisz komorę z kewlaru.(Chyba tak sie to pisze nwm xd)Ale cóż myliłem się. Pytasz się gdzie jesteś? Witam w Asgardzie, jednym z wymiarów. Hmm... Kim jestem? Mam dużo imion ale najbardziej lubie, kiedy nazywa się mnie Lokim. No ale tyle problemów mi przystworzyłaś, że przyszedł koniec zabawy. Zauważyłaś jak rozbłysło zielone światło, a już po chwili uderzyłaś w ścianę. Silny był, w końcu to bóg. Na dodatek bóg planety, która była niepodległa wobec twojego rodu.

- Loki, chyba cie kojarzę, ten co go zawsze braciszek stłucze? - powiedziałam złośliwie.
Po chwili utworzyłam wokół siebie tarczę. Skoro mam teraz tak dużo mocy. Może po prostu ten wymiar mi ku temu sprzyja.
- Zdradzieckie mendy, wy zawsze musicie coś zniszczyć lub się wtrącić - mruknęłam.
Wystrzeliłam w niego kule energii, by go ogłuszyć i pobiegłam w kierunku wyjścia. Sami wrogowie w otoczeniu... Muszę się ukryć gdzieś.

Tarcza nic nie dała, bo Loki sobie spokojnie stał. Kiedy jednak rzuciłaś kulę, ten natychmiast ją odbił, co poskutkowało tym, że zamiast pobiec do wyjścia, wbiegłaś na ścianę.
-Twoja moc jest tu faktycznie spora, ale przy mnie... Jesteś nikim.-uśmiechnął się okrutnie i podniósł cię za szyję do góry. Kiedy spojrzałaś w jego szmaragdowo zielone oczy, poczułaś w sobie jego obecność. Penetrował twój mózg i przeglądał wszystkie wspomnienia.

To racja, ciągle mam to ludzkie ciało, ciągle moja moc nie jest tak wielka jak kiedyś. Gdy zaczął przeglądać moje wspomnienia to się wściekłam.
- Won z mojej głowy!!! - wrzasnęłam.
Po chwili wykorzystałam okazję i przy wzmocnieniu swojej nogi mocą... Kopnęłam go z kolana w krocze. Nie mam z nim teraz wielkich szans. Rozmasowałam sobie czoło. Ała...

Efekt był do przewidzenia. Loki upadł na kolana i zwijał się z bólu. Miałaś idealny moment do ucieczki, lub też mogłaś nadal się nad nim pastwić. Wybór należy do ciebie.

Ja do tych co lubią dręczyć innych nie należę. Po chwili ruszyłam biegiem w kkierunku wyjścia. Nie mam pojęcia jaka jest teraz sytuacja z Asgardem, ale muszę być gotowa na wszystko. Jeszcze po drodze zgarnęłam coś, co jest tutejszym ubiorem i wręcz w biegu wskakiwałam w te ubrania. Kij z tym, że pewnie męskie..

Wyglądałaś teraz jak laska z matrixa. Wystarczyło dodać ci okulary i ściąść włosy. Wybiegłaś z budynku. Przed twoimi oczami rozciągał się ogromny las. Ale coś przykłuło twoją uwagę. Mały skrawek lasu poruszał się. Wyglądało to jak złudzenie optyczne. Nagle zauważyłaś dziwnego ptaka, który wleciał w tamten kawałek lasu i nagle zniknął.

No to dobra... Tylko dokąd by tu... A chyba już wiem. Pobiegłam w kierunkutych dziwnych drzew. Może tam jest coś interesującego. Tylko mam nadzieje, że nic mnie nie zeżre.
- Jak on mnie w ogóle mógł znaleźć... - rozmyślałam.
Caly czas uważnie rozglądałam się wokoło, by mnie czasem coś nie napadło.

Kiedy podeszłaś do drzew, zauważyłaś, że w rzeczywistości są one ramą jakiegoś portalu. Mogłaś w niego wejść, lub uciekać w las. Nagle, koło twojego ucha śmignęła strzała. Wbiła się w drzewo, które natychmiast zaczęło usychać.

Spojrzałam z lekkim przestrachem jak zobaczyłam efekt wywołany przez tą strzale.
- O shit... - mruknęłam.
Bez namysłu wskoczyłam w tej portal nie chcąc dostać. Drugi raz raczej nie będę w stanie się odrodzić. Lepszy chyba portal niż błakanie się po lesie.

To był dobry wybór. Nawet bardzo dobry. Pojawiłaś się na przed swoim zamkiem. Był to taki szok, że wręcz musiałaś usiąść na trawie. Nagle, dotarło do ciebie, po co ten portal jest zrobiony i aż cię zmroziło. Loki chce zaatakować zamek.

- Mój dom... - powiedziałam tylko ciągle zszokowana.
Miejsce, gdzie się uczyłam... Miejsce, gdzie spędziłam praktycznie całe moje poprzednie życie... Znowu mogę tutaj być.. Po chwili wstałam. Trzeba pójść, ostrzec wszystkich... Tylko czy mnie poznają w tym ciele? Czy mi w ogóle uwierzą? Niezbyt pewna siebie ruszyłam do bram.

Kiedy mówiłaś o swoim ciele, odruchowo na siebie spojrzałaś i dostrzegłaś, że znowu jesteś sobą, tyle, że w czarnej, skórzanej sukni. Wszystko stawało się co raz dziwniejsze.

Rzuciłam tylko okiem na mój ogon, który oto wreszcie odzyskałam (mam manię na punkcie ogonow). Po chwili ruszyłam już pewniej w kierunku bram.
- Ciekawe ile się tutaj zmieniło - powiedziałam.
Spojrzałam na portal. Pewnie niedługo zaatakuje...

Przy bramie, nie było żadnej straży. Jednak podniesiono most zwodzony nad widocznie, nowo wykopaną rzeką. Trzeba było znaleźć jakiś sposób na wejście, tylko jaki?

Zwykle jak przychodziłam to otwierali...
- Tu Nova! Wróciłam! Otwórzcie! - powiedziałam.
Poczekałam na jakąkolwiek reakcję. Cóż jak nic z tego nie wyjdzie to dostane się tam drogą powietrzną. Rozejrzałam się i zerknęłam na rzekę. Może i zamek ma wyglądem nie odbiegać, ale... Bez przesady.

Nagle brama opadła. A za nią zobaczyłaś swoich rodziców tyle, że związanych.
-Byłem szybszy, dziecinko.-usłyszałaś głos, a kiedy spojrzałaś, do kogo mógłby należeć, zobaczyłaś Lokiego. Facet się na ciebie uwziął, nie ma co.

Nie... Jak to?!
- Loki, znowu... Grrr... - traciłam praktycznie resztki mojego opanowania.
Zaczęła się we mnie gromadzić energia. W czasie wojny byłam prawdziwym berserkerem jak traciłam nad sobą kontrolę. Uderzyłam ogonem w ziemię co znaczyło moją gotowość do walki...

-Nie warcz, bo to ci nic nie da.-przyłożył koniec laski do skroni twojego ojca.-Jak myślisz? Kto będzie szybszy? Ja, czy ty? Mam dla ciebie propozycje. Wykonasz dla mnie trzy zadania a ja, puszcze twoich rodziców. Zgoda? Bo wiesz, mi to obojętnie.