Dream World RemikR

Znalazłeś się pod postacią Riolu pośród ogromnych drzew i wielu dziwnie wyglądających krzewów.

Kiedy znalazłem się w lesie poczułem się bardzo dziwnie. Nowe, nieznane miejsce, a w dodatku jestem tutaj sam i nikogo nie znam. Rozejrzałem się jednak dokładnie dookoła, aby szczegółowo przebadać okolicę. W końcu żeby cokolwiek zrobić muszę się ruszyć, nie mogę być ani leniwy, ani powolny. Biorąc to wszystko pod uwagę wstałem na tylne łapki zacząłem pewny marsz ku krzakom, które wydawały mi się bardzo obiecujące. Postanowiłem podejść do nich i dokładnie je przeszukać w celu znalezienia towarzysza do przeszukiwania tego miejsca i zabawy. Z dużą zawziętością przeszukuję dokładnie każde miejsce, w którym tylko mógłby się chować jakiś pokemon.

Obok ciebie przebiegła Rattata.

Oprócz niej na razie nie widziałeś tutaj żadnego innego stworka.

-Cześć, ja jestem Remik, a Ty jak masz na imię?-Zapytałem przyjacielsko pokemona.
Mam nadzieję, że będzie chciał się ze mną pobawić, bo jeszcze nikogo tutaj nie znam, a przecież ten las wydaje się dość duży. Może dzięki nowemu kompanowi uda mi się spotkać jeszcze inne stworki. Zacząłem biegać wokół nowo poznanego pokemona, aby sprawdzić czy on też jest tak żwawy jak ja.

Rattata tylko na Ciebie spojrzał i szybko uciekł w krzaki. Znowu zostałeś tutaj sam albo raczej wydawało ci się, ze nie ma tutaj nikogo innego.

Nie ma rady, skoro uciekł to trzeba mu pozwolić odejść i dalej szukać nowych przyjaciół. Wypadałoby w końcu znaleźć kogoś kto się mną zainteresuje i będzie chciał wprowadzić mnie w ten dziwny świat. W końcu samemu mogę długo błądzić po lesie i nie spotkać nikogo, bo inni się schowają, ale ja tak nie chcę. Staram się znaleźć kogoś, kto nie tylko mnie polubi i zaufa, ale także wprowadzi mnie w tajniki lasu, abym mógł dobrze, szybko i pewnie się tutaj poruszać i wiedział gdzie kogoś znaleźć. Przeszukuję wszystkie możliwe kryjówki pokemonów, jestem do tego bardzo zdeterminowany i przykładam się do wykonywanej czynności. Każdy krzak, norka i inne pozornie niewinnie wyglądające miejsce jest dokładnie przeze mnie penetrowane, aby zbadać czy jest tam jakiś pokemon, czy też go nie ma.

Nigdzie nie było na razie innych pokemonów, ale pod jednym z krzaków znalazłeś Super potion.

Jakie te poszukiwania przyjaciół są trudne. Przecież tak bardzo się staram, a jak na razie spotkałem tylko jednego pokemona, który w dodatku uciekł mi z pola widzenia zanim zdążyłem się dobrze przywitać. Jednak nie mogę się poddać, bo przecież początki zawsze są trudne. Staram się podążać przed siebie, a wtedy na pewno uda mi się kogoś spotkać. Postanowiłem zmienić strategię, muszę przeszukiwać nie tylko ziemię, ale i powietrze, z góry przecież też dobrze widać. Postanowiłem jak najszybciej wdrapać się na drzewo i sprawdzić czy nie ma na nim jakiegoś stworka, z którym mógłbym się zaprzyjaźnić.

Gdy wdrapałeś się na drzewo, na jednej z gałęzi siedział sobie Taillow. Popatrzył na ciebie zaciekawiony obserwując każdy twój ruch.

-Siemanko, jestem Remik, a Ty? Szukam kogoś, z kim mógłbym się zaprzyjaźnić.-Powiedziałem spokojnie do pokemona, aby go nie wystraszyć.
W końcu muszę być ostrożniejszy, skoro już raz zraziłem do siebie jednego stworka, to mogę to zrobić i drugi, a bardzo bym tego nie chciał. Nie chciałem się za bardzo ruszać, ani zbyt blisko podchodzić, bo przecież nowo poznany ptaszek zapewne mi nie ufa i znowu mógłbym stracić szansę na przyjaźń.

Taillow tylko przekrzywił głowę. -Ach... to ty jesteś tym dziwnym Riolu co lata co całym lesie jakby szukał niewiadome czego?- ziewnął ptaszek i Nawet nie zwracał na ciebie uwagi.

-Tak, zapewne to ja. Szukam przyjaciół, chciałbyś zostać jednym z nich?-Zapytałem radośnie po czym postanowiłem zrobić sztuczkę, aby zainteresować sobą nowego znajomego.
Rozpędziłem się po gałęzi, aby odbić się od pnia i wykonać salto w tył. Po wylądowaniu dołożyłem jeszcze obrót, odbicie się rękami od gałęzi i lądowanie na nogach tuż przed Tailow'em. W końcu jestem przygotowany do walki, więc mogę pokazać kilka niezłych wyczynów znudzonemu ptaszkowi.
-Uwielbiam walczyć i się ruszać, a Ty?-Zapytałem ptaka.

Taillow tylko znowu ziewnął i ignorował to co robisz oraz mówisz. -Szuka przyjaciół.- Prychnął. -Też mi zajęcie.- Odwrócił się do ciebie swoim ogonkiem.

To już dla mnie za wiele, może i kocham pokemony, ale wypadałaby mieć do siebie jakiś szacunek, a odwracając się do mnie ogonem on go nie pokazał. Szybko postanowiłem wykonać na nim serię moich ataków. Natychmiast wyskoczyłem w powietrze, aby wzmocnić swój Iron Tail saltem w przód i trafić bezpośrednio w grzbiet ptaszka. Nie mogę tolerować takiego zachowania, więc zanim się otrząśnie wykonuję na nim jeszcze Force Palm w tułów. Taka kombinacja ciosów musiała zaboleć przeciwnika, ale to jeszcze nie koniec akcji, jakie dla niego szykuję. Tutaj, na drzewie, mały ptaszek ma nade mną przewagę, dlatego muszę sprowadzić walkę na neutralny grunt. W tym celu używam Quick Attack, aby zepchnąć go z gałęzi i uczepić się za niego, tak, aby spadać jak najszybciej, a w ostatnim momencie przed ziemię wdrapać się na jego grzbiet, żeby to on przyjął cały impet uderzenia na siebie.
-Nie pozwolę się tak traktować. Nie podoba mi się to co zrobiłeś i dostaniesz za to nauczkę.-Powiedziałem stanowczo i chłodno, ujawniając swój waleczny charakter, po czym postanowiłem dobić ptaszka wykonując Dig i wyłaniając się spod ziemi dołożyć jeszcze Iron Tail.

Gdy ptaszek zobaczył, że ruszasz do ataku jego oczy zabłyszczały w czymś co mógłbyś nazwać zadowoleniem. Szybko odskoczył i gdy zaczynałeś salto rzucił się i uderzył cię w głowę skrzydłami zrzucając cię z drzewa. Popatrzył teraz na ciebie z zainteresowaniem.

-Co taka nagła zmiana? Nie myśl, że odpuszczę.-Powiedziałem i wbiegłem spowrotem na drzewo przy pomocy Quick Attack.
Kiedy stanąłem na przeciwko pokemona dodałem.
-Lubię wojowników, ale i tak Ci to nie pomoże.-Powiedziałem i wykonałem Feint, aby zmylić mojego przeciwnika, a zaraz potem dołożyłem jeszcze Shadow Claw.-Co Ty na to? Taka sytuacja Cię nie nudzi?-Zapytałem

Taillow zaczął się śmiać, gdy próbowałeś uderzyć go Shadow Claw. Znowu uderzył cię skrzydłami i na dole już czekało kilka pokemonów, które sypnęły w twoja stronę Stun Spore. -Teraz jest fajnie?- Spytał się Taillow, gdy poczułeś ze pod wpływem proszku twoje ciało ogarnął paraliż.

-Nie ma to jak wysługiwać się kumplami, żałosne.-Powiedziałem próbując walczyć z paraliżem.
Niestety, ja nigdy się nie poddaję, więc nawet taka przeszkoda jak paraliż nie jest w stanie powstrzymać moich myśli. Nawet jeżeli ciało ogarnie siła, na którą nie będę miał wpływu i niemożliwi mi poruszanie się, ja i tak będę cierpliwy i wyczekam moment, kiedy znowu będę mógł rozpocząć działania. W moim słowniku nie ma słowa porażka, dlatego też staram się wykonać jakikolwiek ruch i w miarę możliwości zaatakować Tailowa. Ten pokemon budzi we mnie niezwykłą intrygę. Z jednej strony wydał mi się strasznie leniwy i obojętny na wszystko, słaby psychicznie i totalnie wyautowany z życia społecznego, a tym czasem okazało się, że jest nie tylko silny mentalnie, szybki i przewidujący, ale na sam początek walki widać błysk wojownika i zainteresowania w oku. Mało tego, widocznie ma pod sobą, lub po prostu za sobą grupę innych pokemonów. Jakie to wszystko zagmatwane. Nie wiem co na razie mogę o nim powiedzieć, ale nie lubię, kiedy ktoś wysługuje się innymi, zamiast wziąć sprawy we własne ręce. To dlatego nadal walczę z własnym ciałem starając się uderzyć go Quick Attack'iem.

-Phiii...- Zaświergotał Taillow, gdy próbowałeś ruszyć się pomimo paraliżu. Nic to z reszta nie dało. tylko walnąłeś o ziemię jak długi. Trawiaste pokemony otoczyły cię i widocznie czekały na rozkaz małego ptaszka. -Och.. chyba nie wiesz z kim zadałeś, mały piesku. I to bardzo źle.- powiedział i sfrunął, by wylądować na ziemi. Przekrzywił łepek z zainteresowaniem. -Nie jesteś stąd... jesteś jednym z tych co przychodzą, by łapać pokemony i przenosić je do realnego świata?- spytał się Taillow.

-Mylisz się, doskonale wiem z kim zadarłem. Z idiotą, który do tego boi się Riolu tak bardzo, że musiał zawołać kumpli, żeby nie nie narobić na siebie.-Powiedziałem pokemonowi.
Zupełnie zignorowałem jego pytanie o to kim jestem i skąd jestem, bo to nie jego sprawa. Ja szukałem przyjaciół, a on bardzo źle mnie potraktował, do tego nie był w stanie walczyć sam. Nie lubię nikogo, kto ma taki charakter. Chociaż przez chwilę wydawało mi się, że może to właśnie on zostanie moim nowym przyjacielem, tak teraz już wiem, że muszę po prostu dać mu nauczkę. Mimo paraliżu ciała nadal próbowałem się ruszać, próbowałem odzyskać kontrolę, aby zrobić cokolwiek. Przecież nie mogłem tak po prostu poddać się paraliżowi. Obserwowałem tylko ptaka, bo jego sługusy kompletnie mnie nie obchodziły. Na końcu przyszła jeszcze do mnie refleksja i postanowiłem odpowiedzieć na jego pytanie.
-Takiś odważny to się przekonaj.-Odparłem wyzywająco.

Taillow wzruszył skrzydłami i powiedział do Cottone: -No cóż, dajmy sobie z nim spokój.- Po chwili poczułeś, ze paraliż mija, ale jakiś pokemon sypnął ci prosto w oczy usypiającym proszkiem. Obudziłeś się nad rzeką. Śladu po Taillowie i jego pomagierach nie było żadnych.

-Phi...-Pomyślałem.-Mocny w gębie i tylko tyle.-Wyraziłem w myślach swoją opinie.
Pokemon zniknął, tak jak jego beznadziejni pomagierzy. W sumie to dobrze, bo nie rozumiem jak tak piękny i ciekawy pokemon jakim jest zdecydowanie Taillow może zachowywać się w tak karygodny sposób. Chciałbym go spotkać ponownie, żeby się z nim rozliczyć, jeszcze mi za to zapłaci. Skoro już znalazłem się nad rzeką, to może chociaż tutaj uda mi się spotkać kogoś godnego zaprzyjaźnienia się. Tyle czasu już błąkam się po tym lesie, a jak na razie spotykam same pokemony, które nie chcą mieć ze mną nic wspólnego. Mam nadzieję, że rzeczka działa kojąco na pokemony i to pozwoli mi łatwiej się z nimi zaprzyjaźnić. Zaczynam się rozglądać dookoła za kryjówkami, w których mogłyby schować się pokemony, a może zobaczę jakieś niechowające się. Kto wie, wszystko możliwe. Staram się przeszukać wszystkie możliwe miejsca, aby kogoś znaleźć. Myśl o wrednym pokemonie nie daje mi jednak spokoju, niestety pragnę zemsty, ale bez pomocy go nie tylko nie znajdę, ale też mogę nie dać rady jego sługusom.

Obok ciebie przebiegła kolejna Rattata. Wyglądała na taką, która gdzieś się śpieszy.

No nie, znowu Rattata, który gdzieś się spieszy... mam ich dość. Czy nie ma tutaj nikogo, kto mógłby poświęcić mi trochę czasu?Pomyślałem smutny.
Jednak mimo delikatnego zniechęcenia postanowiłem rozpocząć rozmowę.
-Cześć, jestem Remik, a Ty? Wydaje mi się, że gdzieś się spieszysz, powiesz mi dokąd?-Zapytałem.
Miałem nadzieję, że w końcu będę mógł się z kimś normalnie zaprzyjaźnić, a także, że poznam powód, dlaczego pokemonów nie ma przy rzecze. Wydawało mi się, że powinny tutaj być, bo przecież to piękne i spokojne miejsce.

-Z DROGI! ŚPIESZĘ SIĘ! NIE WIDZISZ?- Krzyknęła mysz i tyle już go widziałeś. Nie było tego złego co by na dobre nie wyszło i po chwili zobaczyłeś całkiem sympatycznie wyglądającego stworka.