Ich bin dziwolog - gra Nov'ej

Tak wiec tego. Witam wsrod moich graczy poraz enty:P. Czas zaczynac.
_________
Nie atakuj. Nie przyszedlem cie skrzywdzic. uslyszalas przyjemny meski glos. Gdy tylko wychylil sie z cienia dojrzalas jego wyglad "ktory dam koedy indziej bo frm zabrania wstawiania linkow". Gdy wyszedl z cienia zauwazylas ze ma rece podniesione do gory w gescie poddanstwa. Za nim zobaczylas cos takiego "wobraz sb MewTwo bo frm zabrania jeszcze wstawiania linkow". Takwiec twoje przypuszczenia na temat posiadanego pokemona przez wlamywacza okazaly sie sluszne.

Spojrzałam na nich uważnie.
- Po co tu jesteście? - spytałam si ę , ciągle się im badawczo przyglądając.
W końcu odpuściłam z energią paraliżującą w ręce i oparłam się o ścianę. Westchnęłam i spojrzałam na pokemona. Albo ten chłopak ma inne silne pokemony, przez co go złapał, albo legenda miała powód by do niego dołączyć.

Szukalem jakoes kryjowki by sie przekimac. A zauwazylam ze ktos tu jest a w kupie zawsze razniej nie prawdaz? usmiechnal sie cofajac MewTwo do balla. U paska zauwazylas jeszcze 2 pokeballe. Wygladalo na to ze lacznie mial 3pokemony.

Skrzyżowałam ręce.
- To w takim razie po co się tu włamywałeś z tym pokemonem? - spytałam i wskazałam na zniszczone zabezpieczenia . - Poza tym dopiero tutaj przyszłam - dodałam. - Chcesz nocować, idź do miasta, to miejsce i tak zaraz wybuchnie - powiedziałam.
Moja mina mówiła sama za siebie "wynocha albo będziesz miał przekichane". Na mojej dłoni znowu była ta energia paraliżująca, wiec w razie czego mogę się bronić.

A zabronisz mi? spytal sie ciebie obruszony. Schowaj te fajerwerki bo na nic ci sie nie zdazda. dodal smiejac sie i patrzac na twoja reke. Jakos nie dochodzilo do was odglos bomby ktora miala zaraz wybuchnac. Zreszta skoro ma wybuchnac to co tu robisz? spytal odbijajac pileczke.

Kurde, chyba coś pomyliłam. Natychmiast przestałam używać mocy.
- Tak się składa, że ja tutaj przyszłam by uruchomić autodestrukcję, więc wiesz - powiedziałam. - Po prostu pilnuje swoich interesów - dodałam.
Po tym zerknęłam na szafkę. Ajaj, moje zapiski... Wszystko walnęłam do szuflady.

Skoro tak to spoko. Zegnam mila pania. wzruszyla ramionami i ruszyl ku wyjsciu. Zagwizdal tylko cicho a za nim pojawil sie cien jakby jakis pokemon podazal za nim. Jednak chlopak wesolo pogwizdywal wiedzac ze cos za nim.idzie. Gdy chlopak wyszedl zostalas sam na sam ze soba. Oby tak dalej a daleko zajdziesz. Otaczala cie glucha cisza. Z zewnatrz dobiegal cie dzwiek oddalajacego sie chlopaka i jego wesole pogwizdywanie. W koncu nie bylo slychac nic. Zostalas sama jak palec.

Nie przeszkadzało mi to. Nie mam zaufania do nikogo poza rodzina... Zwłaszcza jak mi się włamie do "majsterkowni". Po tym nastawiłam zegarek na bombie na 3 minuty i oddaliłam się z budynku. Ruszyłam w drogę do domu. Trzeba będzie się pakować. Jak bylam już w miasteczku to wypuściłam swojego Litleo. Westchnęłam. Może jednak przesadzam? To nie jest wojna... Chociaż mimo wszystko nie mogę być spokojna. Zbyt wiele przeżyłam...

Gdy bylas w polowie drogi do domu uslyszalas "bum". No by bylo na tyle twojej majsterkowni. Litleo uradowamy pomachal ogonem i otarl sie o twoje nogi niczym kot. W sumie niby nim byl. W koncu lwy sa kotowate nie prawdaz? Spakowalas sie dosc szybko, stworek ci pomogl. I tak oto siedzialas na torbach.

Laptop, ładowarka... Ubrania, jedzenie, ekwipunek trenera.... Wszystkojjest. Dałam Litleo kilka smakołyków. Po tym wzięłam plecak i zeszłam na dół.
- Ja już będę ruszaćw drogę - powiedziałam do rodziców.
Na pożegnanie się jeszcze przytuliłam i jeszcze uściskałam młodszego brata.
- Ucz mi się tam, a nie leniuchuj - powiedziałam żartobliwie.
W końcu ruszyłam!

Bede lenic sie! wydarl sie za twoimi plecami. Ruszylas przed siebie w razie czego schowalas swoj komplet kluczy do kieszeni. Moze kiedys ci sie przydadza. Ruszylas przed siebie do pobliskiego parku. Litleo kroczyl dumnie przy twojej nodze co jakis czas atakujac zabkami twoje nogi i warczac jak pies. To kot czy pies?

- Ej ty rozbójniku - powiedziałam rozbawiona.
Wzięłam sobie kociaka na ręce i zaczęłam go głaskaćpo lebku by się uspokoił.
- W końcu mnie zeżresz - stwierdziłam.
Wędrowałam dalej i się rozglądałam wokoło.
- Przydałoby się znaleźć jakieś dodatkowe zajęcie w podróży - mruknęłam.

Litleo prychnal ci w twarz i polaskotal cie wasami w twarz. Zaczal machac ogonem widocznie zdenerwowany. Jak widac nie przepadal za noszeniem na rekach. Zeskoczyl z twoich nog i wedrowal miedzy ludzmi kierujac cie w glab parku.

Westchnęłam.
- Kapryśny stworek... - mruknęłam.
Kiedyś jak miałam zwierzaka to był z niego straszny pieszczoch...Zresztą pokemony raczej służą teraz ludziom do walki. Wędrowałam tak po tym parku i się rozglądałam. Tak tu spokojnie...

No nie dokonca spokojnie. Na drugim koncu parku dojzalas pare walczacych pokemonow. Wlascicieli nie bylo tak wiec byly to dzikie pokemony. Owszem reszta parku byla spokojna. Przy stawie siedzialu Duckletty, miedzy parkami paradowaly pokegolebie.

Niezbyt mnie ta walka zaciekawiła. Spojrzałam w pokenav na mapę, chciałam już iść do kolejnego miasta. Westchnęłam i schowałam swojego pokemona do pokeballa. Po tym ruszyłam w drogę. Ciągle byłam zamyślona. Ciekawe mimo wszystko jak dalej przebiegała wojna... Arceus pewnie wie, ale raczej do niego ciężko byłoby się dostać.

Litleo widzac balla naburmuszyl sie ale niw stawial przeciwow. Tak wiec balla schowalas i ruszylas przed siebie. PokeNav musial sie zaktualizowac wiec za szybko ci nie pokazal mapy bo mial problem z polaczeniem sie do satelit.

Nie no, ja bym ten sprzęt cały poprzerabiała i by działało jak trzeba. Westchnęłam. Gdy się w końcu połączyło to sprawdzam mapę. Ciągle uważnie się rozglądałam. Jednak co złego może mnie tu spotkać? Dużo, ale szanse na każde z nich to kilka promili czy góra jeden procent...

PokeNav polaczyl sie z satelitami i okazalo sie ze twoja miejscowosc zwie sie Hazelnut. Najblizsze miasto bylo polozone 50km dalejazwalo sie Choco. Za soba zauwazylas cien jakies postaci. Odglozy przez ten cien byly ci znanebo byly to wesole pogwizdywania. Zaraz zaraz. Gdzies juz jeslyszalas. I to nawet dosc nie dawno.

Zdziwiłam się. Yhm, to znowu ten chłopak. Mam dość spory kawałek do przejścia, mam nadzieję będę miała gdzie nocować. Bateria w moim laptopie nie jest wieczna i muszę ją ładować... Ale co tam, przeżyję bez tego jakiś czas. Po chwili się odwróciłam w kierunku chłopaka i na niego spojrzałam. Po tym jeszcze raz zerknęłam na pokenav, ogarnęłam całą trasę by ją spamiętać i ruszyłam w drogę. Tamte i tak pewnie nie będzie chciał ze mną gadać... Byłam dość... nietowarzyska.