Wybranka przeciwko zUym bestyjom - Ola

Wszyscy patrzyli się na Ciebie jak na jakiegoś superbohatera, władcę czy gwiazdę muzyki... Ale nie byłaś żadnym z tych, przynajmniej się nie poczuwałaś przynajmniej jak Michael Jackson... W końcu jeden z mnichów tutaj się dopchał do Ciebie i Cię zmierzył wzrokiem.
- Ah ten los... Ktoś taki niepozorny... Ale cóż, darowanemu koniowi nie patrzy się w zęby, chodź za mną - powiedział i zaczął iść w kierunku jednej z bram tutaj.
Miała na sobie symbol koła.

Szczerze powiedziawszy to nie mam pojęcia co się dzieję, domagałam się wytłumaczenia co i jak, jednakże teraz postanowiłam pójść za tym człowiekiem i sprawdzić co się dzieję. Byłam strasznie ciekawa, co mi ma zamiar pokazać, opowiedzieć... Siedziałam cicho i tylko szłam za nim. Rozglądałam się po otoczeniu i starałam się jakoś to wszystko ogarnąć... Ehh... Najpierw pożar, potem jakieś dziwne rzeczy, a teraz TO ? Nie mogę w to uwierzyć.

Niedługo znalazłaś się w jakimś pomieszczeniu z dwoma krzesłami i stołem.
- Usiądź proszę - powiedział mężczyzna, wskazując jedno z krzeseł, a on sam zaraz usiadł a drugim.
Jak usiadłaś to odchrząknął.
- Cóż nasz lub od wielu, wielu lat... już sami nie mozemy zliczyć... jest gnębiony przez smoki. Te potwory atakują nasze wioski, pożerają ludzi... Istnije jednak przepowiednia, która mówi o wybrańcu, który uratuje nasz świat przed zagładą... Tym wybrańcem, a raczej tą wybranką okazałaś się być ty. Najpierw jednak musimy cię nauczyć magii. Jesteś w ramieniu podstaw, tu uczysz się rzeczy związanych po kolei z każdym żywiołem - wyjaśnił.

Dobrze - Odpowiedziałam na pierwsze słowa i usiadłam. Wsłuchałam się w to co powiedział. Pierwsze myśli... Czy to żart? To było takie typowe pytanie zdziwionego człowieka. No cóż, wysłuchałam to do końca i... Chwilę się zastanowiłam. Oparłam się i powiedziałam:
- No dobrze... Ale prosiłabym wszystko od podstaw. No i jak to możliwe? Można mnie w tym pogłębić, bo póki co to w to nie dowierzam.

- Są rzeczy, które tylko najstarsi mędrcy zrozumieją - facet uśmiechnął sie ciepło. - Póki co... musisz odpocząć i przyzwyczaić się do naszego klimatu, pełno tutaj magii chociaż zapewne jeszcze nawet jej nie zauważasz... Nie jesteś wyczulona, ale postaramy się to zmienić - powiedział mężczyzna.
Zaprowadził Cię po chwili długim korytarzem do jakiegoś pokoju. Łóżko, szafka... Standard innymi słowy... chociaż nie takie jak u Ciebie w domu...

- Dziękuje serdecznie- Powiedziałam z szczerym uśmiechem. Chwilę się rozejrzałam i dodałam: - W takim razie, jutro wszystkiego się dowiem ? - Usiadłam na łóżku, czekałam na odpowiedź. Cóż, może być ciekawie, o ile to nie sen. Może jutro się obudzę i będzie po staremu ? Dla mnie to wszystko się stało szybko i strasznie dziwnie. Hmmm... Czas na spanko... W takim razie kiedy już mężczyzna odejdzie pójdę spać.

Niedługo położyłaś się spać. Szybko usnęłaś... Śnił Ci się dom, rodzina... Już za nimi tęskniłaś bo byłaś świadoma, ze ich kawał czasu nie zobaczysz... Obudziłaś się następnego dnia bardzo wypoczęta. A to co się wczoraj stało to nie był sen, niestety... Tylko najprawdziwsza prawda.

Nie wierzę. A jednak prawda, jestem tu i teraz to się wszystko dzieję. No cóż, moje życie się teraz zmieni, trzeba się z tym pogodzić, że na 50000 osób na świecie ludzi wybrano mnie. Świetnie. No dobrze, ogarniam się jako tako i siedzę w łóżku.

Raczej pięć miliardów, więc trochę zer Ci się zgubiło... Niedługo byłaś już ogarnięta, kiedy wszedł jakiś młody, strasznie chudy chłopak i przyniósł na rękach jakieś ubrania.
- To będzie twój strój na czas szkolenia u nas - powiedział, ukłonił się lekko i zostawił Cię samą byś mogła się przebrać w spokoju.

Przyjrzałam się temu strojowi, założyłam go i sprawdziłam jak leży. Podziękowałam z uśmiechem za strój, no i co ? Hmm... No cóż, wydaję się być fajnie, czas się pokazać, tak więc wychodzę z pokoju i się nieco rozglądam. Cóż, jeżeli jest jeden korytarz to ide przez niego, a jak nie to się rozglądam po wszystkich.

Niedługo podszedł do Ciebie jakiś starszy mężczyzna.
- Witaj, jestem Xamar, będę cię uczył magii podstawy - powiedział krótko i spojrzał na Ciebie wyczekująco, teraz pewnie ty masz mu się przedstawić.
Ubiór przypominał trochę kimono, widać nie będziesz nosiła tych szat co oni bo nie jesteś z zakonu...

- Dzień dobry, ja jestem Ola - Odpowiedziałam i dodałam: - Czyli zaczynamy ? - To pytanie kończyło moją wypowiedź. Chwilę ogarnięcia i oddechu - muszę się przygotować fizycznie na trening. Kiedy nauczyciel zacznie mówić co i jak uważnie go słucham i wykonuję podane polecenia

- Tak, ale najpierw... wspólne śniadanie - powiedział mężczyzna.
Niedługo byliście w ogromnej jadalni, siedziało tu dużo małych dzieciaków.
- Wszyscy tutaj to są nasi początkujący - wytłumaczył krótko Twój przewodnik i wskazał Ci miejsce przy nim.

- Niesamowite! Jestem pod wielkim wrażeniem. - Powiedziałam zdumiona. Usiadłam i czekałam na podanie śniadania. Mam nadzieję, że będą normalne potrawy. Jeżeli tak to szukam jajek, szynki, chleba i robię kanapki. Gdy podadzą natomiast próbuję wszystkiego po trochu. No i życzę smacznego

Było tu na szczęście i normalne jedzenie... Obok tego dziwnego i którego wolałaś się nie tykać póki co. W końcu był koniec i Xamar poprowadził Cię ze sobą.
- Będziesz póki co miała indywidualne lekcje, potem... zobaczymy - stwierdził, patrząc się na Ciebie.
Po tym prowadził Cię w dół korytarzami.

- Oss ! - Krzyknęłam z radości. Poszłam w dół, za Xamarem. Wydaję mi się, że to będzie ciekawy trening. Cóż, trzeba przyznać, że magia to coś nowego, ciekawego i nie spotykanego. Nadal jednak nie jestem pewna co tu się dzieje. Jak się dostałam do tego świata? Czy naprawdę będę musiała walczyć i bronić ludzkości? DLACZEGO JA ? - To pytanie chyba było najbardziej zastanawiające. No cóż, teraz odłożyłam te myśli na później. Skupiam się na tym co mówi mężczyzna. Muszę jak najszybciej opanować najlepsze techniki!

Jak się okazało pierwsze lekcje to totalna nuda, sama teoria, nauka języka by móc wypowiadać zaklęcia, a z większym doświadczeniem układać własne... Dostałaś dość obszerną księgę do studiowania i jedynie ostatnia godzina to był trening w postaci skupiania energii między dłońmi, co... nie oszukujmy się, wypadło fatalnie. Nie dość, że powstała mała iskierka to po kilku sekundach zgadła, wydając dźwięk pierdnięcia.

Cóż, mogłam się spodziewać wiele teorii.... Ale ja nie przepadam za tym szczerze. Chwilka odetchnięcia i czas zanurzyć się nieco w tej wielkiej księdze. No cóż, szukam wstępu czy coś w tym rodzaju. Jeżeli mam dojść do perfekcji to i trzeba też w to włożyć serce! Zaczynam czytać, co tu jest ciekawego?

Pierwsze strony to był oczywiście język... Byłaś dopiero przy literce C, kiedy była już praktycznie północ. Czas spać... Padłaś wręcz od razu i zasnęłaś, a tym razem obudził Cię jakiś całkiem ciasteczkowy (czyt. przystojny) chłopak.
- Czas na trening - powiedział.
A Ty ledwo miałaś sił.

Przyjrzałam mu się. Hmm... Ciasteczkowy...
- Hm? - Powiedziałam zaspana. Wstałam i się lekko rozciągnęłam po czym zapytałam chłopaka:
- Kim jesteś?

- Jestem Kris - przedstawił się chłopak.
Stanął obok drzwi i popatrzył się na Ciebie wyczekująco.
- Masz niewiele czasu, już spóźniłaś się na śniadanie - powiedział.
Sam chyba też był niezbyt zadowolony faktem, że jedzonko go omija, dlatego tym bardziej Cię pośpieszał.

- Heh, Ja jestem Ola gdybyś nie wiedział - Uśmiechnęłam się. Cóż, byłam już ubrana bo wczoraj się nie przebierałam, to tylko szybko włosy uczesać i idę z Krisem.
- Ech... Muszę się ogarnąć z tym wstawaniem - Stwierdziłam. - Przy okazji to przepraszam, że czekałeś. A tak spytam... Dlaczego po mnie przyszedłeś? - Wyszczerzyłam się

- Wiem - odpowiedział tylko. - Bo mi mistrz kazał - krótka i wiele mówiąca odpowiedź.
W końcu byłaś gotowa i mogłaś iść. Śniadanie będziecie musieli jeść w pośpiechu, chłopak niemalże od razu rzucił się na jedzenie w swojej części jadalni. Ty jesteś z młodzikami i tego Ci było szkoda, nawet bardzo szkoda, nikogo w Twoim wieku.