Ból dorastania - Toshiro

Trochę informacji na początek. Wolę powiedzieć od razu, gdyż takie rzeczy często sprawiają ludziom problemy. Mianowicie; o czym mogę decydować a co zależy tylko od mojego MG?
Ja decyduję o:
1. Porze roku i dnia i pogodzie.
2. Zachowaniu twoich pokemonów z wyłączeniem startera (ponieważ wyznaję zasadę, że każda postać, którą się tworzy, jest twoja i nikt nie ma prawa się tobie w nią wtrącać. Dlatego też starter jest twój ale reszta pokemonów, którym ja wymyślam charaktery, leży już w mojej łasce)
3. Reakcji otoczenia na twoje zachowanie (więc nie możesz wyjść na miasto nago i napisać, że nikt nie zwrócił na ciebie uwagi)
4. O skuteczności większości twoich akcji (mówię większości, bo nie będę decydować, czy udało ci się zrobić krok, ale czy na przykład udało ci się przeskoczyć na drugą stronę skarpy, czy twój cios się udał itd.)
5. O reakcjach ludzi na twoje zachowanie (co wiąże się z punktem 4.)

Ty masz prawo do decydowania o:
1. Swoich decyzjach.
2. Zachowaniu twojego pierwszego pokemona, swoich relacji z nim i jego relacji z innymi pokemonami.
3. Swoim zdaniu na temat ludzi i tego, czy chcesz aby za tobą podążali.

Teraz to ja mam pytanie. Musisz mi powiedzieć, czy dobrze rozumiejm twoją historię.

Facet nie ma rodziców i mieszka z babką do momentu jak ona pozwala mu przenieść się do innego domu.  Po jakimś czasie pojawia się tam facet któy twierdzi że jest jego ojcem i chce go zabić, ale mu to nie wychodzi, bo pojawia się Scyther, który okazuje się być przyjaciółką Toshiro i on zdaje się wiedzieć, gdzie jest ojciec tego chłopaka. I dziewczyna która się zmieniła w pokemona ma na imię Elise. A kto to jesty Harriel?

Harriel to imię matki Toshiro, dość nietypowe. Elise jest tym Scytherem, ponieważ ojciec Toshiro bawił się nią w "rzekomym" laboratorium i ta Scyther, czyli Elise wie gdzie ono jest.

Więc dzień właśnie się kończy. Z początku mogło się wydawać, że podróż do laboratorium ojca Toshiro będzie trwała kilka godzin. Cóż, okazuje się, że pokemony nieco inaczej postrzegają czas i odległości, dlatego byliście w podróży już od paru dobrych godzin a celu dalej nie widać. Zdecydowaliście się rozbić namiot, który udało ci się zabrać w domu i teraz powoli szykujecie się do snu. Wędrówka nocą nie jest ani mądra ani łatwa. Znajdujecie się teraz na środku ogromnej łąki, która być może kiedyś była polem porośniętym pszenicą czy innym zbożem. Dziś pokrywa ją jednolicie zielona trawa, w powietrzu latają mało ciekawe pokemony a słońce kładzie swą żółtą twarz na linii horyzontu. Na łące panuje względna cisza. Tylko jeden krzak dziwnie szeleści, ale być może to tylko kolejny Caterpie, których jest tu mnóstwo.

Całkiem ładnie jest spacerować po takich terenach, jak ta łąka, kompletnie zapomniałem o miasteczku, w którym mieszkam... będąc pod małymi restrykcjami nie mogłem wychodzić za miasto, wiadomo, żeby nie stała się ze mną ta sama rzecz co z rodzicami. Pytam się po chwili Elise.
- Słuchaj, pamiętasz coś z tamtego miejsca, laboratorium mojego taty? ...jednak dalej ciągle jest mi w to wszystko uwierzyć.
Od kiedy jestem niezniszczalny tak właściwie... mam tyle pytań, długo mi chyba zajdzie czasu na odpowiedź na nie.

Scyther już miała odpowiedzieć, już otwierała mordkę, żeby powiedzieć coś w swoim języku, który składa się tylko i wyłącznie z jej imienia, kiedy... zza ruszającego się wcześniej krzaka wypadły dwa maleńkie, niebieskie stworki. Małe oczka miały szeroko otwarte i kiedy tylko zobaczyły Toshiro i jego pokemona, zaczęły przekrzykiwać się nawzajem i pokazywać ogonami gdzieś w prawą stronę.
- Az, Azurill! Zu, Zurill! - oba były rozgorączkowane, wręcz przerażony. Co je mogło tak przestraszyć?

Troszkę się zdziwiłem, wodne pokemony skoro tu jest łąka, gdzieś niedaleko musi myć jakieś jezioro.
- Hej... czego jesteście takie wystraszone?- Zapytałem się tych pokemonów odwracając swój wzrok w stronę, gdzie one wskazują swoimi ogonami kierunek. Jednak jeszcze jedno pytanie przyszło mi na język.- Czego się tak wystraszyliście?- Powoli zbliżam krokiem w tamtym kierunku, jednak ostrożnie, bo mogłoby się coś stać niedobrego.

Toshiro, ja cię bardzo przepraszam. Jednak nie jestem w stanie prowadzić twojej przygody. Decyzja o przyjęciu była nieprzemyślana i pochopna. Odpowiadasz za krótkimi postami (to, że moje są krótkie nie jest żadnym wytłumaczeniem), nie odpowiada mi twój styl pisania. Poszukaj innego MG, z którym się zgrasz. Przykro mi/

Czemu gra jest w przenosinach? Temat przenosze do odpowiedniego dzialu.