Śmierć jest doświadczeniem uczącym... Niestety rzadko się ją przeżywa.

Gdy przechodzisz przez drzwi, widzisz oświetlony jarzeniówkami korytarz. Kilkaset metrów dalej się rozdwaja.

Ruszyłam aż do rozdwojenia korytarzy i się im przyjrzałam. Chociaż raczej znaczków czy mapy tu nie dali. W końcu idęprawym korytarzem i wszystko obserwuje.

Po jakimś czasie do twoich uszu zaczyna dobiegać dźwięk delikatnego warkotu silniczków.

Dotarłam znowu do jakiegoś ciekawego miejsca? Może w końcu coś mi się uda. Nie mogę być pewna, ale co tam. I będę wypytywac się o tę kartkę faceta, dopóki mi nie powie.

Zaraz dalej korytarz zakręca. Gdy wyglądasz zza rogu, widzisz kolejne ciało, jakieś 100 m dalej. Wokół niego patrolują Centurioni.

Z jakiegoś powodu go pilnują. Rozejrzalam się i spojrzałam na roboty. Da się je jakoś odciągnąć. W sumie nie wiem czy muszę się ukrywać. Policzyłam centurionów. Po chwili zaczynam próby przedostatnia się do tego ciała. Musi być ważn ...

Jest ich tam trzech i cały czas krążą wokół niego, albo jej. Gdy się skupiasz, zauważasz, że jest łysy/a i cały czas porusza ustami.

No na pewno to coś istotnego. W końcu biorę coś i tym rzucam, cokolwiek. Nawet wykręcam żarówkę by centurioni sobie poszli i chowam się, a po tym podchodzę do tego kogoś.

Jeden z Centurionów podchodzi do leżącej na ziemi jarzeniówki, zatrzymuje się na chwilę, po czym wraca do obchodu.

Kuźwa... Znowu się rozgladam i postanawiam sprawdzić drugi korytarz w poszukiwaniu czegokolwiek przydatnego. Pewnie wieczność tu spędzę.

Drugi korytarz kończy się, a na bokach widzisz po 3 drzwi z każdej strony.

Postanowiłam po kolei sprawdzać co jest za tymi drzwiami.
- Może tu coś mi się przyda, byłoby super - powiedziałam.

Nie wiesz, jak je otworzyć.

Po chwili prób wracam do tamtego gościa i normalnie wychodzę przed strażników. W razie czeg odpowiem, że się rozglądam.

Centurioni na chwilę przystają, ale zaraz potem wracają do obchodu. Jest to kobieta.
-Dwa protony uderzające w siebie w każdą stronę tworzy model siły, embrion staje się rybą, do którego nie wejdziemy, dopóki nie talerz, jesteśmy tutaj aby doświadczyć ewoluuje mały palec, atrofia, nie pytaj mnie jak będę martwa za 1000 lat świetlnych, dziękuję, dziękuję.

Westchnęłam i zamyśliłam się. Po chwili ruszylam do stołu. Przeczekam do wybuchu bomb. W domu postaramssię poszukać czegoś więcej o cylonach.