Zostańmy nową sektą... Jupi...!! Gra Neytiri

Stałaś pośrodku niczego. Gdzie nie spojrzeć las i dzika roślinność spętana przez gęstą mgłę. Czas abyś rozpoczęła swą podróż wraz z licznymi pokemonami, które zdobyłaś w trakcie swej podróży. Tyle lat spędziłaś w lesie, że aż strach pomyśleć w jaki sposób dogadasz się z innymi ludźmi. Zapewne nowe trendy i ewolucja języka nie ułatwią ci tego, choć tak naprawdę minęło zaledwie kilka lat. Po niebie szybowały pokemony ptaki a na ziemi leżało wiele szyszek zdradzających niedawną obecność Grotle niemal gotowego do ewolucji. W końcu tylko dojrzałe osobniki rodzą szyszki. Pomijając to, niczym ten obszar nie różnił się od tego co widziałaś wczoraj, czy przedwczoraj.

Bojac sie jednak cywilizacji postanowilam wychylic nos spoza swojego lasu. Nazywam go swoim bi znam go jak wlasna kieszen. Wychowywalam sie w nim, karmil mnie, opiekowal sie mna. Sprawdzajac czy wszystko mam, czy kradzione ubranie jest czyste, czy mam choc troche jedzenia postanowilam wylezc do swiata. Moze wspolnego jezyka z nimi nie bede miala ale wiem ze moi towarzysze w pokeballach przy pasku beda ze mna i ze mnie nie zawioda. Z takim postanowieniem i dusza na ramieniu ruszylam ku miastu.

Tak więc ruszyłaś przed siebie krocząc pod ciepły, silny wiatr. Może i nie ułatwiał podróży lecz mimo to był całkiem przyjemny. Po kilkudziesięciu minutach natrafiłaś na jedną z tak dobrze znanych ci już ścieżek. Tak... to miasto tyle razy widziałaś z daleka, tak wiele razy przekradałaś się jego ulicami z "pożyczonymi na wieczne oddanie" przedmiotami. Już miałaś iść dalej gdy dostrzegłaś chłopaka, który śledził cię już kiedyś. Kim on był?
https://2img.net/h/oi58.tinypic.com/ri9f6a.jpg

Starałam się jakoś nie za specjalnie okazywać to że mnie irytuje jego towarzystwo ale coż mi szkodzi spytać się kim on jest/ tak więc skierowałam sie ku niemu. Moze mi pomoze sie odnalezc w miescie? Kto wie. Jesli nie okaze checi do rozmowy ide dalej ku miastu. Osobiscie przerazala mnie mysl ze mam w nim byc juz nie jako zlodziejaszek a obywatel? Tak to się teraz nazywa.

Chłopak spojrzał na ciebie z zaciekawieniem po czym cisnął w ciebie dużą kulą wody którą sam stworzył i sam nakierował? Co to właściwie ma być. Jednak była na tyle powolna abyś mogła jakkolwiek zareagować.
- Broń się.
Zawołał jeszcze zupełnie jakby chciał poddać cię swego rodzaju próbie.

Wyparowalam kule za pomoca plomienia, ktory wytworzylam na wycioagnmietej rece, ktora wystawilam na atak kuli wodnej.
Wolno dzialasz. odparlam zypelnie spokojnie.

Chłopak wykrzywił usta w grymasie zadowolenia po czym podszedł do ciebie z wolna.
- Szukałem cię długo.
Wyrzekł dając do zrozumienia, że wiedział o twoich zdolnościach. Czyżby miał jakieś plany względem ciebie?
- Potrzebuję pomocy maga ognia, ziemi i powietrza. Idziesz ze mną?
Wyrzekł szybko, jakby nie przyjmował do wiadomości, że możesz się nie zgodzić. Jego ton nie znosił wręcz sprzeciwu.

A co z tego bede miala? spytalam dosc hardo. NIe lubilam gdy ktos mna pomiatal a co dopiero gosciu ktory niegdys mnie sledzil, a teraz smie mnie atakowac woda. Prychnlema cicho pod nosem do swoich mysli. Co prawda szukalam przygody i skora bylam sie zgodzic.

Chłopak spojrzał na ciebie swoimi błyszczącymi oczyma po czym wyrzekł z wolna.
- S.A.M S.E.X
utrzymywał chwilę całkowitą powagę po czym wybuchnął śmiechem jak opętany. Najwyraźniej rozbawiło go twoje pytanie.
- Właściwie jesteś początkującym magiem ognia. Ja miałem nauczyciela, który dał mi sporą książkę o magii żywiołów. Będziesz mogła do niej zajrzeć.
A to ci propozycja.

Cienki zart kochasiu/ odparlam machajac reka i odwracajac sie.
Radzialm sobie tyle lat bez ksiazki i mysle ze sobie poradze dalej bez niej. Cos jeszcze? spytalam patrzac przez ramie jednak z checia odejscia do miasta. Mialam szukac takich jak ja a nie nadetych dupkow.

Chłopak spojrzał na nią spod łba po czym wykonał kilka tajemniczych gestów dłonią. Z ziemi wystrzeliło kilkanaście węży utworzonych z wody, które zgrabnie ominęły ciebie wgryzając się w pobliskie drzewo rozrywając je na strzępy. Można było dostrzec na pierwszy rzut oka, że ziemia w tym miejscu wyschła na pieprz.
- To zrób tak cwaniaro.
Rzekł leząc za tobą niczym cień. Najwyraźniej nie chciał dać za wygraną.

Nie umiem tak i umiec raczej nie bede. jednak probowalam powtorzyc sztuczke z ogniem. Gdy sie nie uda staram sie zrobic cos co umiem doskonale. Uniesc go w powietrze. To umialam. Pierwsze co to robilam takie "sztuczki".

Uniosłaś w końcu go w powietrze, co było dość zabawne. Ten zrobił duże oczy jednak próbował nie pokazać swojego zaskoczenia.
- Jesteś nie tylko magiem ognia ale też mentalistą. Niedługo zacznie się polowanie. Wiesz o tym?
czyżby nie wiedziała nic o świecie? Po chwili chłopak wyjął z kieszeni kartkę połyskującego papieru po czym naniósł na niego własną krwią kilka znaków. W tym momencie opadł na ziemie a ty poczułaś jak twoja moc słabnie z wolna gdy tylko patrzysz na te inskrypcje.
- Ja dodatkowo nadrabiam magią symboli. Jeśli szybko nie wejdziesz na wyższy poziom to cię zabiją.

Jakie znowu polowanie? Czyżby polowanie na wiedzmy? TO jestes bardzo... Meska wiedzma zasmialam sie. Szkoda ze nie widziales swpjej miny tam na gorze. starlam sie zaprezentowac mu jego mine. I zabierz ten cholerny papier z mojego widoku. prychnelam srogo.
Zgoda przylacze sie bo widze ze cos wiesz, ja wiem tylko jak zdobyc jedzenie w dziczy i jak zadbac o siebie. wzruszylam ramionami i spojrzalam w kierunku z ktorego przyszlam wspominajac jak to bylo jak bylam sama. Czyzby wszystklo mialo sie zmienic?

Chłopak zrobił w tym momencie jeszcze większe oczy niż poprzednio po czym schował kartkę znów do kieszeni.
- To ty nic nie wiesz o "Zakonie"? Oni od wieków zabijają osoby obdarzone nadzwyczajnymi właściwościami. Kiedyś to była regularna wojna.
Następnie spojrzał na ciebie jeszcze bardziej podejrzliwym spojrzeniem.
- I o psionikach też nic nie wiesz?
Dodał widocznie zaskoczony, po czym jeszcze puścił ci oczko wypowiadając kolejne zdanie.
- Żeby ta pieczęć przestała na ciebie działać wystarczy na nią nie patrzeć.

Jakbys nie wiedzial od jakis ... 10 lat siedze codziennie w lesie z dala od cywilizacji. rzachnelam sie. Zgodnie z jego instrukcja przestalam patrzec na ta kartke z symbolem.
WIdac musze sie wiele nauczyc o swiecie. Pomyslec jak rozwoj omija lasy, nie liczac wycinania ich pod nowe budynki. mruknelam cicho pod nosem.

No więc najwidoczniej trzeba będzie ci wszystko wytłumaczyć. Chłopak dał znak, że możecie ruszyć w drogę ku miastu po czym rozgadał się jak opętany.
- Od wieków zakon, uważający, że każda dziedzina magii oprócz ich świetlistych czarów to zło zabija nam podobnych. Niewiele więcej o nich wiadomo, jednak jakieś czterysta lat temu magowie pod wodzą niejakiego Emrysa niemal znieśli z powierzchni ziemi zakon. Niestety ten wielki psionik umarł ze starości zanim dokończył dzieła. Podobno był tak potężny, że siłą swego umysłu podniósł całą wyspę a ta lewituje niewidzialna dla zwykłych ludzi do dziś. On był taki jak ty.
Objaśnił w skrócie dając do zrozumienia, ze możesz osiągnąć to samo? A może, że przez tą urazę tym bardziej będą chcieli cię zabić.

Co mam przez to rozuiec? Kto wie, może to był ktoś z mojej rodziny, choć rodzice nie pokazywali, że umieją takie, jak to nazwać, sztuczki. wzruszylam ramionami i kierowałam się do miasta.
Bardziej mi zalezy na znalezieniu PokeCentrum oraz czegoś do ubrania. powiedzialam rozgladajac sie szukajac czegos, sama nie wiedzac czego.

Chłopak pokiwał głową dając do zrozumienia, że się mylisz.
- Mogłaś być z nim spokrewniona, a twoi rodzice nie musieli nic umieć. Mogłaś wcale nie mieć z nim nic wspólnego fizycznie. Magia pochodzi z duszy nie z ciała.
Wytłumaczył pokrótce i nawet nie spostrzegliście, kiedy przekroczyliście granicę miasta. W ten oto sposób w miarę wolno, lecz bez znużenia dotarliście do poke center.
- Masz duży potencjał.
Stwierdził w końcu i przymknął się widząc, że przyciągacie spojrzenia nieznanych wam osób.

Dzieki. usmiechnelam sie. Mam warzenie, ze przyciagam ich wzrok. pwoiedzialam do chlopakaw mysalch. Czulam sie obco. Jednak pewnym krokiem weszlam do PokeCentrum i czekalam w kolejce az nastanie moja kolej by dotrzec do lady i powiedziec w czym problem.

W kolejce napotkaliście jeszcze więcej podejrzliwych spojrzeć. Zapewne nie wszyscy o tobie zapomnieli. Chłopak spoglądał co chwila na zegar nad ladą jakby się śpieszył. Zacisnął pięść, z której pociekło trochę wody, jednak to nie był pot.
- To miasto jest dziwne.
Stwierdził szybko a po dłuższej chwili byliście już przy ladzie. Tam jak zawsze uśmiechnięta pielęgniarka była gotowa aby przyjąć wasze schorowane pokemony bądź służyć radą.

Witam siostro. Chcialłabym ożywić skamieline oraz wyleczyc pokemony. z tymi slowami wyciagnelam swoje kulki i kamien, ktory chcialam ozywic.
Dziwisz się? To miasto mnie ni nawidzi i boi. powiedzialam do niego w myslach.
Slyszales co do ciebie powiedzialam? spytalam juz normalnie czekajac na wszystkie dzialania jakie siostra Joy wykona.

Kobieta wzięła od ciebie przedmioty i zniknęła za drzwiami po chwili wróciła i rzekła.
- Poczekajcie na uboczu, to chwilę potrwa.
Zapewne wskrzeszanie skamielin to niełatwa czynność.
- Słabo.
Stwierdził chłopak, którego nawet imienia nie poznałaś. Najwyraźniej nie jesteś jeszcze zbyt dobra w telepatycznym przekazywaniu myśli.

WIesz nie mialam okazji z nikim gadac. No dobra. Frosslas umie mówic to z nią czasami gadalam by nie zwariować do końca. powiedzialam do chlopaka odchodzac kawalek by dac dostep do lady osobom za mna.
Tak wogole jak cie zwa? spytalam rozgladajac sie. Te spojrzenia mnie miazdyly.

Chłopak spojrzał na ciebie po czym wyrzekł cicho.
- Zwą mnie Lewiatanem.
Wait, czy to przypadkiem nie jest imię demona? Najwyraźniej albo coś kręcił, albo rodzice mieli niemałe poczucie humoru.
- A ty jak masz na imię?
Zadał pytanie w tym samym momencie gdy do pomieszczenia weszła Blissey z twoimi pokemonami i całkiem nowym maluchem.