Kaczka gdyż sarna kaszalot - Gra Novy

Rzuciłam ballem w rybę i zadowolona spojrzałam na Chespina.
- Świetnie sobie poradziłeś - pochwaliłam go, chowając stworka do kulki.
No to dla mnie jest póki co koniec, teraz czekać na koniec czasu konkursu. Usiadłam na ławce i patrzyłam się co wyprawia mój brat.

Chespin +0,7lv
Pokemon po kilku chwilach się złapał a twój team był bogatszy o jedną, wredną rybę. Byłaś tak zajęta swoimi sprawami, że nawet nie zauważyłaś jak Kris szarpie się z wędką. Po chwili na wybrzeże wyciągnął... Co?!

Toż to najprawdziwszy Carracosta, który widocznie niezadowolony zaczął rozpędzać tłum swoim potężnym Water Gun. Zapewne chciał tylko spokoju, jednak jeśli się nie uspokoi to może narobić poważnych zniszczeń, albo co gorsza nadepnąć twojego brata, który w niewyjaśnionych okolicznościach dał radę wytargać takiego olbrzyma na ląd.

Spojrzałam tylko na poke-żółwia lekko zaskoczona.
- Electrike użyj Thunder Wave! - krzyknęłam, wypuszczając pokemona. 
Co jak co ale ta sytuacja wymagała interwencji.
- Łap go póki sparaliżowany! - poleciłam Krisowi.
A to Ci dopiero. Mój młodszy brat pnie się na szczyt szybciej niż myślałam. Mała szansa by go złapał do kulki, ale zawsze 1% jest.

Właściwie gdy tylko wypuściłaś Electrice ten oberwał z Water Guna tak, że aż wywinął piruet w tył.
- Stój!
Zawołał w tym momencie brat i przytulił ogromną skamielinę a ta widocznie zmieszana nie wiedziała co zrobić. Na chwilę przestała atakować po czym też przytuliła Krisa. Ta sytuacja była tak niecodzienna, że aż starzec prowadzący konkurs przewrócił się o własne nogi tracąc panowanie nad własnym ciałem.
- Przestań ich atakować. Dam ci jeść.
Powiedział próbując przekupić olbrzyma, który najwyraźniej się uspokoił.

Zaśmiałam się lekko i schowałam swojego elektrycznego psa do kuli.
- Kto by pomyślał... Gdyby wojny tak rozwiązywano... - to bym wyprzytulała każdego - dokończyłam w myślach.
Moje gadanie o wojnie jest dość częste, aż czasem ludzie mieli mnie za nienormalną pod tym względem, ale cóż. Dałam Krisowi jagody, jakie miałam w plecaku. Niebieskie - odświeżają i są wodniste. Powinny posmakować pokemonowi.

Pokemon najwyraźniej polubił twojego młodszego brata. Co prawda jego posunięcie było niezwykle i ryzykowne, lecz udało się nadzwyczaj dobrze.
- Chcesz ze mną podróżować?
Spytał go a wasza drużyna po chwili powiększyła się o sporego sprzymierzeńca. Następnie prowadzący konkurs wgramolił się na podest i wprawił swe strudzone struny głosowe w ruch.
- Konkurs łowiecki niniejszym uważam za zamknięty, a nagrodę główną jaką jest Super Road otrzymuje Kris. Gratulacje!!!
Po tych słowach twój brat wszedł na podest wraz ze swym olbrzymim pokemonem i odebrał nagrodę. Ty również dostałaś coś za zajęcie trzeciego miejsca. A mianowicie... Water Stone.

Uśmiechnęłam się i odebrałam kamień ewolucyjny. 
- Świetnie, chociaz nie ryzykuj mi już tak - powiedziałam do Krisa.
Rozczochrałam mu lekko swoim zwyczajem włosy i po tym wszystkim spojrzałam, która jest godzina. No i jeszcze zerknęłam czy jest tu kino. Takie ładne zakończenie dnia by było.
- Coś mam kiepskie przeczucie, że ta podróż będzie najniebezpieczniejsza ze wszystkich moich.... - powiedziałam w koncu do Krisa słabo.

Chłopak ucieszony odebrał twoje słowa jako komplement. Uradowany wskazał ci gdzie jest kino, co najprawdopodobniej było wynikiem tego, ze znał cię na wylot. Był to wysoki budynek z wielkim zegarem nad wejściem pokazującym 18:30.
- Z Caarracostą nikt mnie nie pokona. Widziałaś jaki ma poziom?
Powiedział Kris wyraźnie zachwycony. Najwyraźniej nie zdawał sobie sprawy, że w świecie istnieją potęgi, którym żaden z normalnych pokemonów nie jest w stanie dorównać.

- Nie, ale domyślam się, ze naprawdę duży - powiedziałam rozbawiona.
Sprawdziłam poziom pokemona w pokedexie by mi dał spokój i poszłam z nim do kina.
- Hah wiesz kiedy jest to co dobre - zaśmiałam się do niego.
Po chwili kupiłam nam bilety na jakiś film akcji... Dużo efektów specjalnych, przynajmniej znośna fabuła... No i Kris mógł wybierać sobie w sklepiku oczywiście co chciała  ja płaciłam.

Chłopak uśmiechnął się tak szeroko, że niemal usta owinęły mu się dookoła głowy. A twój pokedex pokazał 50 poziom. Następnie udaliście się do kina, gdzie chłopak wydał z twojej kieszeni na jedzenie jakieś 60$ na mnóstwo jedzenia, którego pewnie i tak nie wciśnie w swój brzuch. Następnie zaczęliście oglądać szalony film o tajnym agencie, spiskach i walkach pokemonów silniejszych nawet niż Caarracosta. Wieczór ten można zaliczyć do udanych, z resztą dzień także. Wasza poszerzona drużyna jak i wy zaczęliście ok 21:00 odczuwać skutki wszystkich przeżyć w postaci niemałego zmęczenia. Na szczęście było już po filmie, bo mimo wartkiej akcji Kris powoli zaczynał przysypiać.

Zaśmiałam się lekko i ja kupiłam sobie z dwie butelkiwody (raz w kinie 3l wypiłam ) i chrupki. Film mi się bardzo podobał i było w trakcie mnóstwo zabawy. Ale zmęczenie wzięło górę i po filmie czym prędzej ruszyłam z pokemonami i bratem do pokecenter.
- Dobranoc - powiedziałam do brata, ale nim ja położyłam się spać to postanowiłam o sobie przypomnieć pewnym instytucjom... Szybka rundka do wojska? Czemu nie. Podłączyłam się z swoim komputerem w domu i do akcji. Jeszczena słuchawkach podsłuch ... Chciałam na to przeznaczyć godzinę.

Chciałaś, ale nie wyszło. Po jakiś trzydziestu minutach zasnęłaś jak uderzona młotkiem i pogrążyłaś się w tak głębokim śnie, że nawet nic ci się nie śniło. Nad ranem, około ósmej ocknęłaś się zlękniona, ze ktoś mógł podczas twej nieobecności wykryć twoje położenie, wszak 10 godzin to sporo czasu. Jednak... uf... miałaś wmontowany protokół bezpieczeństwa, który gdy tylko wykryje, ze przez kwadrans nic nie robisz rozłącza się z wszystkimi zewnętrznymi sieciami i przed ponownym włączeniem się do internetu losuje nowe IP.
- Coś się stało? Takiego hałasu narobiłaś.
Powiedział Kris przeciągając się z głośnym ziewnięciem.

Ocknęłam się po momencie i odetchnęłam z ulgą.
- Nic na szczęście - powiedziałam, sprawdzając swój laptop czy jednak w ciągu tych 15 minut nikt nie zdążył czegokolwiek zrobić.
Rozsiadłam się po chwili wygodnie, wyjmując resztę placka od mamy na śniadanie i zaczęłam sobie majstrować. Podrapałam się po głowie i zamyśliłam trochę. 
- Dzisiaj ruszamy, przed południem - powiedziałam w końcu do Krisa.

Chłopak kiwnął głową na potwierdzenie, że wszystko rozumie po czym uderzył się w głowę w geście charakterystycznego facepalmu.
- Zapomniałem kompletnie.
Rzekł podając ci niezwykle dobrze wykonaną wędkę. Była lekka i mocna jak na mistrzowskie dzieło przystało.
- To dla ciebie w podziękowaniu za pokemony i w ogóle wszystko.
Powiedział uśmiechnięty podając ci swój ciężko wyłowiony prezent.

Uśmiechnęłam się i obejrzałam zadowolona wędkę. To mnie nawet ucieszyło.
- Świetnie, dzięki - powiedziałam do niego ucieszona.
Obejrzałam szybko wędkę, a po momencie wróciłam do hackowania by nie być w tyle. Chciałam pokazać, że jestem, coś skopiować lub przenieść gdzieś indziej i tyle... Czy ja tak wiele chcę?

W końcu udało ci się wyciąć coś z wojskowej bazy danych i przenieść tam tekst pierwszej lepszej piosenki co zrobiło niemałe zamieszanie w bazie wojskowej. Na szczęście mają wszystkiego kopię odizolowaną od sieci więc będą mogli sobie to wczytać.
- Kto to?
Spytał Kri pokazując na okno, gdy tylko się odwróciłaś odruchowo nic już tam nie było. Chłopak wyglądał na lekko zlęknionego.
- On był straszny.
Dodał jeszcze.

Zaśmiałam się na to co zrobiłam i po chwili wszystko skończyłam. Zapisałam sobie co lepsze cytaty odnośnie mej osobowości i wyłączyłam laptop. Gdy brat spytał się mnie kto to to szybko odwróciłam się, ale nikogo nie widziałam.
- Straszny? Jak wyglądał? - spytałam się tylko chłopaka.
Zacisnęłam mocniej pięści. Może to już ten ktoś, kto mnie ściągał do tamtej pustki? Nie wiem... Poszłam się ogarnąć do łazienki.

Chłopak spojrzał na ciebie po czym na swoją muszelkę, aby sprawdzić czy jeszcze śpi. Następnie zaczął mówić.
- Taki dziwny, zamaskowany cały. Zupełnie jak jakiś ninja z bajek. Cały na czarno.
Po tych słowach chwycił pokeball ze swoim najsilniejszym pokemonem. A ty udałaś się do łazienki w celu ogarnięcia, jednak tym razem nic cię nie wciągnęło, ani nic w tym stylu.

Pokiwałam głową na słowa brata i ogarnęłam się w łazience, po czym jak wróciłam do pokoju to zaczęłam się pakować. Zadowolona jeszcze zerknęłam na wędkę i po chwili miałam wszystko.
- Dobra, to czas w drogę - powiedziałam do młodego.
Martwiło mnie to, kim mogłaby być tamta postać, ale cóż... Westchnęłam i rozejrzałam się, po czym wyszłam z nim z pokecenter, oddając klucze.

Po chwili byliście już w drodze. Słońce prażyło niemiłosiernie podczas gdy wy oddalaliście się od miasta.
- W ogóle dziwne jakieś to wszystko.
Stwierdził Kris przyglądając się pędzącym po niebie chmurkom, do złudzenia przypominającym baranki. Były takie białe i czyste, podczas gdy tak naprawdę nad wami wisiały czarne obłoki. Poza tym jeszcze tyle niewiadomych jest w tej sprawie, ta złota kula. Chyba wypadałoby zasięgnąć gdzieś języka.

- Co jest dziwne? - spytałam się brata.
Wyjęłam kulę i zerknęłam na nią. Nienawidzę zagadek. Schowałam ją po chwili znowu do torby i podróżowałam dalej. Byłam ogólnie bardzo zamyślona... Tamten zamaskowany gościu.... kto to mógłby być? Nie miałam pojęcia... Zanosi sie chyba na burzę...

Kris spojrzał na ciebie jakby zdziwiony, że nie wiesz o co mu chodzi.
- No to, że ktoś nas podglądał.
Powiedział po czym zniknął? Po chwili ty też zniknęłaś, a dokładniej zapadliście się w ziemię do jakiejś dziwnej komnaty. Oboje poobijani siedzieliście w jakiejś prastarej ruinie w której nic nie było.
- Ał...
Pisnął chłopak pocierając swój obolały zadek, z resztą twój wcale nie był w lepszym stanie.

- Mógł się pomylić - powiedziałam pół-żartem.
Jak spadliśmy na dół to krzyknęłam trochę i rozejrzałam się wokoło, po czym wstałam szybko, rozmasowując sobie swój obolały tyłek.
- A to co? - mruknęłam tylko niezbyt zachwycona.
Co to za ruina? Ile ona może mieć? Zaczęłam rozglądać się wokoło w poszukiwaniu czegokolwiek.

Kris szybko wstał na równe nogi. W końcu trzeba się stąd wydostać.
- W to, że wpadliśmy przez przypadek to jestem w stanie uwierzyć.
Powiedział coś w co mimo wszystko nie mogłaś uwierzyć. Tak dziwne rzeczy nie przytrafiają ci się od tak. Wszędzie było ciemno, do waszych uszu dochodziły tylko odgłosy spadających na posadzkę kropli i jakieś piski poke-nietoperzy. W żaden sposób nie mogłaś ocenić wieku ani wielkości pomieszczenia przede wszystkim dlatego, że było ciemno jak w d...użym grobie.

Spojrzałam na swojego brata. Po chwili wyjęłam z plecaka latarkę i jej użyłam.
- Jakbyśmy byli w jakimś grobowcu, ciekawe czyim... - powiedziałam sama do siebie cicho, trzymając Krisa zaraz obok siebie.
W końcu zaczęłam wędrować po pomieszczeniu i się wszystkiemu przyglądać w nadziei, że znajdę stąd jakieś wyjście.