Pokonać rodziców - Fay

Pogłaskałam Miki po łepku i rozejrzałam się za Solosis. -No, dobrze. To czas już ruszać.- Powiedziałam i skierowałam się w stronę wyjścia. Byłam nawet zadowolona z tego, ze nie musiałam nocować pod gołym niebem i mogłam teraz skierować się w stronę Striatlon. Przynajmniej pogoda miała być ładna i nie będę musiała siedzieć gdzieś i się nudzić.

Pogoda dzisiaj była świetna. Słońce, śpiew ptaków... Żyć nie umierać. Apropos umierania... Gdzieś zaleciał do Ciebie niezbyt przyjemny zapach psującego się mięsa... Charmeleon zakryła sobie nos łapą i była niezbyt zachwycona, a Solosis wskoczyła do pokeballa. Ty im dalej szłaś to zapach był tym intensywniejszy i aż chciało Ci się zwrócić śniadanie.

Rozejrzałam się i zakryłam sobie nos dłonią. -Szlag co tak śmierdzi? Jakiś pokemon tutaj padł i zaczął gnić?- Skrzywiłam się i próbowałam iść dalej rozglądając się czy czasem nie będzie widać tutaj źródła tego smrodu. Co to może do cholery jasnej być? Miałam nadzieje, że jednak uda się dość do Striatlon bez zwracania śniadania.

Niedługo doszłaś do owego źródła przykrego zapachu i nie był to o dziwo pokemon, tylko ludzkie zwłoki... Twoja Charmeleon także zatkała sobie nos i na widok trupa schowała się za Tobą.
- Chaa - jęknęła po swojemu.
Ty natomiast już ledwo powstrzymywałaś wymioty, a zwłoki wyglądały na takie, co je tutaj ktoś dopiero przytargał.

Popatrzyłam na trupa i zasłoniłam usta, by się nie porzygać. -Co to jest to cholery?- Jęknęłam i odwróciłam głowę. Sama nie wiedziałam co o tym myśleć. Rozejrzałam się tak, by czasem nie popatrzeć na trupa czy nie ma tutaj jeszcze kogoś. Chyba będę musiała kogoś o tym powiadomić. Co za smród. Kuźwa co ja teraz mam z tym zrobić?

Twoja Charmeleon odbiegła kawałek od trupa by nie czuć takiego smrodu, a Tobie cudem udawało się nie zwrócić pokarmu. Ale w tym trupie było coś znajomego... chłopak ze snu! To było straszne i sama nie wiedziałaś co masz o tym myśleć. Najlepiej byłoby chyba zadzwonić na policję. Tego trupa tak tutaj przecież nie zostawisz, mimo wszystko... To był kiedyś żyjący człowiek...

Rozejrzałam się szybko i znowu popatrzyłam na trupa z trudem hamując mdłości. Szlag, to ten chłopak ze snu. Cholera jasna, jeszcze gorzej. -Miki, wróć się do tamtego pensjonatu i przyprowadź tutaj kogoś.- Powiedziałam do Charmeleon odsuwając się od trupa, by trochę odetchnąć. Czułam sie coraz gorzej i chyba jednak śniadanie nie utrzyma mi się w żołądku.

No i się nie utrzymało. Po chwili doskonale widziałaś to co dzisiaj zjadłaś. Zastanawiało Cię w takim razie czym były tamte sny? Były takie realistyczne... Twoja pokemonica czym prędzej pobiegła z powrotem do tamtego pensjonatu, a Ty chyba nieco nawet zasłabłaś od tamtego widoku... Jeszcze nigdy nie widziałaś ciała, zwłaszcza w rozkładzie.

Odsunęłam się od trupa, by nie patrzeć dalej na rozkładające się zwłoki i przy okazji nie zemdleć z tego smrodu. Zerknęłam czy czasem Miki nie wraca. Miałam nadzieje, że szybko kogoś sprowadzi, bo chyba jeszcze trochę i obok trupa będę leżeć jeszcze ja. Przełknęłam ślinę i starałam się o tym wszystkim nie myśleć, chociaż moja wyobraźnia zaczęła wariować.

Przypominał ci się chłopak ze snu co chwilę. Wkrótce twoja charmeleon przybiegła z czterema trenerami, którzy widocznie się zaniepokoili a jak dotarł do nich smród to pozatykali sobie nosy. Minute potem przyjechała sierżant Jenny. Natychmiast założyła sobie jakąś maskę.
- Wdzyscy się stąd oddalcie, ja coś z tym zrobię... - powiedziała. - Ciało wygląda jakby leżało tu cztery dni... - mruknęła.
Zaczęła robić zdjęcia trupowi i jego otoczeniu. Cztery dni... Coś koło tego śnił ci się chłopak.

Pokręciłam głowa i odsunęłam się jak najdalej od trupa. Zerknęłam na swoją Charmeleon. Miałam ochotę już stad iść. Przynajmniej nie czułabym tego smrodu gnijącego trupa. Rozejrzałam się i czekałam aż w końcu oficer Jenny zrobi coś z tym ciałem i puści nas już wolno. Wolałabym już iść do Striatlon, potłuc się z liderami i zapomnieć o tym co tutaj widziałam. Tak by było dobrze i nie musiałabym sobie przypominać tego smrodu i latających wokół much. I jeszcze te sny. Jak dobrze, ze już na prawdę nie mam czym rzygać.

Niedługo Cię stąd zabrali i dali pod nos jakieś miłe zapachy by Ci zeszło całe niemiłe odczucie po zapachu gnijącego ludzkiego mięsa... Zawieźli Cię do kolejnego miasta. Przynajmniej tyle. Potem masz iść na przesłuchanie... Twoja Charmeleon sama wyskoczyła z pokeballa i poklepała Cię łapą.

Rozejrzałam się po mieście. Przynajmniej tyle, ze mnie tutaj podwieźli. Zerknęłam na Charmeleon. -O co chodzi, Miki?- spytałam się pokemonki odsuwając od siebie obrazy gnijącego ciała. -Chyba mam jeszcze czas przed tym przesłuchaniem.- Mruknęłam i skrzywiłam się. Miałam nadzieje, e nie będą mnie długo męczyć. Nie miałam za bardzo ochoty gadać o tamtym trupie, a po za tym nie uwierzą mi jak powiem, ze ten chłopak mi się śnił.

- Chaa - Twoja Chermeleon po chwili się do Chwili do Ciebie przytuliła.
Miałaś jeszcze jakieś 3 godziny... Musisz znaleźć sobie na ten czas jakieś zajęcie, bo zwariujesz od tego przypominania sobie wszystkiego... Obrazy z chłopakiem ze snu na zmianę z tym widokiem trupa.

-Dobra, to idziemy do Centrum pokemon. Mam jajka do wyklucia i jak będę was niańczyć to może o wszystkim zapomnę.- westchnęłam i pogłaskałam Miki po łepku. Skierowałam się w stronę PC. Moze tam znajdę sobie jakieś zajęcie typu czytanie książek lub przysłuchiwaniu się temu co gadają w stołówce. Może jednak uda mi się coś przełknąć?

Po niedługim czasie byłaś w pokecenter i akurat na słowa o jajkach jedno chyba zaczęło Ci się wykluwać... Słyszałaś trzaski i w ogóle...
- Chaa! - Twoja Charmeleon bardzo się podekscytowała tym i chciała doskoczyć do plecaka.

Szybko zdjęłam plecak, by zobaczyć które jajko się wykluwa. -No, mała. Zaraz zobaczymy, które jajeczko właśnie zaczyna mi się wykluwać.- Powiedziałam i otworzyłam plecak, by zobaczyć który pokemon właśnie się szykował do wyjścia ze skorupki. Zamyślona popatrzyłam na to zjawisko. Dla Miki pewnie to będzie pierwszy raz widzieć wykuwającego się nowego pokemona.

Wykluwało się jajko Smoochum Małemu trochę ciężko było...
- Smoo! - powiedział mały pokemon i w koncu wyszedł ze skorupki.
Zaczął robić słodkie i niewinne oczka...

Wyjęłam pokedex i przeskanowałam pokemona. zerknęłam na drugie jajko. -No, popatrz Miki kto się nam tutaj wykluł.- powiedziałam rozbawiona. Wyjęłam drugie jajko i rozejrzałam się za siostra Joy. Przydałoby się wykluć i tego pokemona. Wróciłam do Smochum. Rozbawiona zerknęłam na Miki. -No, kolejny słodziak do kolekcji.- Zaśmiałam się.

Twoja pokemonica się ucieszyła i przytuliła do siebie pokemona. Siostra Joy obecnie pracowała przy komputerze i co chwila odbierała czy przesyłała pokemony.
- Witam mogę w czymś pomóc? - spytała się.

-Dzień dobry.- Przywitałam się. -Chciałabym wykluć jajko Deino. Już jeden stworek sam się wydostał z jajka i zostało mi jeszcze te.- Powiedziałam pokazując na trzymany przeze mnie skarb. Zerknęłam na Smoochum i Miki. No cóż, chyba zrobię sobie z tego lodowego pokemona maskotkę czy coś. zerknełam jeszcze na skan lodowego stworka w pokedexie.

Gatunek: Smoochum
Płeć: Samica

Typ:
Poziom: 5
Charakter: Można go nazwać dwulicową mendą. Podlizuje się swojemu trenerowi tylko po to, by mu potem porządnie dokuczyć w czymś...
Ataki:Pound, Lick,
Ability:Oblivious

Siostra Joy kiwnęła głową i wzięła jajko.
- Po pokemona proszę przyjść jutro rano - powiedziała krótko i poszła zanieść jajko do wylęgarni.

-Dobrze.- Odpowiedziałam i zerknełam na skan pokemona. Ale gagatek z tego stworka. Wróciłam do pokemonów i schowałam Smocum do kulki. -Zabezpieczenie, by nie rozrabiała.- Powiedziałam do Miki. Rozejrzałam się i zamyślona zerknełam w stronę stołówki. Moze udałoby mi się jednak coś zjeść. -No to idziemy do stołówki.- zdecydowałam.

Ta przechyliła łeb i spojrzała na Ciebie pytająco wzrokiem typu "przecież on tak uroczy". Niedługo ruszyłaś do stołówki... Udało Ci się w siebie wmusić tylko kilka owoców, bo po większej ilości jedzenia po prostu chciało Ci się wymiotować... I przychodził czas przesłuchania, co Cię dodatkowo stresowało.

Westchnęłam i zerknełam na zegar. -Chyba czas już się zbierać.- Powiedziałam i wstałam z ociąganiem. Pogłaskałam Miki po łepku. -Chodźmy już. Im szybciej będziemy mieć to za sobą tym lepiej.- westchnęłam i skierowałam się w stronę drzwi. Miałam nadzieje, ze szybko się uda to wszystko załatwić.