Pokonać rodziców - Fay

Popatrzyłam na koty i zerknełam na Miki oraz wypuściłam dodatkowo Hydreigona. -Miki, zdmuchnij przeciwników przy pomocy Flamethrower, a gdy będą dalej atakować przybierz swoja mega formę, by potraktować ich Dragon Claw. Hydreigon, zaatakuj koty Dragon Rush, a następnie wyślij w ich stronę Dragon Pulse.- poleciłam pokemonom patrząc na stado elektrycznych kotów.

Pokemony zaczęły atakować wrogie koty. Sninxy padały niemal od razu, Luxio odpadły po kilku ciosach. Najmocniejsze były jednak Luxray. Powoli jeden po drugim jednak padały, aż w końcu pozostałe pierzchły w las.

Stwory 0,5 do lv.

Wyjęłam pokedex i tylko posprawdzałam poziomy elektrycznych kotów.Być może ten który miałby najwyższy poziom doświadczenia, by mnie zainteresował, ale przecież wyruszyłam tutaj po Zekroma. Rozejrzałam się i pochwaliłam swoje pokemony za to, ze dobrze się spisały w walce z dzikimi kotami. Westchnęłam i pogłaskałam Riolu. -Rozglądajcie się czy czasem nic nie ma zamiaru nas zaatakować.- Poleciłam stworom.

Najsilniejszy Luxray miał 33 poziom. Wokół póki co nie było nic więcej podejrzanego i całe szczęście. Pokemony czujnie się rozglądały i węszyły. Pogoda robiła się coraz niespokojniejsza... Pioruny waliły w ziemię już z dość dużą cząstotliwością i zasięgiem. Czy taki naprawdę powinien być ten legendarny stwór? Dlaczego to robi?

Zamyślona popatrzyłam na powalonego Luxraya i zaryzykowałam rzucając w niego friendballem. Rozejrzałam się i zerknełam niespokojna w niebo. -Zekrom chyba jest już blisko.- powiedziałam nerwowo przełykając ślinę. Wzdrygnęłam się na myśl o tym, ze jeden z tych piorunów może trafić mnie albo któregoś z moich pokemonów, ale zebrałam się w sobie. Zerknęłam czy Luxray się złapał i postanowiłam ruszyć w stronę z której dochodziły pioruny.

Luxray był bardzo oporny i... nie udało Ci się! Pokemon skołowany otrząsnął swoją grzywę i zawarczał coś, uciekając trochę niezdarnie w krzaki. Nie udało się, ale teraz przynajmniej wiesz, ze dużo takich pokemonów biega po okolicy... To raczej zasięg burzy się powiększał, co nie wróżyło dobrze. Przed wami była bardzo wysoka góra, na ogół miałaś wrażenie, ze jest jeszcze wyższa.

Ruszyłam w stronę góry przedzierając się przez krzaki. Popatrzyłam na miejsce gdzie poleciał Zekrom. po co on tam się udał? Pokręciłam głowa i skoncentrowałam się na próbie przedarcia się przez to miejsce całej i zdrowej oraz nie pożartej przez elektryczne pokemony. Westchnęłam. Wzdrygnęłam się na myśl o tym, ze znowu może nas coś zaatakować. -Rozglądajcie się uważnie.- poleciłam pokemonom.

Zaczęłaś się wspinać po zboczu góry. Pokemony uważnie się rozglądały, ale póki co nic nie widziałaś. Zobaczyłaś jaskinie, która wyglądała na częściowo zniszczoną.
- Grwaaah! - usłyszałaś coś w stylu rozpsczliwego wrzasku.

Zerknęłam na swoje pokemony i ostrożnie ruszyłam w stronę jaskini. -Rein, Miki. Chodźcie za mną. Nie wiem co tam jest, ale być może potrzebuje pomocy.- powiedziałam do swoich stworów. pogłaskałam Riolu i upewniłam się, ze nie spadnie mi z ramienia, gdy będe szła w stronę z której dochodził ten dźwięk.

Niedługo po tym szłaś korytarzem jaskini. Zobaczyłaś tam Zekroma jak patrzył się... Rozżalony? Na szkielety, które tutaj widział. To było dziwne.
- Won stąd!!! - wrzasnął smok jak was zauważył.
On mówi? Tego nie było wiadomo...

-O, to ty gadasz?- Zdziwiłam się patrząc na czarnego smoka, który siedział w jaskini. -Szkoda, ze się nie odezwałeś jak rozpierniczałes Centrum Pokemon.- Dogryzłam mu. Rozejrzałam się i mój wzrok zatrzymał się na szkieletach. Nie miałam zamiaru spełniać groźby czarnego smoka. Zamyślona ruszyłam w stronę kości i Zekroma.

Legenda warknęła i po chwili stwor zastąpił ci drogę.
- Wynoś... się... - był chyba na granicy nerwów.
Miałaś wrażenie, że ta sprawa cóż... Zekrom nie jest taki, że coś bez powodu. Smok zaczął ładować w sobie elektryczność.

-Ależ ja nie mam zamiaru się stąd wynosić Czarny Smoku.- Odpowiedziałam stając przed legendarnym pokemonem. -Przynajmniej dopóki nie dowiem się tego co chcę.- Powiedziałam pajac znak swoim pokemonom, by szykowały się do walki. nie miałam zamiaru teraz odpuszczać. Nie teraz kiedy w końcu znalazłam legendarnego smoka.

Ten tylko prychnął.
- Odpowiem ci i mnie zostawisz w spokoju przynajmniej na jeden pierdolony dzień - warknęła legenda.
Widziałaś, ze zgromadził w sobie mnóstwo energii. Jego ogon się świecił, a po jego grzbiecie przechodziła elektryczność. Pokemony były gotowe w razie czego cię bronić.

-Zostawię cię w spokoju na jeden dzień, ale następnie sam stawisz się na walkę ze mną. Jak przegram do już na prawdę zostawię cie w spokoju.- Dodałam swoje warunki. Obserwowałam czarnego smoka. -W takim razie dlaczego przebudziłeś się ze swojego kamulca?- Zadałam pierwsze pytanie. Czekałam teraz na odpowiedź Zekroma cały czas mając go na oku.

- Phi, jak wygrasz - prychnął smok. - Wygrana to nie wszystko - stwierdził tylko. - Dlaczego... dopiero teraz? Proste. Zamknięto mnie w głazie, ten był jedną z pieczęci, drugą był jego środek a trzecia była na mnie... Pierwszych dwóch twój kochanek się pozbył, to z trzecią ja sobie poradziłem sam - powiedział Zekrom, odsłaniając swoje kły.

-Ingo to nie mój kochanek.- Zaprotestowałam. A przynajmniej jeszcze nie. -A to całe pitolenie o bohaterach i innych pierdołach? To kłamstwo? No i co dla ciebie znaczą te kości.- zadałam kolejne pytania. Przekrzywiłam głowę i patrzyłam na czarnego smoka. No cóż, wygrana to nie wszystko, ale jest też środkiem do osiągnięcia celu.

- Bohaterowie to wyparły gatunek - stwierdził Zekrom. - A ja... Już zbyt wiele razy zaufałem i gówno z tego mam - warknął. - Te kości... Cóż... należały do szczególnych osób... - powiedziała tylko legenda.
Ten... drżał? Ale to chyba nie tyle ze strachu co ze złości.

Wzruszyłam ramionami. -Być może.- Odpowiedziałam tylko. Popatrzyłam na smoka. Odwróciłam się w stronę wyjścia. -Wolałabym byś jutro o tej porze był tutaj i stawił się na walkę.- Dodałam. Kiwnęłam na swoje pokemony. -Płacz na rozlanym mlekiem nic nie da.- Rzuciłam jeszcze i wyszłam z jaskini.

Smok nic nie odpowiedział tylko ruszył w kierunku tych szkieletów pomrukując coś o powinności czy innej rzeczy... Niedługo po tym byłaś poza jaskinią. Wracać nie ma sensu... Musisz chyba sama zadbać o swój nocleg bo raczej w jaskini nocować nie spróbujesz.

Rozejrzałam się z zaczęłam szukać pomierzy drzewami dobrego miejsca na nocleg. wystarczy mi tylko jakaś osłona przed deszczem, a ogrzewać się mogę o swoje pokemony. Zamyślona wypuściłam z kulki Sneasela i podałam mu Razor Claw, którego potrzebował do ewolucji w nocy. Pogłaskałam Riolu i zaczęłam odgarniać gałęzie w poszukiwaniu miękkiej trawy.

Sneasel po chwili wziął przedmiot i...ewoluował! A Ty możesz spokojnie szukać miejsca na nocleg. I takowe było. Dwa zrośnięte ze sobą drzewa, wnęka idealna, nad Tobą duża, rozłożysta gałąź... Lepiej trafić nie mogłaś. Pokemonom chyba też to spasowało zwłaszcza, ze zaczęło kropić.

Pogłaskałam teraz już Weaville i wyjęłam pokedex, by sprawdzić charakter ewaluowanego pokemona oraz Hydreigona. Ułożyłam się wygodnie we wnęce i przywołałam swoje pokemony, by tez tutaj weszły. -Przynajmniej będzie nam cieplej.- Powiedziałam ziewając. Przytuliłam do siebie Riolu trochę jak pluszowa zabawkę i próbowałam zasnąć.

Weaville: Pokemon, który jest istną niekończącą się studnią energii. Uwielbia walczyć, biegać, tańczyć, trenować, dosłownie wszystko... Zawsze szuka okazji by coś zrobić, ale zdążył też nabrać szacunku do swojej trenerki, która jest jedyną osobą, która może go opanować.
Hudreigon: Pokemon, który gustuje w starych śmierdzących skarpetkach, bieliźnie i innych rzeczach, których MG nie może tu dać bo by głupio wyglądało z cenzurą. Ogólnie też lubi czekoladki oraz pieszczoty. Walki traktuje jak zabawy, może to dlatego jego zbyt wesołe podejście przeraża przeciwników...

Nieługo razem ze swoimi pokemonami ułożyłaś się spać. Zasnęłaś błyskawicznie. Snił Ci się Zekrom jak osłania jakichś ludzi by Ci mieli uciec, ale zjawia się mężczyzna w dziwnym stroju i go więzi w postaci kamienia... Dziwne... Obudziłaś się rano wręcz przywalona swoimi stworami.

Ziewnęłam i próbowałam wygrzebać się z pod swoich pokemonów. -Ejj... zejdzie ze mnie.- jęknęłam. Było mi ciepło, ale udusić się przywalona własnymi stworami nie miałam zamiaru. Zamyślona zerknęłam w stronę jaskini w której siedział zekrom. no cóż, ja swojej części umowy dotrzymałam. Ciekawe teraz co on zrobi.