Poradnik młodego agenta czyli...-Gra Neytiri

Kamienie w ścianach budynku błyszczały gdy przechodziłaś obok,ziemia u stóp domu mieniła się kolorowymi plamkami światła odbitego od kamieni.
Teraz gdy podeszłaś bliżej rozpoznałaś wiele z nich,topazy,ametysty,szafiry,onyksy,a nawet diamenty,ale dostrzegłaś też wiele ewolucyjnych kamieni wbitych w ścianę i nieraz niknących wśród drogocennych kamieni.
Minęłaś niesamowity dom i stanęłaś u wejścia do centrum pokemon,drzwi rozsunęły się przed Tobą.Jednak zdążyłaś

Rozmyslalam nad tymi kamieniami ewolucyjnymi. Sama mam pokemona, który ewoluuje za ich pomocą. Gdy drzwi się rozjechaly przede mną weszlam dość niepewnym krokiem. Jakoś w miejscach publivznych tracilam werwe. Podeszlam do lady i spytałam o wolny pokoik i ile płace.

-Oh,nie,nie przyjmujemy pieniędzy od podróżnych-Uśmiechnęła się kobieta za kontuarem,ku Twojemu zaskoczeniu nie była to siostra Joy ale jakaś złotowłosa (dosłownie) kobieta,bardzo ładna i uśmiechająca się do Ciebie.
-Dobrze,że zdążyłaś przed zamknięciem,masz pokój numer trzydzieści,zapraszam do jadalni myślę,że jeszcze coś dla Ciebie znajdziemy-Mrugnęła do Ciebie prowadząc do jadalni

Dziekuje. A znajdziec sie cos do jedzenia dla moich pokemonow? spytalam kierujac sie we wskazanym kierunku. Gdy juz dotarlam poszukalam czegos do jedzenia bo nie wiedzialam jak ta stolowka dziala.

Wyglądało to trochę jak knajpka "jedz ile chcesz",było tam mnóstwo stołów (pustych o tej godzinie) i cały stół potraw sąsiadujący z kuchnią,była tam różne mięsa,warzywa,gotowane i parzone,dania z różnych stron świata,na deser galaretki,torty,cukierki i czego dusza zapragnie,a także różnorakie pokarmy dla pokemonów
-Centra pokemonów dostały duże dofinansowanie od anonimowego dobroczyńcy,dzięki temu jesteśmy niemal jak luksusowy hotel-Powiedziała złotowłosa-Planujemy też zbudować wielofunkcyjną arenę dla pokemonó,ale o tym sza-Powiedziała przyciszonym tonem i mrugnęła do Ciebie-Nie przejmuj się talerzami,zostaną sprzątnięte gdy tylko pójdziesz spać-Dodała i opuściła jadalnię

Na pewno jak taka sie wybuduje to przyjde powalczyc.[/]b usmiechnelam sie do blondynki. Wypuscilam swoje pokemony [b]Idzcie wziąć co chcecie do jedzenia ale nie balaganic mi tu. warknelam pozwalajac im isc. Sama poszukalam jakis pierogow, polalam je smietana i poslodzilam cukre. Wzielam dodatlkoww goraca czekolade z bita smietana i udalam sie do stolika gdzie byla mozliwosc by i moje stworki mialy jak jesc. Czekajac na nie patrzylam na Fire Stone i rozmyslalam kiedy go dac mojemy Growlithowi. W sumie jest slodki jaki jest teraz. Nim przyszedl Grow schowalam kamyczek do torby. Nie chcialam by sam go dotknal. Jeszcze nie czas.

Talerz gorących jeszcze pierogów parował przed Tobą,a po chwili pojawiły się również Twoje pokemony,niosąc w pyszczkach,łapkach czy za pomocą psychicznych zdolności,miski wypełnione pokemonowym jedzeniem,Bergemite zniknął na chwilę i wrócił z druga miską wypełnioną rożnymi słodyczami.

Wyciągnęłąm z torby skamieline Tirtoguy.
Grow bedziemy mieli nowego towarzysza/ usmiechnelam sie do swojego startera.
Zjadłam jak najszybciej by zdazyc jeszcze przed zamknieciem i udalam sie na gore w celu ozywienia skamieliny. Szukalam jakies siostry. Mogła być Joy, bądz nawet ta blondynka.

Pokemon obwąchał skamielinę i szczeknął kilka razy z zadowoleniem.
Skończyliście posiłek ale centrum było już puste,a światłe przygaszone,nie było widać nikogo ani za kontuarem ani na korytarzach...cóż chyba pozostawało Ci pójść spać

To jest nasz nowy przyjaciel. Tirtogua. Jest to pokemon żółw. Będziemy mieli wodnego przyjaciela. usmiechnelam się do pokemona i wróciłam po resztę do stołówki.
Wracamy moi mili do pokeballa. Idziemy spać. zawolalam klaskajac w dłonie by mnie stworki zauważyły. Cofnelam je wszystkie do balli prócz Grow i poszłam do swojego pokoju.

W chwilę później już leżałaś w łóżku,było już koło północy,jednak coś nie dawało Ci spać i nie były to kolorowe plamki tańczące po Twoim pokoju,wywołane światłem latarni odbitym od tamtego domku.
Coś tu było nie tak,nagle usłyszałaś jakiś hałas za w korytarzu za drzwiami,to pewnie nic ważnego,ktoś się tylko potknął

Moze i ktoś się potknął ale kto normalny chodzi o tej poze po zamknietym PokeCentrum. Upewniajac się że pokeballe mam przy sobie wraz że skamielina wyszłam po cichu z Grow na korytaz. Należało co sprawdzic. A skoro nie śpię to i tak mogę zobaczyć.

Wyjrzałaś na korytarz,nikogo nie było...a może jednak?Na końcu korytarza w słabym świetle zabłyszczało coś złotego po czym zniknęło za rogiem.
Co to było?Wyglądało jak ogon jakiegoś pokemona lub coś w tym rodzaju...ale chyba jakiejś specjalnej,błyszczącej odmiany,żaden zwykły pokemon nie ma złotej sierści

Pokazalam głową Grow by wywachala co to może być. Jeśli pokemon niech mnie szturchnie lebkiem. Jeśli człowiek szturchnie lapka. Starałam sobie przypomnieć czy widziałam kiedys ale nie byłam w stanie sobie przypomnieć. Jednak wiedziałam że są odmiany shiny. Skierowalam się tam po cichu by nie wystraszyc tego czegoś bądź kogoś.

Pokemon szturchnął Cię łebkiem...a zaraz potem łapką,czyżby był to pokemon-człowiek?Nie,pewnie chodziło o to,że to człowiek i pokemon,ale kto mógł w takich godzinach chodzi po centrum pokemon ze swoim pokemonem?

Pokazalam mu że idziemy. Pokazalam gestem że ma wyweszyc i że mamy kierować się ich zapachem. Już nasza w tym głowa żeby sprawdzić co robi pokemon z człowiekiem o tej poze w PokeCentrum. Miałam wrażenie że skoro to mogbyc pokemon człowiek że to ta zlotowlosa blondynka. W końcu kolor sierci czy tak skóry pasował do jej złotych włosów. Zaś jednak przepedzilam te myśli z głowy i myślałam o bardziej przyziemnych sprawach. Starałam się nie narobic hałasu idąc za nimi.

Ruszyliście za "Tym" w głąb centrum pokemon,Growlithe węszył prowadząc Cię korytarzami,a Tobie czasem migały na na zakrętach złote błyski.
Nagle nos pokemona uderzył w ścianę,to był ślepy korytarz,nie było tu żadnych drzwi,nawet światło świeciło słabiej,wisiał tu tylko obraz z dziecinnie namalowanym,okrągłym słoneczkiem,w prawy górnym rogu.

Spojrzalam na Grow pytajaco.
Aby na pewno tropu nie zmyliles? spytałam cicho badając ścianę cicho pukajac szukając jakieś cienszej ścianki i pustki. Kłopoty to moja specjalność a wiedziałam że wcześniej czy później wpakuje się w kłopoty. Gdy nic takiego nie znalazłam ani nisko ani wysoko, no dosłownie na całych drzwiach, przyjzalam się dokładnie obrazkowi. Nie pasował do reszty.

W jednym miejscu w ścianie usłyszałaś głuche stukanie jakby po drugiej stronie znajdowała się pusta przestrzeń,jednak nigdzie nie widziałaś,żadnej klamki,dźwigni czy guziki.
Przyjrzałaś się obrazowi,był namalowany w starym stylu,przedstawiał plażę,dokładną niemal malowaną ziarnko pisku po ziarnku.Jednak całość psuło dziecinne słoneczko w rogu,namalowane chyba farbami olejnymi i to tyloma warstwami,że aż zrobiło się wypukłe...a może to nie od tego?

Hyyymmmm. mruknelam pod nosem. jak małe dziecko z niewinna minka dotknelam sloneczka. Może to jakiś przycisk? Przed naciśnięciem spojrzalam na Grow.
Jeśli coś wyskoczy zaatakuj to Bite.

Słoneczko wbiło się w głąb obrazu,coś kliknęło i ściana obok odsunęła się tworząc ciemny,długi tunel oświetlony latarniami niczym w jakiejś kopalni.
Było w nim dosyć chłodno,przynajmniej nic z niego nie wyskoczyło,a ty zobaczyłaś długi,czarny cień schodzący po ścianie tunelu

Pokazalam głową Grow że mamy iść i być cicho. Szlam tak by nie narobic hałasu. Na szczęście Grow ma miękkie łapy. Miałam taka przewagę że cienia mojego nie mógł ten ktoś zobaczyć. Kozystajac z fotogrametri próbowałam wydedukowac kto idzie przede mną i w jakiej odlegloscj jest.

Niestety światło było zbyt rozedrgane,a cień co chwilę skakał po ścianie,jedyne co udało Ci się ustalić to to,że ta (lub te) osoba jest wyższa od Ciebie.
Powoli skradaliście się wraz z Grow w dół,musieliście zejść dosyć głęboko pod ziemię ponieważ ściany pokryła wilgoć,a powietrze zrobiło się chłodne.
Przed wami zobaczyliście mocne światłu,prawdopodobnie koniec tunelu

Zadrzałam z zimna. Jakos nie przepadalam za chlodnymi pomieszceniami. Zakradlam sie do miejsca, które mialam za koniec tunelu pokazując Grow, aby była gotowy na atak. Wyjzalam delikatnie zza rogu by sprawdzic o co tu chodzi. Za specjalnie w jakąś pułapke nie miałam ochoty wpaść.

Trafiłaś do jakiegoś laboratorium pełnego pokeboli,a przy głównym stole,plecami do Ciebie stała złotowłosa kobieta,która powitała Cię w centrum pokemon. Pierwszy raz widziałaś ją z tyłu,miała włosy związane w dziewięć kucyków opadających gęsto na plecy,każdy związany był grubą kokardką w biało-czerwone pasy,które coś Ci przypominały,jednak nie wiedziałaś co.
Obok niej stał jakiś pokeball,a ona śmiała się cicho