,,Człowiek, który stał się demonem"-czyli gra Jazona

Urojenie. Ciekawe. Mimo wszystkich utrudnień udało się mi - złapałem swojego pierwszego towarzysza w walce, a przy tym sprawdziłem siłę Killera. Pozwoziłem sobie zeskanować nowego pokemona, którego postanowiłem nazwać Razor. Ruszyłem więc spokojnym krokiem w kierunku Poke Centrum aby wylecz swoje pokemony, zjeść coś i być może powyłapywać parę ciekawych plotek.

Pokedex wystukał ci dane Hoothoota:

Cytat :

Gatunek: Hoothoot
Imię:Razor
Płeć:Samica

Typ:Norma/Lot
Poziom: 10
Charakter: Jest bardzo szybka i inteligentna. Każdy ruch dokładnie przemyśli i zawsze strategicznie podchodzi do bitew. Zawsze walczy na 100% swoich możliwości i nigdy nie odpuszcza. Zawsze szuka w przeciwniku słabych stron i ma doskonały wzrok, co czyni z niej idealnego inflitratora. Łatwo się przywiązuje do trenera i bardzo ciężko znosi rozstania. Powoduje to czasami zaburzenia psychiczne, które powodują samotną furię, podczas której Hoothoot atakuje bez namysłu.
Ataki:
~Akcja(Tackle)
~Dziobanie(Peck)
~Warczenie(Growl)
~Dalekowzroczność(Foresight)
~Hipnoza(Hipnoza)
Ability:Nieodkryta

Po złapaniu Hoothoot nie pozostało ci nic innego jak pójść do najbliższego miast-Cherrygrove.

Otrzymałem skan mojego Razora. Muszę przyznać, iż prezentował się imponująco. Zadowolony ze swojej zdobyczy włączyłem na MP-3 "Primo Vicoria" autorstwa Sabatonu - mojej ulubionej kapeli rockowej. Idąc sobie i wsłuchując się w tekst piosenki kierowałem się w stronę Centrum Pokemon. Po drodze trochę się rozglądałem, a to dlatego iż pomyślałem sobie: a nóż widelec może coś znajdę. Nie musiał to być pokemon, mogły to być jagody, kwiaty, jabłoń, lub cokolwiek innego wartego uwagi.

Przy PokeCentrum znalazłeś jeno ino ławkę, no ale jej nie weźmiesz. Wchodząc przez automatyczne drzwi zaraz na lewo spotkałeś siostrę Joy, która wzięła twoje pokemony pod opiekę. Ty tymczasem udałeś się do hali rozmów i wymian, gdzie można było odpocząć i zjeść posiłek. Po wejściu to owej sali zauważyłeś dziwny ruch przy maszynie wymian. Dużo ludzi stało przy niej oglądając coś.

Chłodno podziękowałem miłej pani przy ladzie. Kiedy ona brała moje pokemony udałem się do obszernej hali, która wydawała się jakby pusta, no może z wyjątkiem jednego małego fragmentu, gdzie stało od groma różnych dzieciaków i dorosłych. Wyciszyłem trochę muzykę w MP-3 i pomyślałem, że dobrze byłoby przyjrzeć się temu, co tam się dzieje. Z rękoma w kieszeniach i kapturem na głowie po woli udałem się do ów zbiorowiska. Wyglądałem tego, co tam się dzieje.

Za pracę na drugiej stronie przygody otrzymujesz ode mnie 14 punktów JF. Oby tak dalej.
=============================================================

Okazało się, że ludzie obserwowali bitwę. Pojedynkowali się dwaj chłopacy. Jeden niski ubrany na niebiesko o granatowych włosach, a drugi wysoki o blond włosach i niebieskim stroju.
Wsłuchując się w wykrzykiwania tłumu byli to liderzy dwóch sal:
Ten niższy był to Falkner lider sali w Violet, a ten wyższy Morty lider sali w Ecruteak. Obecna runda walki była ostatnią. Obydwojgu liderów pozostało po jednym pokemonie... i o dziwo starcie było pomiędzy Gastly'm a Hoothoot'em. Obydwa pokemony dzielnie walczyły i równo upadły na ziemię. Pojedynek skończył się remisem. Liderzy uścisnęli dłoń i udali się w stronę wyjścia. Po drodze oczywiście przeszli obok ciebie. Nagle zadzwonił dzwonek, że twoje pokemony są już zdrowe.

Walka była bardzo dobra, co musiałem przyznać. Uznałem też, że Falkner posiada niezwykle silnego Hoohoota, więc pomyślałem, że mógłbym się go spytać, jak trenować swojego. Szybko pobiegłem po swoje pokemony, i zaraz ruszyłem za liderem sali Violet. Kiedy już go dogoniłem zacząłem do niego mówić swoim tradycyjnym, mrocznym i tajemniczym głosem.
- Hej. To była świetna walka. Jesteś Falkner, tak? Lider sali Violet. Widziałem, że masz Hohoota i świetnie nim walczysz, a ja sam także dziś złapałem swojego i pomyślałem, że mógłbyś dać mi jakąś radę, co do treningu dla niego.

-Widzę, że jednak są ludzie, którzy nie boją się odezwać do lidera. Miło mi, że pytasz. Podczas treningu Hoothoot'ów musisz zwracać uwagę na typ jego ataków. Jeśli potrzebują więcej skupienia musisz wyćwiczyć w Hoothoo'cie umiejętność skupienia, a jeśli potrzebuje do danego ruchu lotu, to musisz przećwiczyć z nim ataki w locie. Najważniejszy jednak punkt treningu tego pokemona jest tzw. Jednolity Umysł z pokemonem. Jeśli to opanujesz, to ty i Hoothoot wkrótce będziecie godnymi rywalami w mojej sali.-odrzekł z uśmiechem Falkner i odleciał na swoim Pidgeo'cie. Morty obserwując waszą rozmowę wywnioskował, że i na niego będzie wkrótce czekało starcie z tobą. Po tym jak liderzy rozeszli się, pozostałeś sam z radami, które dał ci Falkner. To naprawdę mądry gość jeśli chodzi o trening pokemonów ptaków. Miałeś daleką drogę, aby go pokonać, chociaż Violet było rzut beretem stąd.

Musiałem przyznać, że Falkner znał się dobrze na pokemonach ptakach i miał ogromna wiedzę i doświadczenie. Wiedziałem, że w okolicznych rzekach jeszcze sporo rzeki upłynie nim będę gotów do walki z tak silnym kolesiem jak Falkner. Uznałem, że skoro oba pokemony są wypoczęte, to będzie idealny czas na trening. Szybko zgarnąłem wszystkie swoje manatki z Centrum Pokemon. Zabrałem ze sobą również wodę i kilka mufinek. Pokemony też w końcu musiały jeść.

------------------------------------------------------
Ruszam na trening

https://pokeuniverse.forumpolish.com/t259-treningi-jazona-szymona-hikijari#5946

Po udanym treningu z pokemonami miałeś przed sobą nie lada dylemat. Czy udać się do Violet i zmierzyć się z Falknerem, czy udać się w zupełnie innym kierunku. Falkner był ciężkim przeciwnikiem, ale może po kilku walkach i wielu treningach dasz radę go pokonać. Nie było czasu na przemyślenia, trzeba było decydować.

https://pokeuniverse.forumpolish.com/t259-treningi-jazona-szymona-hikijari#5946

TRENING
---------------------------------------------------
Trening miałem już za sobą. Oba pokemony wypoczęły razem ze mną, zjedliśmy kolację i zasnęliśmy. Następnego ranka wstałem z nowym pokładem sił. Zjadłem przepyszne śniadanie wytwórstwa przemiłej pielęgniarki, i tym razem byłej dla niej milszy. Po posiłku wyszedłem z wielkiego budynku i znów stałem na tej samej drodze co wczoraj. Musiałem wybrać co teraz zrobię. Wiedziałem, że potrzebuję więcej silnych pokemonów, więc ruszyłem do najbliższego lasu w celu ich spotkania.

Ruszyłeś drogą w stronę Violet przez minilas, gdzie było już coraz ciemniej i nocne marki wychodziły na powierzchnię. Nagle twoim oczom ukazało się niebieskie światło w środku lasu. Coś się tam działo... A może to jakiś pokemon? Może tylko jacyś ludzie. Nie dowiesz się dopóki nie sprawdzisz. Hoothoot wyszedł z balla i usiadł ci na głowie. Penetrował teren z czubka twojej głowy dzięki temu, że on też jest nocnym pokemonem.

Szedłem sobie ścieżką, szedłem, szedłem, aż tu nagle BUM! Z lasu świeciło tajemnicze światło. Bardzo mnie ono zainteresowało, zresztą nie tylko mnie, a także mojego Hoohoota. Postanowiłe, że go wykorzystam.
- Razor. Bądź w powietrzu i staraj się wypatrzyć co to może być. Nie oddalaj się dalej niż na 10 metrów.
Rzuciłem komendy swojemu podopiecznemu i szedłem dalej ciemny lasem. No, teraz to może nie do końca ciemny ze względu na te światło.

Po krótkiej penetracji dotarliście do tajemniczego światła. Dla bezpieczeństwa zostaliście w ukryciu i słusznie, jakaś podejrzana para z ich małym pokemonem majstrowali coś przy jakiejś machinie w środku lasu. Nagle od tyłu zaszedł cię jakiś pokemon. Był to Sentret, który należał do tej parki. Kopnął cię w zad i wpadłeś w sieć, którą zastawiła szajka.

Ujawniwszy się parszywa para przedstawili się jako Emma i Brandon. Byli członkami Zespołu R z oddziałów Johto. Sentret należał do Emmy, a do Brandona Magnemite, który majstrował przy budowie machiny, która przypominała gigantycznego Typhlosiona.
-Hej Brandon, a może nasz kolega ma ochotę na dwuwalkę?-spytała ironicznie Emma i Magnemite i Sentret zmusili cię do wypuszczenia pokemonów pod groźbą, że na ciebie zaatakują.

Nadszedł czas na bitwę. Czy twój demon się przebudzi, czy może pokemony uratują cię przed napastnikami?

Te światło okazało się być wytwarzane przez wielkiego robota. Majstrowała przy nim dwójka tajemniczych ludzi, mężczyzna i kobieta. Nie potrzebowałem wiele czasu aby zajrzeć w ich dusze, w dusze przesiąknięte złem, czarne jak smoła, jak nicość. W ten czas zaatakował mnie jakiś Sentret co spowodowało, że ujrzała mnie tamta dwója - to był ich pokemon. Chcieli ze mną walki. Jasne. Ja im dam walkę! Teraz samemu popadłem w złość widząc bezczelność tych ludzi. Wstałem, otrzepałem się z piasku i trawy, spojrzałem rzezimieszkom w twarz. Nie było wątpliwości - musieli zginąć! Szybkim ruchem ręki wyciągnąłem z pasa swój sztylet, wbiłem go sobie w brzuch i zacząłem wyzwalać piekielną moc. Liczyłem, iż tym razem uda mi się panować nad tym. Czułem już jak ta moc jest we mnie.
- Udało się!
Wykrzyknąłem oschle, z drobną nutą zadowolenia. Nie długo jednak to trwało, gdyż nie przebywałem już w lesie, a jednak w sobie. Wokół była ciemność. Wiedziałem mroczną poświatę, to był Hikijari, który śmiał się ze mnie, jednak nigdzie nie widziałem Szymona. Chwilę później poczułem ból w głowie i straciłem panowanie. Teraz moja dusza była ponad moim ciałem i obserwowałem wszystko z wysokości nie mogąc zaingerować na to co się działo. Widziałem jak Szymon z prędkościom spadającego pioruna zbliżył się do dwójki ludzi i zaczął ich bezlitośnie dźgać ... należało się im.

Nagły wybuch twojej pewności siebie przerwało przejęcie kontroli nad twoim umysłem Hikijari'ego. Na zewnątrz widziałeś jak demon próbuj rozszarpać Emmę i Brandon'a. Może i byli źli, ale czy zasłużyli na śmierć? Twoja lepsza strona była za tym, żeby dać im tylko nauczkę, ale demon kontrolował twoje działania.

Totodile i Hoothoot pomagali ,,tobie,, walczyć z przeciwnikami, ale sami również obrywali od demonicznej mocy pierwszego stadium. Wewnątrz twojego umysłu zauważyłeś wreszcie w ciemności jakąś figurinę, czyli obrys postaci ludzkopodobnej. Nie widziałeś twarzy tego zarysu, ale wiedziałeś, że to on jest tym, który w tej chwili kontroluje twoje działania na dole. Może czas nadszedł, a by okiełznać moce, które w tobie drzemią?

Wbrew temu co się tutaj działo, czułem moc. Tak, czułem moc, mimo mojej bezradności. Moja dusza z ogromną prędkością zmierzała na spotkanie z ciałem, co doprowadziło Szymona do takiej furii, że w czasie walki przez nieuwagę ranił moje pokemony. Czułem różnicę jaka nastała we mnie przez ostanie dwa lata ciężkiego i rygorystycznego treningu. Czułem tę siłę jaka we mnie przebywała. W przeciągu zaledwie minuty moja dusza znalazła się tak blisko ciała, że brakło kilku milimetrów aby przywrócić kontrolę. Ta chwila strasznie mi się wydłużała, jednak w rzeczywistości była to jedna sekunda, może nawet nie.
Wtedy moja dusza znów znalazła się na miejscu, w moim ciele. W ostatnim momencie. Jeszcze jedno dźgnięcie moim sztyletem a złodziejska dwójka straciłaby życie. Spojrzałem na nich z nieukrywaną pogardą. Przeszedłem jedynie obok aby zniszczyć ich robota.
- Nigdy się nie spotkaliśmy. Jasne? Albo skończycie gorzej.
Kiedy to mówiłem moje ciało wracało już do normalności, a ja ruszyłem w głąb lasu.

Emma i Brandon patrzyli na ciebie z ogromnym strachem. Byli pokrwawieni i przerażeni. Wyglądali jakby ktoś zatrzymał pracę ich mózgu. Po tym jak powstrzymałeś bandę ruszyłeś nocną drogą...

Idąc tak przez dłuższy czas napotkałeś trenera, który miał ochotę stoczyć z tobą dwuwalkę. Jego stylistyka ubioru mówiła, że pochodzi z Olivine. Wyglądał na porządnego gościa, który bardzo lubi walki. W jego oczach ujrzałeś błysk entuzjazmu. Był bardzo napalony na walkę i nalegał, abyś się zgodził.

Nareszcie miałem tę bandę obwiesi za sobą. Po dłużej chwili drogi spotkałem w lesie jakiegoś chłopaka, który chciał zemną walczyć. Widziałem w nim dobro i miłość, wielkie marzenia i cele, oraz nadpobudliwość xD. Chciał walki, niech będzie. Dlaczego by nie.
- Dobrze. Zawalczę z tobą.
Wypuściłem z balli Killera i Razora, nadszedł czas na kolejny egzamin dla moich towarzyszy.
- Możesz zacząć ... ehm ... jak masz na imię?

-Mam na imię Steven-odpowiedział trener i wystawił swoje dwa pokemony.

Dwa pokemony stały gotowe do walki i czekały na przeciwników.

Dumny trener czekał na swoich przeciwników.

- Więc Steven. walczmy. Killer, Razor, do walki!
Wykrzyknąłem wyrzucając dwa balle w powietrze. Po sekundzie stały przede mną już dwa pokemony.
- Czas walczyć. Kiler zacznij od Przeszycia, a następnie Wodna Broń na Tyrogue. Razor ty użyj Dalekowzroczności i Hipnoza na Ledybie.
Teraz zostało mi już tylko wyczekiwać jak poradzą sobie moje pokemony w pierwszej poważnej walce.

Za 3cią stronę dostajesz 10 punktów JF.
=====================================================================
Mimo świetnych zdolności Hoothoot, Ledyba okazał się być sprytniejszy i latał dookoła Tyrogue'a, a ten używając Pomocnej Dłoni wzmocnił Ledybę, który automatycznie ominąwszy Hipnozę użył Ultradźwięków osząłamiając Hoothoot'a. Totodile nadziała się na Ledybę, ale zamiast oberwać Ultradźwiękami szybko uderzył Przeszyciem i Wodną bronią. Przeciwnik był mocny.

Killer 100%
Razor 100% ~oszołomiony~

Ledyba 90%
Tyrogue 100%

- Cholera! Razor bądź spokojny i dojdź do siebie. Killer w tobie teraz nasza nadzieja. Musisz bronić Razora. Atakuj na Ledybę Wodną Bronią, a jeśli Tyrogue coś będzie próbował, to w niego też wystrzel wodą. Uważaj na Razora.
Walka rozpoczęła się niepomyślnie dla mnie, jednak liczyłem, iż Killer wykorzysta swój mrok aby zwiększyć swoją skuteczność.

Walka była coraz trudniejsza, twoje pokemony nie współpracowały tak jak pokemony przeciwnika, ale Totodile bronił zaciekle Hoothoota. Wszystko byłoby dobrze, gdyby Tyrogue i Ledyba nie przypuścili ataku z obydwu stron na Totodile'a. Comet Punch i Zmylenie dały epicki efekt. Krokodylek ledwo się trzyma, ale zdołał osłabić drużynę przeciwną Wodną Bronią.

Totodile 40%
Hoothoot 100% ~oszołomiony~

Ledyba 60%
Tyrogue 45%

Sytuacja wyglądał coraz gorzej, jednak byłem zadowolony z siły Killera. Mimo przewagi liczebnej przeciwnika nieźle ich zranił. Nadszedł czas na kolejny ruch z mojej strony.
- Killer użyj Przeszycia, po czym Wodna Broń prosto w Tyrogue! Razor, wierzę, że zdołasz wyjść z tego oszołomienia. Zacznij Dziobać Ledybę!
Starałem się jakoś połączyć mentalnie z Razorem, tak jak właśnie proponował mi Falkner.