Yveltal Camilla - Kill'em all!

Pain mruknął coś. Zauważyłaś pozostałą trójkę z ptasiego trio. Aż w końcu dolecieliście do podnóża góry. Na dole stał już oddział pieszy i niezdarnie próbował się wspinać.
- Pomóżmy im - rzucił Moltres. Zapdos pokiwał głową i zaczęli wnosić mniejsze pokemony. Większe niestety musiały radzić sobie same...

Ja także zabrałam się za pomaganie. Paina zostawiłam na górze i po chwili po kolei wnosiłam mniejsze pokemony. Wielka bitwa się zbliża! Po tym wróciłam do chłopaka, a raczej do miejsca, gdzie go zostawiłam.
- Trochę przejęta jestem - mruknęłam.

- Nie martw się, damy mu radę. Jesteśmy lepsi - rzucił wojowniczo Pain i wkurzony aż parsknął. Reszta armii wkrótce dotarła, a księżyc zawisł wysoko nad waszymi głowami. Niedługo nastanie północ, a wtedy...
Niektóre pokemony z tych nerwów aż ewoluowały.

Poatrzyłam się na ewoluujące pokemony.
- Rety ciekawe jakie to uczucie ewoluowac - powiedziałam.
Niedługo razem z Painem stanęłam razem z resztą pokemonów...

- No raczej się nie dowiesz... - rzucił Pain i pocałował cię. Tym razem w jego pocałunku czuć było jakąś niesamowitą moc.
Wkrótce zjawił się Mewtwo wraz ze swoją armią. Było ich więcej i byli lepiej przygotowani. Mewtwo jakoś sklonował płytki ewolucyjne i teraz roiło się od Mega Charizardów, Absoli, Lucario i innych stworzeń. Jednak najbardziej przerażający był sam Mewtwo. Jego oczy były pełne nienawiści. Z wami, pokemonami przybyli też i trenerzy, gotowi walczyć i pokonać tych "złych"...

- Ile ich z nim jest... - powiedziałam.
Byłam pod wrażeniem... Jednak musimy walczyć, nie możemy stchórzyć... Przytuliłam się do swojego ukochanego. Wkrótce bitwa...

Mewtwo spojrzał na was z pogardą i roześmiał się
- Biedni, biedni straceńcy. Myślicie, że macie jakiekolwiek szanse. Moja jest nieskalana odwaga! Moja jest chwała słuszności! Moja jest - mewtwo urwał, gdyż dostał kulą elektryczności od Emolgi
- Zamknij się w końcu, łachudro! Jesteś tchórzem! Walcz jak pokemon, jeden na jednego! Przyszedłeś z całą armią i to jest nieskalana odwaga, tak? - zapytała wzburzona
- Oni są tylko świadkami. Sam was załatwię. Nie przeszkodzicie mi w planie ocalenia pokemonów!
-Nikt nas nie musi ocalać. Jedynym wrogiem pokemonów są naukowcy! Ludzie są dobrzy. Chronią nas. Dzięki nim jesteśmy silniejsi! - odezwał się Raichu, stojący obok jakiejś dziewczyny
- Silniejsi? Przez nich tkwicie w pokeballach, zamknięci przez cały dzień! - rzucił Mewtwo. Z bitwy zrobiła się wielka pyskówka...

W końcu się wściekłam i wyszłam na przód.
- Taki jesteś pewien co? W takim razie póki bitwa się nie rozpętała to wyzywam cie do walki 1 na 1! - krzyknęłam.
Zapewne przegram, ale co tam... Muszę się wyszaleć, dać upust moim emocjom. Mewtwo jest zapatrzony w siebie, nic więcej.

Mewtwo roześmiał się i gestem kazał odejść swoim służącym
- Nie masz najmniejszych szans, Camillo. Wierzę jednak, że dasz z siebie wszystko. Wiem, na co cię stać. Jednak robisz błąd, chroniąc ludzi. To przez nich jesteś tym, kim jesteś. To przez nich nigdy nie będziesz ze swoim mężczyzną - rzucił i wystąpił naprzód. Pokemony utworzyły koło, w którym byłaś ty i on...

- Może to i przez ludzi, ale dzięki temummogę lepiej rozumieć obydwie strony a poza tym... Nie wtracaj się w moje sprawy miłosne bo nie przystoi, kocham Paina i nic tego nie zmieni! - krzyknęłam.
Po tym dla zaczecia walki uderzyłam Shadow Ball.

- Zmieni, nie zmieni... to ludzie wszystko popsuło... a teraz ja ich zniszczę! Za to, co zrobili mi i innym pokemonom! - rzucił i uniknął twojej kuli z łatwością. Potem zaatakował Foul Play i Thunder Punch. Przy okazji zmienił się w Mewtwo Y.
- Nie jesteś dla mnie godnym przeciwnikiem. Ogranicza cię gniew i ludzkie geny. Poddaj się, nim cie zniszczę - oświadczył ze stoickim spokojem.

- Nie poddam się - powiedziałam. - I gniew to tylko jedna z moich emocji, ale cóż klon to klon - powiedziałam dobitnie.
Po chwili przeszłam do dalszej ofensywy. Jako ptak dobrze znoszę ciśnienie, a na jego ono raczej źle wpłynie... Leciałam wiecccoraz wyżej by mu utrudniać sprawę. Potrzebuje on dużo tlenu dla swojego mózgu a ja cóż... Przystosowana jestem.

Mewtwo roześmiał się
- A ty niby czym jesteś? Pełnowartościowym pokemonem? Cz może człowiekiem? Jesteś hybrydą i to wszystko przez ludzi - rzucił. Nie poleciał za tobą, jedynie zaatakował Thunderem. Inne pokemony patrzyły na was zdziwione. Żaden nie mógł zrozumieć o co właściwie chodzi.

- Odezwał się... Ty też w zupełności nie jesteś ani pokemonem ani człowiekiem - zauważyłam.
Po tym i ja przeszłam do atakowania, ale głównie skupialam się na obronie i próbach zaciągnięcia go na jak największą wysokość.

Niestety nadal nie chciał ruszyć się z miejsca, za to atakował Thunderami i innymi atakami dystansowymi. W końcu poczułaś zmęczenie. Opadałaś coraz niżej... ale Mewtwo nie reagował.

Atakowałam go głównie Shadow ballami, a potem do nie dopadłam blisko i uderzyłam dragon claw. Starałam sięgo zzłapać, poszarpac.... Starałam się wydobyćz ssiebie instyknkty pokemona...

Twój instynkt niestety albo spał, albo strajkował. Mimo to zdołałaś poharatać Mewtwo nieco. Nie zmieniło to jednak faktu, że praktycznie już leżałaś na ziemi, pokonana. Mewtwo podszedł do ciebie z naładowanym Shadow Clawem.
- Jakieś ostatnie słowa? - zapytał uśmiechając się. Wtedy stało się coś nieoczekiwanego - Pain zaczął się świecić. Nikt nie zwrócił na to uwagi.

Byłam już u kresu moich sił, jednak mimo wszystko znowu przygotowałam się do Shadow Ball.
- Ta... Nie odpuszczę - powiedziałam z determinacją i rzuciłam się jak kamikadze na swojego przeciwnika z moją mroczną kulą.
Mam swoje wartości i będę ich bronić...

Mewtwo dostał kulką, to jednak wyczerpało twoje siły. On również przyklęknął, nieco zdyszany.
- Nigdy mnie nie pokonasz, Camillo. To twój koniec. I ludzkości też - wywarczał, znów do ciebie podchodząc. Tym razem jednak ktoś zastąpił mu drogę. Był to Tyrantum. Rozłożył szeroko ręce
- Nie tkniesz jej - oświadczył.

Spojrzałam na ogromnego pokemona.
- Pain? - wysiliłam się jeszcze na to jedno słowo.
On... Ewoluował? Niesamowite... Zamknęłam oczy i próbowałam jakoś oodpocząć... Nie miałam na nic ani trochę sił.... Mewtwo zaraz nas wszystkich wykończy...

Pain i Mewtwo wpatrywali się w siebie długo i mocno. Po chwili Mewtwo roześmiał się w głos
- Ty śmiesz mnie zatrzymywać? TY? Marny robaku, zejdź mi z drogi! - rzucił. Przed Painem stanęła Emolga, a obok niej jej trener. Potem dołączyła reszta. Moltres fruwał nad wami
- On nie. My i owszem. Wygrałeś. Zostaw ją juz w spokoju - powiedział.

Wszyscy... Bardzo mnie to cieszyło... Po chwili jak zabrałam odrobinęssił to wstałam i podeszłam do Paina. Skoro jeszcze oddycham to nie będę leżeć bezczynnie...
- Kochanie widzę trochę się zmieniłeś - powiedziałam, opierając się o niego z powodu ogromnego zmęczenia...

Uśmiechnął się tylko i cię przytulił. Potem Mewtwo cofnął się nieco i skinął głową
- Masz rację, Moltres. Zagapiłem się. Czuję od niej mroczną energię, jak od pewnego pokemona - rzucił, pokazując coś łapą swoim poplecznikom. Motres jednak nie dał mu dokończyć. Rozgorzała się bitwa. Ty oparłaś się o Paina, a on chronił cię własnym ciałem, broniąc się pazurami i atakując ogonem.

Po chwili zmieniłam się w człowieka i porwałam jakikolwiek materiał by się zakryc... Siadłam na grzbiecie Paina i go klepnęłam w kark.
- Jakoś się utrzymam, zaszalej - powiedziałam do niego i przywarłam do jegogrzbietu . Miałam nadzieję, że uda nam się wygrać... Moja walka... Ciekawe jak ją inni odebrali.

Pain roześmiał się i zaczął walczyć. Był świetny, mimo, że był od niedawna pokemonem. Może nawet był lepszy od ciebie? Może. Mimo to przegrywaliście. Mewtwo był u kresu sił, jego armia także, ale wy byliście w jeszcze gorszym stanie.