Yveltal Camilla - Kill'em all!

Naval uśmiechnął się
- Mam nadzieję, że będzie warto - rzucił na głos. Pain skinął głową. Pozostałe dwa psy również odeszły. Czekaliście... a po chwili spłynęło na was białe światło, które was oślepiło. Otworzyłaś na powrót oczy... i zobaczyłaś Arceusa patrzącego na was ze spokojem i dumą

Jak to światło zaczęło świecić to odruchowo zasłoniłam oczy skrzydłem, a jak ujrzałam Arceusa... Cóż, zatkało mnie trochę. Po chwili jednak się opamiętałam i ukłoniłam legendzie. Arceus! on!? Czego też taka potęga może od nas chcieć? Tego nie wiem, ale cóż... zaraz się pewnie dowiem razem z resztą.

Pokemon spojrzał na was i schylił łeb
- Jestem z was dumny, moi mali. Udało się wam uratować Mewtwo i jednocześnie pozbyć się złych ludzi. Przy okazji pokazaliście Mewtwo, że mimo różnic ludzie mogą żyć w przyjaźni z pokemonami. W nagrodę cofnę wszystkie zmiany w DNA, przez które jesteście pokemonami. Z wyjątkiem waszej dwójki, Navalu i Camillo. Tego, co wam zrobili, nawet ja nie potrafię naprawić - rzucił i zaryczał. Zauważyłaś, że Pain się kurczy i po paru sekundach stałaś obok człowieka.

Kiwnęłam łbem, chociaż trochę szkoda, bo chciałabym być normalna, ze swoim ukochanym. Jednak przynajmniej Pain jest już w zupełności człowiekiem i dalej może udawać bez kłopotu mojego trenera. Wtuliłam sobie łeb w chłopaka, co pewnie trochę zabawnie wyglądało, ale cóż... Będę mu wypominać po wsze czasy jakim uroczym Tyruntem był.

Pain pokręcił głową
- Jeżeli ona nie może być normalna, to ja też nie chcę - rzucił i uśmiechnął się do ciebie. Potem spojrzał na Arceusa
- Zrozum, ja ją kocham. Jeżeli ona jest w połowie pokemonem, też chcę być taki jak ona. Rozumiesz? - zapytał cicho, a Arceus skinął głową. Parę minut później Pain był znowy Tyruruntem(czy jak się to tam pisze) i teraz on cię w siebie wtulał

To co zrobił chłopak przerosło moje najśmielsze oczekiwania. Szczęśliwa pozwalałam mu się tulić ale co tam... No i co z tego, że ze związku hybryd nie będzie dzieci? Cóż w sumie hybryda i człowiek mogło wyjść podobnie, ale... ale... to nie zmienia tego istotnego faktu, że go kocham i będę z nim na zawsze. No i wszyscy jesteśmy szczęśliwi, a ja cóż... ŚPIĄCA JESTEM!

Arceus pokiwał głową
- To niezwykła lojalność, Pain. Nie spodziewałbym się tego. Odpocznijcie teraz, moje dzieci. Życzę wam miłego życia. Aha, Camillo, pomyślałaś o czymś, co ci nie będzie dane. Dowiedz się, że mutacja nie wpływa na to w żaden sposób - rzucił zagadkowo i odszedł. A Pain patrzył na ciebie osłupiały
- O czym ty pomyślałaś? - zapytał

Nieco speszona spojrzałam na chłopaka.
- Nie ważne, może powiem... kiedyś indziej - powiedziałam do niego.
Po chwili wyszłam z objęć chłopaka i zrobiłam lot wokoło w poszukiwaniu jakiegoś noclegu... Może się znajdzie jakaś jaskinia, w której uda mi się zrobić przyzwoite legowisko...

Zauważyłaś wejście do całkiem ładnej jaskini, które oplecione było jakimiś lianami... i otoczone kwiatami Gracidei. Było tam tak pięknie... Naval również ją zobaczył, tylko że z lądu. Razem ruszyliście w tamtą stronę.

Szybko zleciałam tam by zająć nocleg.
- Whee ale uroczo i romantycznie, mam nadzieję Naval nie będziesz rzygał przy nas tęczą? - spytałam się jelenia, po prostu chcąc mieć tą jaskinię na wyłączność z Painem.
Zawołałam tutaj też chłopaka.

-Nie, byliście pierwsi. Ja stąd spadam. Te kwiatki mnie denerwują. Będziecie mieli tu zgraję tych małych, wkurzających jeży. - rzucił i oddalił się. Pain uśmiechnął się szeroko
- No i dobrze. Nie przepadam za nim - rzucił i przyciągnął cię do siebie

Po chwili zmieniłam się w człowieka i owinęłamssię płaszczem, który jednak wzięłam bo właściciel gdzieś poszedł po tym jak mi go pożyczył. Pogłaskałam Paina po łbie.
- No może ty tez się zmienisz? - spytałam się chłopaka i usiadłam na podłożu.
Przyda się nam obojgu odpocząć.

- Czemu nie? - zapytał uśmiechając się i zmienił postać. Teraz siedział obok ciebie diabelnie przystojny mężczyzna z pięknym uśmechem. Usiadł obok ciebie

Diabelnie przystojny mężczyzna bez ubrań.
- Przeciwwskazań nie widzę - zaśmiałam się.
Po chwili wparowałam mu się na kolana i ziewnęłam. Chciałam tak dzisiaj zasnąć. Bo nie mam już zbytnio sił na cokolwiek innego...

Usiadłaś mu na kolanach... Hm. Nie zapominaj, że to jest facet. Zarumienił się nieco, ale opatulił cię i przytulił. Potem uśmiechnął ciepło i zaczął nucić jakąś kołysankę.

Nie zapominam o tym, może właśnie przez to zbyt bardzo mnie do niego ciągnie. Uśmiechnęłam się błogo i zamknęłam oczy. To było coś, chciałabym by zawsze byłtaki sspokój.
- Kolorowych snów - szepnęłam jeszcze i próbowałam zasnąć.

Pain uśmiechnął się
- Dobranoc - wyszeptał. Zasnęłaś...
Gdy się obudziłaś leżałaś pod nagim chłopakiem, a on przytulał cię przez sen, mrucząc coś
- Camilla... Camilla... - mamrotał, zaciskając powieki.

To było dość zawstydzające...
- Umm Pain? - postukałam chłopaka po ramieniu.
Pogłaskałam go po głowie. W sumie ta pozycja nawet mi się podobała, tylko szkoda, że w czasie snu. Ciekawe co mu się śniło, że ciągle powtarzał moje imię.

Chłopak leniwie podniósł głowę i uśmiechnął się. Potem zorientował się, że leży na tobie. Zarumienił się nieco, ale przeturlał się na ziemię
- Cześć, słoneczko. Wyspałaś się? - zapytał uśmiechając się bezczelnie. Zauważyłaś, że przygląda się wam pewien "bezczelny, zielony potwór" z kwiatkiem przy pysku.

- Cześć, kochanie - uśmiechnęłam się. - A jak tam u ciebie? Co ci się śniło? - spytałam.
Po chwili jak zobaczyłam tego pokemona to się zdziwiłam.
- A ty co tutaj robisz? - spytałam.

- A, nic szczególnego - rzucił, chowając zawstydzenie pod maską pokemona. Odwrócił się i zobaczył Shaymina, czekającego aż kwiatek zakwitnie. Ten ziewnął i zaśmiał się
Witajcie. Na mnie nie zwracajcie uwagi, ja pójdę sobie jak tylko kwiatek zakwitnie. Może nie wiedzieliście, ale tu kiedyś był wielki ogród. Naukowcy go zniszczyli, ale udało nam sie uratować parę kwiatków i zaczęliśmy wszystko od nowa..., powiedział, tarzając się po trawie

Ja po chwili też zmieniłam się w pokemon .
- Gadaj, nie odpuszczę, bo nic ino "Camilla" powtarzałeś - zaśmiałam się i pacnęłam go lekko skrzydłem po nosie.
Czekałam co mi odpowie... Na ogół jak jezyk wyjdzie to trochę posiedzę tu z chłopakiem.
- Rozumiem... Naukowców już nie ma, przynajmniej tych najgorszych - powiedziałam.

Pain otrząsnął się
- A co, wymawianie imienia swojego bóstwa zostało zakazane, słońce ty moje? - zapytał przyciągając cię do siebie i przytrzymując skrzydła ogonem. Potem uśmiechnął się
- A teraz mogę zrobić wszystko - zaśpiewał i pocałował cię czule. To było coś, czego jeszcze nie było...

Zaśmiałam się i się w niego wtuliłam.
- No dobra już dobra - powiedziałam rozbawiona.
Po chwili zmieniłam się w człowieka i siadlam na ziemi. Ciekawe co chłopak zrobi, bardzo mi się to wszystko podobało, ogólnie ostatnio byłam w nastroju, co chyba jak tobywa u ppokemonów da się czuć.

On również się zmienił. Spojrzał na ciebie z uwielbieniem w oczach
- Kocham cię - wyszeptał. Naraz przeszkodził wam jakiś hałas. Odwróciliście się i ujrzeliście... zmieszanego dzikiego pokemona, którego wcześniej nigdy nie widziałaś. Był podobny do płonącej łasicy, ale większej...