Jak wybuchnąć bogów xd Gra Novy

Po chwili znalazłaś jakąś dziwną skrzyneczke, a w niej maść, prawdopodobnie na stłuczenia. Nie pachniała zbyt przyjemnie, ale pewnie pomagała. W końcu chodzi o efekty a nie zapach.

Wysunęłam się z torby i podałam skrzyneczkę z maścią chłopakowi.
- Takie coś znalazłam... Nie pamiętam co to i kiedy to wpakowałam, ale ogólnie mam z kilkaset rzeczy tam jeśli nie więcej... - powiedziałam do niego.

Chłopak wziął od ciebie maść i posmarował nią swojego siniaka. Ten natychmiast znikł, pozostawiając po sobie zdrową skóre.
-Dzięki wielkie.-powiedział i oddał ci pudełeczko.
Nagle, Nox zaczął węszyć wkoło zatrzymał się dwa metry przed ścianą po lewej. Najwidoczniej, coś tam było.

Kiwnęłam głową i schowałam maść zadowolona, że miała tak dobry efekt.
- Co tam znalazłeś? - spytałam smoczka.
Podeszłam do ściany i usunęłam ziemię przy użyciu swoich mocy by sprawdzić.

Twoim oczom ukazała się komnata. Była bardzo mała, ale wystarczająca by sie w niej zmieścić. Przy ścianie na końcu pomieszczenia stało podium a nad nim lewitował Miecz
-To jest przecież Artefakt powietrznych smoków.-Powiedział Axel stojąc jak wryty.

Spojrzałam zdziwiona na miecz.
- Rety świetny - powiedziałam po chwili i podeszłam bliżej, po czym spróbowałam go wziąć.
Teraz tylko wątpliwość czy ma wybierać między mieczem, który miała praktycznie od zawsze czy mieć nowy, a może oba?

Kiedy wzięłaś miecz, poczułaś wiatr mimo, że byliście w zamkniętym pomieszczeniu. Miecz mimo, że był dwuręczny, był tak lekki, że ledwo go czułaś. Kiedy machnęłaś nim testowo, ostra wiązka skupionego powietrza uderzyła w ściane i zrobiła w niej półmetrowe wgłębienie.

- Nie muszę w niego pakować mocy jak w swój - mruknęłam.
Po chwili swój stary miecz schowałam do torby (nie byłabym w stanie go wyrzucić) a nowy teraz był u mojego pasa.
- Co wiesz o tym mieczu? - spytałam się Axela i ruszyłam z nim dalej.
Rzuciłam Noxowi czekoladki, jakie zachomikowałam by sprawdzić jak zareaguje na czekoladę.

Smok delikatnie obwąchał przysmak, po czym go zjadł. Widziałaś jak jego źrenice rozszerzają się. Najwidoczniej mu smakowało.
-Niezbyt wiele. Zaginął 400 lat temu, stworzyli go kapłani powietrza, korzystając z płomieni smoków takich jak Nox. Nie wymaga użycia magi, kontrolujesz jego moc przez emocje... No i możesz nim wytwarzać huragany i tornada...-odpowiedział Axel przyglądając się mieczu.-No i oczywiście nie da się go złamać, stępić ani nic. Jest niezniszczalny.

- No to świetnie... - powiedziałam zadowolona patrząc się na miecz.
Wydobyłam dla Noxa jeszcze kilka czekoladek. Jakbym poszukała to bym pewnie ich całe kilogramy znalazła, ale cóż... Po chwili poczęstowałam też Axela i sama w ludzkiej postaci zjadłam kilka. Czekolada zawsze dobrze mi działa na nastrój.

-Jestem uczulony na cukier.-powiedział Axel smutno.
Najwidoczniej bardzo tego żałował. Tunel był bardzo długi, ale po dłuższym czasie doszliście do jego końca. Nad wami była klapa, która prawdopodobnie prowadziła do wyjścia. Tylko trzeba do niej dostać.

- Kurcze najgorsze uczulenie jakie może być - rzuciłam resztę czekoladek smoczkowi.
Zamyśliłam się i po chwili skombinowałam nam z ziemi schody, po czym otworzyłam klapę albo normalnie albo przy użyciu większej siły. Złapałam w pewnej chwili Axela za rękę i sprawdziłam czy jeśli by był przy mnie to czy by moja niewidzialność na niego działała.
- Byłoby łatwiej nam się przedostać - stwierdziłam.

-Założe zbroje, nie poznają mnie.-powiedział Axel i nagle jego naramiennik rozłożył się i znów był w swojej niezniszczalnej puszce.
Wyszłaś przez właz i dostrzegłaś kompletnie spaloną ziemię i zwęglone drzewa. Wyglądało to tak, jakby przeszedł tu mega pożar. Po chwili z dołu wyleciał Nox a zaraz po nim Axel i Burek, który po prostu wyskoczył.
-On kazał iść na wschód, no nie?-spytał chłopak.
Spod swojej zbroi znów brzmiał jakby miał ponad 30 lat.

- Tak - potwierdziłam. - I ta zbroja ci głos postarza - stwierdziłam po chwili.
Ruszyłam w odpowiednim kierunku. Nox jest o wiele większy niż na początku, ale ciągle nie jest tak bardzo duży, by sobie poradzić w razie cięższej sytuacji. Ale w sumie po tym co widziałam czego się nauczył to... Po prostu musze w niego uwierzyć.

-O to chodzi. Większość bractwa jest nieśmiertelne. Chociaż nie. Nieśmiertelne to złe słowo, nie starzejące się. Gdybyś usłyszała głos dzieciaka, byłabyś mniej ostrożna, ale też chciałabyś poszpanować i użyć większości swojej mocy.-wyjaśnił chłopak.
Nagle, przeleciał nad wami feniks. Był ogromny. Prawie 4 razy większy od Noxa, ale najwidoczniej was nie zauważył.

Pokiwałam głową ze zrozumieniem.
- Ja w sumie też nie powinnam się już starzeć w tym życiu - powiedziałam. - A poza tym nawet jak używam większości mocy... To cóż... Słabo... Sam zresztą widziałeś . Duże ptaszysko - popatrzyłam się na feniksa.
Wędrowałam dalej i wydobyłam z torby dla nas coś porządniejszego do jedzenia. To magiczna torba. Można w niej trzymać wszystko niezależnie od czasu.

Znalazłaś pare cukierków, kanapki z serem i jakieś upieczone mięso, ale z czego to było to ci nie powiem, bo nie wiem.
-Jeżeli to jest duże ptaszysko, to nie widziałaś jak smok Triviara sobie urósł. Jest jak 10 razy twój smok.-powiedział Axel.
W końcu dostrzegłaś zarys ogromnej wieży. Cała płonęła i wydawała się być stworzona z ognia.

Porozdawałam każdemu po trochę. Jedynie cukierków nie dawałam Axelowi. Po drodze szybko zjedliśmy.
- Niezła wieża... Kurde no to faktycznie duży urósł - mruknęłam.
Zmieniłam się znowu i szłam bardzo blisko Axela, nasłuchując i rozglądając się Riv jjest coraz bliżej...

-Moge polecieć zapolować?-spytał telepatycznie Nox, zajadając cukierka.
Nagle zauważyliście straż ognistych. Wysocy, uzbrojeni mężczyźni, z długimi stalowymi włóczniami.
-Niech Nox lepiej gdzieś odejdzie, jeśli go zobaczą, to jest już po nas.-odezwał się Axel.

- Tak, nie wracaj dopóki cie nie zawołam - odpowiedziałam mu.
Spojrzałam na strażników. Dobrze, że Nox chciał iść polować.
- To co teraz? - spytałam się.

-Zwiąże ci ręce, wsiąde na burka i podjedziemy do nich, a kiedy będziemy już bardzo blisko, musimy im wkopać tak, żeby stracili przytomność.-powiedział i wsiadł na wilka.-Masz może jakiś sznur w tej torbie?

Po chwili zaczęłam grzebać w torbie i wyjęłam dość długi sznur.
- Może być? - spytałam się go.
Po chwili dałam się mu związać i zbierałam w sobie energię by wywołać w odpowiednim czasie sporą falę energii w ich głowy.

Chłopak cie związał i ruszyliście. Strażnicy właściwie nie zwracali na was uwagi, ale mimo to nie odbyło się bez rutynowej kontroli.
-Gdzie jedziesz i kim jest więzień?-spytał jeden ze strażników.
Axel nie odpowiedział, tylko dał ci mały sygnał, żebyś ich unieszkodliwiła.

Szybko spaliłam sznur i uderzyłam w nich potężną falą ogłuszającej energii. Chybappodziała, chociaż mam coraz mniejwiary w siebie. Po chwili jak było dobrze to ruszam z nim dalej. Wkrótce spotkam się z Rivem . Dawno tak się nie cieszyłam. Owinęłam swój ogon mocno wokół ręki.

Strażnicy nawet nie zdążyli nic powiedzieć tylko upadli ogłuszeni na ziemię. Zaczęło się już ściemniać, a Axel zaczynał ziewać.
-Trzeba znaleźć jakąś jaskinie albo coś do schronienia.-powiedział chłopak. Widać, był już wykończony.