zUy blacisek i kompanija - Remik

Starly uderzył o dziwo krytycznym szybkim atakiem, co ostatecznie wykończyło jego przeciwnika. Pozostałym zajęło to dłużej co dowodzi o tym, że jesteś już w jakimś większym stopniu liderem w tej drużynie. Starly usiadł ci na ramieniu, ale aż podskoczył jak kopnąłeś zębatkę. W końcu pozostali zostali pokonani.
- Trochę trudniej było - stwierdził Kuba.
Alex podskoczyła ucieszona z wygranej.
- No maluszku, potrafisz coraz więcej - powiedziała do swojego Joltika i zaczęła go głaskać.

-Brawo Starly! Wiedziałem, że Ci się uda.-Powiedziałem radośnie i pogłaskałem pokemona po główce.-Byłem dzielny, a teraz odpocznij sobie.-Dodałem zawracając pokemona do jego mieszkanka.
Szybko podszedłem do moich przyjaciół, aby im też pogratulować wygranej. To dojo jest dziwne, zupełnie inaczej je sobie wyobrażałem, ale cóż zrobić. Połowa przeciwników pokonana, teraz jeszcze drugie tyle, a przecież jest coraz trudniej. Dobrze, że chociaż jeszcze nie wiedzą, że mam do dyspozycji Riolu z szerokim wachlarzem ataków, wiedzą przecież tylko o Starly. Na pewno przez cały czas nas obserwują. Uściskiem gratuluję Alex, a Kubę klepie po plecach. Idzie nam coraz lepiej. Dlatego ruszam dalej, można znowu znajdziemy maszynkę do uzdrawiania pokemonów, a może znajdzie się kolejny przeciwnik. Tym razem jestem jeszcze czujniejszy i bardzo spostrzegawczy.

Maszynka do leczenia pokemonów jak się okazało była na kolejnych schodach, które prowadziły jeszcze niżej. Słyszeliście dźwięki łamanych desek i typowe okrzyki przy trenowaniu sztuk walki. Czyżbyście dotarli na miejsce, gdzie trenują? Tak! Ukazała się wam wielka hala, gdzie ludzie w kimono oraz ich pokemony ćwiczyli karate! Były tu Machopy, Machampy, Hitmonewolucje i inne... Jednak gdy wy weszliście to wszyscy przerwali, stanęli w rzędzie i przed nich wyszła trójka i każdy miał pokeballa w ręce.


Starly 0,8 do lv.

Kiedy znalazłem maszynkę do leczenia pokemonów użyłem jej, aby wyleczyć Starly'ego. W końcu na pewno przyda się do walki. Zamierzam użyć go walce przynajmniej jeszcze raz, bo przecież ostatnio stawał się coraz mniej pewny siebie, dlatego muszę mu przywrócić wiarę w siebie. W końcu sala, gdzie odbywają się walki, długo na to czekałem. Myślę, że Riolu byłaby tutaj szczęśliwa, ale przecież muszę odbudować pewność siebie Starly'ego. Kolejna walka jest na wyciągnięcie ręki i to bez żadnego kombinowania. Teraz liczą się tylko umiejętności, a przecież to już półfinał. Jestem gotowy do kolejnej porcji nauki.
-To co, skopiemy kolejne tyłki?-Zapytałem przyjaciół spokojnie sięgając do paska po pokeball Starly'ego.-Pokaż się, Starly!-Wykrzyczałem uwalniając poke-ptaszka z jego mieszkanka.
Teraz tylko czekać z kim przyjdzie się nam zmierzyć i kogo wystawią do walki moi przeciwnicy.

Pokemony przeciwników były takie:

- Jasne - powiedział Kuba i wypuścił z pokeballa znowu Ekansa.
Alex wybrała swojego Cyndaquila do walki. Widać stwierdziła, że pajączek póki co się nawalczył.
- Ja biorę tego po lewej - powiedział Kuba.
- Ja środkowego w takim razie - zarezerwowała sobie przeciwnika Alex.
Tobie został w takim razie ten po prawej... Ale zaraz, czy on czasem nie jest shiny? Na to wyglądało. Więc wyjątkowy przeciwnik dla wyjątkowej osobowości. Pozostali, którzy nie wystawili przeciwników usiedli pod ścianą i wszystko obserwowali.

To na pewno będzie ciężki sprawdzian dla Starly, ale przecież potrzebuje zwycięstwa z wymagającym przeciwnikiem, aby odzyskać wiarę w swoje świetne umiejętności. Spokojnie spojrzałem na mojego przeciwnika, a potem na jego pokemona i oceniłem szanse.
-Spokojnie Starly, dasz sobie radę. Zacznijmy z Ćwierkaniem, przecież pokemon walczący z obniżonym atakiem jest bezużyteczny. Potem użyj Powietrznego Asa i natychmiast wzbij się znowu do góry, ale musisz być bardzo szybki. Nie pozwól mu się łatwo zlokalizować, krąż cały czas wysoko nad jego głową, aby nie mógł dobrze przymierzyć. W locie ponownie użyj Ćwierkania, żeby jeszcze bardziej go osłabić, a następnie nabierz prędkości i traf go Szybkim Atakiem, po którym nie odlatuj, ale dobij go Atakiem Skrzydeł. W razie gdyby próbował Cię zaatakować z bliska rób piruet unikając ciosu i kontruj atakiem skrzydeł, jeśli spróbuje Cię trafić czymś dystansowym użyj Szybkiego Ataku, aby uniknąć ciosu i skontruj go Stalowym Skrzydłem- przekazałem dumnie swoją strategię Starly.
W końcu trzeba być gotowym na wszytko, a on musi wiedzieć jak kontrować i unikać ataków. Wiem, że ptak się nie podda, bo jest wprost stworzony do walki. Jednak rywal nie jest zwyczajny i mam nadzieję, że to w niczym nie przeszkodzi mojemu pokemonowi. Przecież musimy wygrać razem, powoli stajemy się liderami grupy i ta walka musi nas w tym utwierdzić. To chyba najtrudniejszy sprawdzian jak do tej pory, dlatego trzeba włożyć w niego wszystkie siły.

Po chwili zaczęło się... Batalia dwóch pokemonów. Jeden ma przeważający typ, a drugi jest w swoim znaczeniu specjalny, silniejszy, lepszy... Ćwierkanie skutecznie obniżyło statystyki przeciwnika, który mimo to uderzył dość mocnym Rock Smash. Przyszła kolej na kolejne ruchy Twojego pokemona. Najpierw powietrzny As, potem kolejne ćwierkanie oraz szybki atak, który niemalże wytrącił Sawka z równowagi. Atak skrzydeł okazał się być krytyczny, co jeszcze bardziej dokuczyło przeciwnikowi, ale ten szybko wstał i użył... Stone Edge! To Starlye-go praktycznie przygniotło, ale ptak zdążył uciec, nim dostał kolejnym Rock Smashem. To, że Sawk jest shiny zdawało się jeszcze bardziej zmotywować Twojego pokemona, który widać chciał się popisać swoimi umiejętnościami zwłaszcza w tej walce. Twoi przyjaciele radzili sobie trochę gorzej, Kuba był nawet na trochę przegranej pozycji...

Starly 50%
Sawk 45%

Już na pierwszy rzut oka było widać, że ten pokemon nie jest tak łatwym przeciwnikiem, jak jego poprzednicy w tym dojo. Jednak na pewno nie jest to przeszkoda dla mnie, ani dla mojego pokemona, aby wygrać. W końcu żeby zostać mistrzem trzeba pokonać każdego, bez względu na typ, czy rodzaj.
-Brawo Starly! Jeszcze raz użyj Ćwierkania, żeby łatwiej było Ci się do niego dostać, a potem postaraj się użyć Powietrznego Asa. Jednak gdyby miał Cię trafić jakimś ciosem przerwij natarcie i uciekaj Szybkim Atakiem poza jego zasięg. Spokojnie przygotuj się i dopiero potem użyj Powietrznego Asa jeszcze raz. Jeżeli trafisz, dobij go Atakiem Skrzydeł, a zaraz potem uciekaj pod sufit. Musimy go wykończyć, jeszcze raz Ćwierkanie i zakończ Szybkim Atakiem! Bądź szybki i dzielny, tak jak zawsze.- Powiedziałem spokojnie i miło do mojego pokemona, aby jasno dać mu do zrozumienia, że w niego wierzę.
Sytuacja Kuby nie zaniepokoiła mnie, bo sam mam wymagającego przeciwnika i wiem, że nie mogę się niczym rozpraszać, dopiero kiedy wygram swoją walkę będę mógł się zająć czymś innym.

Starly atakował niezwykle zawzięcie i był pewny siebie, zaczynał wierzyć, że jednak da radę, że ma istotną przewagę nad swoim wrogiem... Sawk spróbował go uderzyć, ale ptaszek uciekł mu szybkim atakiem, po czym zaatakował przeciwnika pięknym powietrznym asem oraz atakiem skrzydeł. To dowaliło  mu, ale Sawk jeszcze musiał dołożyć coś od siebie do wszystkiego i przywalił Starly'ego swoim Stone Edge. Ptaszek miał uwięzione skrzydło i dostał Rock Smash, ale dzięki temu też się uwolnił i ostatecznie powalił przeciwnika swoim Atakiem Skrzydeł!
Ptaszek zrobił uradowany fikołka w powietrzu i zaćwierkał, ale Twoi znajomi byli w dość ciężkiej sytuacji. Kuba był już na totalnie przegranej pozycji, a Alex sobie też słabo radziła. W końcu chłopak przegrał, a dziewczyna skończyła remisem. Odpadli i już nie mogą przejść dalej...
- No to powodzenia - powiedział do Ciebie Kuba mimo wszystko trochę zawiedziony.
Alex pokiwała głową i się uśmiechnęła.

Starly 1 do lv.

-Dzięki, na pewno mi się przyda. Ale wy też chodźcie ze mną, jeżeli nie będziecie walczyć to na pewno pozwolą wam przejść.-Powiedziałem do przyjaciół.-Spisałeś się świetnie, od razu wiedziałem, że jesteś mistrzem. A teraz odpocznij.-Pogłaskałem pokemona, po czym zawróciłem go do pokeballa.-Szkoda, że nie wam się nie udało, ale nie martwcie się, w pokazach na pewno nie mieliby z wami najmniejszych szans.-Pocieszyłem przyjaciół.
Ciekawe co teraz mnie czeka, jako jedyny doszedłem do finału, więc chyba czeka mnie teraz starcie z mistrzem. Ciekawe czym teraz mnie zaskoczą. Uradowany, że pokonałem pokemona shiny postanowiłem zabrać Alex i Kubę ze sobą w poszukiwaniu kolejnej maszynki do leczenia pokemonów, aby uzdrowić mojego Starly'ego, w razie gdybym musiał używać więcej niż jednego pokemona. Po chwili wędrowałem dalej, aby znaleźć ostatni cel w dojo i zdobyć nagrodę, o której wszyscy mówili, a także wzbogacić nie tylko moje pokemony, ale i siebie o nowe doświadczenia trenerskie.

Twoi przyjaciele nie mogli pójść jednak dalej.
- Będziemy czekać na górze w dojo - powiedziała Alex i puściła ci oczko.
Niedaleko była kolejna maszynka, w której mogłeś uleczyć swojego już bardziej zmęczonego Starly. W końcu mogłeś iść dalej i było absolutnie ciemno. Po chwili ujrzałeś jednak światło i potężnego faceta, obok którego stał... Absol! Pokemon wyglądał jakby przeszedł wiele walk, o czym dowodził jego lekko nadstrzępiony "sierp" na głowie, a także liczne blizny po pysku. Stwór od razu stanął naprzeciwko Ciebie i wpatrywał się w oczekiwaniu na walkę.

Żałowałem, że przyjaciele nie mogą iść dalej, ale w drodze do mistrzostwa też nie będą mogli trzymać mnie za rękę. Muszę dać sobie radę sam.
-Dobrze, przyjdę tam tak szybko jak to możliwe. Będę tęsknił.-Odparłem do Alex i uśmiechnąłem się do niej delikatnie.
W końcu finał, a więc przyjdzie mi się zmierzyć doświadczonym przeciwnikiem, do tego nie takim jak się tego spodziewałem. Zobaczymy jak poradzi sobie Riolu w walce z tym oponentem, który już na mnie czeka.
-Pokaż się Riolu! Przygotuj się do walki, dajmy z siebie wszystko!-Powiedziałem zadowolony licząc na to, że zaskoczę rywala swoim wyborem.

Po chwili obydwa pokemony stały naprzeciw siebie.
- No proszę, jakaś odmiana - powiedział lekko zaskoczony mężczyzna i pokiwał głową.
Absol zawarczał, Riolu też i obydwa pokemony czekały na komendy swoich trenerów. Wygląda na to, że Twoja kolej na polecenia.

Po zaskoczeniu przeciwnika wyborem pokemona powinienem mieć nad nim nieznaczną przewagę psychologiczną, dlatego też bez żadnego skrępowania wydaje pokemonowi polecenie.
-Riolu, wykonaj Tunel! Spokojnie, szybko przemieść się za plecy swojego przeciwnika i stamtąd wyskocz zadając mu obrażenia! Wykorzystaj fakt, że udało Ci się skrócić dystans, wskocz na jego plecy i dołóż mu jeszcze Centro Cios, aby zabolało go jak najbardziej! Na końcu odskocz na dalszą odległość i unikaj jego ciosów, które skontrujesz Szybkim Atakiem.-Wydałem komendę spokojnie, lecz z charyzmą.
Wiedziałem, że Riolu musi działać szybko i pewnie, jeżeli chce pokonać kogoś tak doświadczonego jak Absol, przecież to na pewno silny pokemon. Myślę, że pokonanie jego pozwoli mi zdobyć wystarczające doświadczenia na zniszczenie Brocka.

Absol na samym początku zdążył uderzyć Twojego pokemona Ostrym Wiatrem nim ten zakopał się przy użyciu swojego Dig. Po tym Riolu przekopał się pod przeciwnikiem i uderzył go z całej siły centro ciosem. Absolowi to bardzo mocno dokuczyło, ale szybko oddał małemu przy użyciu Shadow Ball. Walka jest niezwykle wyrównana, ale Twój stworek dawał z siebie wszystko i uderzył wroga Szybkim Atakiem. Oba stwory teraz chodziły, zataczając kółka jak rozwścieczone koguty, szukające okazji do uderzenia przeciwnika.

Riolu 60
Absol 55

Nie ma wyjścia, trzeba postawić na szybkość.
-Teraz Riolu, Szybki Atak! Gdyby próbował używać Detect skontruj go Zwodem! Podbiegnij do niego, zmniejsz odległość, ale nie biegnij w linii prostej, ale przeskakuj z miejsca na miejsce, aby nie mógł Cię namierzyć i trafić i pokaż mu co to znaczy silny Stalowy Ogon, następnie użyj Przetrwania i Kontry.- Powiedziałem spokojnie do pokemona.
Szybkość i sposób, to mój plan na zwycięstwo.

Absol teraz ciągle odskakiwał i z sporej odległości uderzał Shadow Ballem. Ruch tracił przez to na celności, ale dwa razy trafił. Stalowy ogon okazał się być krytyczny! Absola to niemalże wbiło w ziemię, a dalej było już tylko lepiej. Przeciwnik jest silny, ale jednak Twoja strategia daje niezłe efekty. Właściciel Absola mimo wszystko też zachowywał spokój.

R 20
A 10

Coś mi tutaj nie pasuje, skoro jest na przegranej pozycji, a i tak zachowuje spokój. Jednak walczyć trzeba do końca, to piękna cecha.
-Teraz Riolu, Tunel! Jednak już wie jak to robimy, dlatego wyskocz centralnie przed nim, aby go zaskoczyć i wykończ Stalowym Ogonem! Jeśli to nie wypali, musisz użyć Przetrwania i wykończyć go Kontrą! Pamiętaj szybkość i precyzja, a na pewno nie zdoła połapać się, gdzie wyskoczysz. Pamiętaj, że gdyby używał Detect musisz skontrować go Zawodem.-Powiedziałem spokojnie, lecz ciepło do pokemona, aby wiedział, że w niego wierzę, ale musimy pozostać skupieni do samego końca pojedynku.
Wiem, że to jeszcze nie koniec, dlatego nie cieszę się przedwcześnie, ale staram się zachować otwarty umysł i zauważać każde zachowanie Absola i jego trenera, które odbiega od normy.

Twój pokemon się zakopał, a przeciwnik trochę się... jakby to fachowo ująć... rozkraczył i skupił się na podłożu. Po chwili jak tylko Riou wyskoczyła spod ziemi to oberwała Ostrym Wiatrem i to dość boleśnie, ale użyła przetrwania i to jej pomogło. Następnie ona uderzyła przeciwnika z całej siły swoim Stalowym Ogonem i Absol był niezdolny do walki! To był koniec walki, a mężczyzna tylko westchnął i podszedł do Ciebie.
- Gratulacje chłopcze, masz potencjał... Niezwykły potencjał... Należy ci się - powiedział i podał Ci jakąś paczkę z tajemniczą zawartością.


Plus 1 do lv

Radość z wygranej była ogromna, jednak nie okazałem jej poprzez podskoki czy wiwaty, ale po prostu podszedłem do pokemona i pogłaskałem go po główce.
-Brawo Riolu, jestem z Ciebie naprawdę dumny.-Powiedziałem uśmiechając się/-A teraz odpocznij mistrzyni.-Dodałem zawracając pokemona do pokeballa.
Po chwili podszedłem do pokonanego rywala i podałem mu rękę.
-Dziękuję za walkę, był Pan trudnym przeciwnikiem.-Odrzekłem na to co powiedział i przyjąłem prezent.
Nie otwieram go jednak, ale trzymam w ręce, aby był bezpieczny. Bez względu na to, co to jest nie zamierzam otwierać bez obecności moich przyjaciół. W końcu są dla mnie bardzo ważni. Po zakończeniu pojedynku udałem się w ich kierunku, aby w końcu się z nimi spotkać i podzielić rezultatem walki.

Ta się ucieszyła i po chwili siedziała grzecznie w pokeballu. On także ci podał rękę i kiwnął głową z lekkim uśmiechem. Po chwili mogłeś ruszyć w drogę powrotną. Twoi przyjaciele czekali na najwyższym poziomie, czyli gdzie odbyła się pierwsza walka.
- I jak ci poszło? - spytał się wyraźnie ciekawy Kuba.
Alex pokiwała głową i również była ciekawa krótkiej relacji z tego co było na dalszym etapie. Obydwoje widać przed chwilą niańczyli swoje już wyleczone pokemony, które obecnie trochę się między sobą tutaj bawiły.
- Co to za paczka? - spytała się po chwili dziewczyna wyraźnie ciekawa co też mogłoby w niej być.

-Hej!-Powiedziałem wyraźnie uradowany z widoku przyjaciół.-Udało się, wygrałem. Walczyłem z Riolu przeciwko Absolowi i udało nam się go pokonać. Ten mistrz nawet powiedział, że mam potencjał. Żałujcie, że nie widzieliście Riolu w akcji, trafiała idealnie. A to...-Z zastanowieniem popatrzyłem na paczuszkę-Sam nie wiem, dostałem to zwycięstwo. Ale na razie nie chcę otwierać, nie tutaj, myślę, że można to zrobić w jakimś ciekawszym miejscu.-Dodałem i rozejrzałem się dookoła w poszukiwaniu maszynki do leczenia pokemonów, w końcu mój mały pokemon zasłużył na trochę uwagi i na leczenie, aby mógł dołączyć się do zabawy z innymi.

Twoi przyjaciele Ci gratulowali, a Alex nawet ucieszona wpadła na Ciebie. Szkoda, że moment po tym już Cię puściła. Po chwili znalazłeś w gąszczu zielsk ukrytą maszynkę i wyleczyłeś swoją Riolu, która po chwili ucieszona popędziła bawić się z innymi pokemonami, a Twoi przyjaciele chwile się na to wszystko patrzyli. Robiło się jednak późno. Za oknem było już praktycznie absolutnie ciemno.
- Może już wracajmy do pokecenter? - zaproponował Kuba.
Wyjrzał przez drzwi. Deszcz już nie padał tak bardzo, więc przebiegniecie bez większego przemoczenia się.

-Cholera, trochę nam tutaj zeszło, ale skoro pokemony tak dobrze się bawią, to niech pobawią się wszystkie jeszcze przez chwilę. Pokaż się Starly.-Powiedziałem i wypuściłem poke-ptaka z ballki.
To było cudowne uczucie kiedy Alex mnie przytuliła, chciałem, aby ta chwila trwała i trwała, a jednak na moje nieszczęście się skończyła. Odwdzięczyłem się przyjaciołom uśmiechem. Przecież nie powinniśmy się nudzić, będąc wszyscy razem.
-A wy co robiliście, kiedy mnie nie było?-Zapytałem, aby rozpocząć rozmowę.-Jesteście bardzo zmęczeni? Zawsze możemy już wracać i dokończyć w pokojach.-Zapytałem, aby nie przeciągać na siłę pobytu w tym dziwnym miejscu.

Jak tylko wypuściłeś Starly z pokeballa to o dziwo poke-ptak zaczął się świecić. Zaczął się powiększać z każdym momentem, jego kształty lekko się zmieniły i wydłużyły, w końcu poświata zniknęła i stał przed wami taki oto pokemon:

- Świetnie! Twój pokemon ewoluował! - powiedziała Alex pełna zachwytu z tego, że mogła zobaczyć ewolucję pokemona. - Rety nie mogę się doczekać, kiedy moje ewoluują - powiedziała wyraźnie rozmarzona.
Kuba zaklaskał i przyjrzał się Twojemu stworkowi.
- Ogólnie to gadaliśmy trochę i patrzyliśmy na nasze pokemony, nic szczególnego - powiedział chłopak. - No tak dość, lepiej chodźmy, w pokojach przynajmniej się położymy i obejrzymy coś na tv... - stanął przy wejściu i czekał.