Nowa Nova, czyli historia Nadii Dynamo

Poszłam do tych dwóch co dyskutowali.
- Cześć, macie chwilę? - spytałam się ich i się przysiadłam.
Czekałam aż się zgodzą lub odmówią, cóż nie wiem jak to ze sprawą wygląda. Po tym bezpośrednio się spytałamczy wwiedzą cokolwiek o przeszłości Paula.

-Mamy...-Odparł chłodno jeden, a kiedy zapytałaś o Paul'a odpowiedział drugi.
-Jakiego Paula? Tego frajera, co tatuś załatwia mu wszystko, a sam naprawdę niczego nie umie?-powiedział ze złością.
-Jeżeli chodzi Ci o niego to nie będziemy z Tobą gadać... na samą myśl o nim robię się agresywny.-Uzupełnił pierwszy.
No cóż, wygląda na to, że Paul faktycznie nie ma dobrej sławy wśród rówieśników. Tylko dlaczego nic nie wiesz o ojcu Paul'a? Kim on jest, że jest taki ważny, że wszystko załatwia. Chyba naprawdę zupełnie nic o nim nie wiedziałaś. Najwyższy czas dowiedzieć się o nim absolutnie wszystkiego. Chyba potrzebne Ci plotkary, a nie rywalizujący faceci.

Podrapałam się po głowie.
- No dobra, przepraszam - powiedziałam do nich.
Tym razem poszłam do jakiejś dziewczyny która by wyglądała na bardziej... Po czymkolwiek, raczej się nie wkurzy na samo pytanie. Westchnęłam i byłam dość zmartwiona, jeśli nie udało sięi to , to wracam do szpitala. Martwiłam się i to bardzo, przecież Paul nie może być jakąś niedojdą.

Podeszłaś do dziewczyny, która stała samotnie oparta o ścianę. Wyglądała na spokojną i taka też była.
-Cześć. Ty chyba jesteś tutaj nowa, co? Nigdy wcześniej Cię nie widziałam. Jestem Cleo, a Ty?-Zachowała się bardzo grzecznie.-Może pójdziemy gdzieś usiąść? Na pewno będzie się nam przyjemniej rozmawiało.-Zaproponowała.
Chyba los się do Ciebie uśmiechnął. Tym razem miałaś naprawdę dużą szansę, aby dowiedzieć się czegoś więcej i potwierdzić lub rozwiać wszelkie wątpliwości dotyczące Paul'a.

- Jestem Nadia - powiedziałam do niej.
Siadłam z nią przy stoliku i rozejrzałam się, w końcu zamówiłam sobie jakiś koktajl.
- Tak jestem tu dopiero kilka dni - powiedziałam do dziewczyny. - Ehh mam problem... Poznałam chłopaka, ma na imię Paul, tylko nie wiem czemu mi go wszyscy odradzają, wiesz może cokolwiek? Proszę nie złość się ale mam dość tej niepewności - poprosiłam ją.
Miałam nadzieję się nie wkurzy.

-Paul powiadasz?-Powiedziała lekko zniesmaczona z szalonym uśmieszkiem sadysty na twarzy.-I może mi powiesz się w sobie zakochaliście podczas romantycznej kolacji nad włoskim morzem?-Powiedziała ironicznie i zaśmiała się.-O tego Paula Ci chodzi?-Dodała pokazując Ci jego zdjęcie z portfela.
Wypisz wymaluj Twój Paul. To on był na zdjęciu i to o nim mówiła Cleo. Ale skąd ona wiedziała? I po co ma jego zdjęcie w portfelu? Wszystko zaczyna robić się coraz dziwniejsze. Nie mogłaś się już doczekać co z nim, ale dziewczyna nie chciała CI nic mówić sama z siebie. Chyba czekała na Twoje pytania, chciałaby wiedzieć co Cię interesuje, ale ona również była ciekawa jak się poznaliście i jak długo się znacie.

- Tak o tego - powiedziałam.
Spojrzałam na jego zdjęcie i zaskoczyło mnie skąd ona wie. Cóż wygląda na to, że jestem chyba jedną z wielu.
- No to co o mim wiesz? W sensie skąd wiesz jak to się mogło zacząć i skąd masz jego zdjęcie? Co z nim nie tak? - spytałam się dziewczyny i westchnełam zawiedziona.
Zapowiada się, że chyba będę musiała dać sobie z chłopakiem, spokój. Pewnie nic sobie i tak z tego nie zrobi.

-Widzisz, to największy podrywacz wszech czasów, chociaż od kilku dni słyszałam pogłoski, że naprawdę się zmienił i w kogoś wkręcił. Może chodzi o Ciebie. Kto wie. W sumie to chodził z każdą dziewczyną, która tutaj była, a nie była od niego młodsza więcej niż 3 lata i starsza o 4. Ze mną był ostatnio, teraz przeszedł na Ciebie. Cholera, wszystkie o tym wiedzą, a on i tak potrafi podejść... zawsze robi to samo. Nie wiem jakim cudem to na nas działa. Zdecydowana większość chłopaków go nie lubi, jest najlepszy w systemie, do tego często odbija im dziewczyny, wszystkie się w nim kochają. Są zazdrośni, dlatego lepiej o nim nie rozmawiać publicznie, bo może się to źle skończyć. Byłam z nim jakiś miesiąc, pewnie zerwał ze mną, jak poznał Ciebie... a mieliśmy iść razem na imprezę... wszyscy się bawili, tylko ja płakałam.-Powiedziała dziewczyna emocjonalnie wczuwając się w swoją i Twoją sytuację.
Wiadomości, które otrzymałaś wstrząsnęły Tobą, choć w jest jakiś promyk nadziei, który dała Ci nowo poznana koleżanka. Teraz wiedziałaś już bardzo dużo, choć nadal nie wszystko.
-Jeszcze ten jego tatusiek, John. Cholera, dlaczego oni mają takie wzięcie i są tacy przystojni...-Dodała
Teraz wszystko stało się jasne, John nie tylko był rodziną z Paul'em, ale był to jego ojciec! Tyle wiadomości w tak krótkim odstępie czasu, naprawdę dużo szok.

Westchnęłam i spuściłam głowę. Tak więc to wszystko tak wygląda. Byłam zrezygnowana i zdezorientowana . Więc lata co jakiś czas za inną dziewczyną a potem ma w dupie jego byłe.
- Rety to ja nie wiedziałam o niczym - powiedziałam.
Zrezygnowana zaczęłam pić to co zamówiłam z niezbyt wielką chęcią na cokolwiek.
- Jak się obudzi to z nim pogadam - stwierdziłam tylko. - Pierwszy facet w tym i poprzednim życiu, który w ogóle mi spasował - mruknęłam.

-Takie życie, widzisz, my wszystkie tak myślimy.-Powiedziała dziewczyna i również zaczęła sączyć koktajl.
Nie była do Ciebie wrogo nastawiona, nie miała złego humoru, ona była już po prostu pogodzona z losem, a Tobie wciąż dawała nadzieję na to, że Paul faktycznie się zmienił. Poza tym, przecież Jacob coś mówił, właściwie dokładnie to samo. Czas mijał, a myślenie o tej całej sprawie wzmogło w Tobie spory apetyt. Nowa koleżanka poprosiła o kaszkę, właściwie tylko to było tutaj do jedzenia. Na szczęście nadrabiali różnorodnością napoi.
-To co zamierzasz z tym zrobić?-Zapytała Cleo.

Ja też sobie wzięłam w takim razie kaszkę, dolałam do niej troche koktajlu i zaczęłam jeść.
- W sumie to nie wiem - mruknęłam. - Muszę się zastanowić bo zawsze jestem zbyt ufna... - powiedziałam.
Po chwili wstałam od stolika i rozejrzałam się.
- Ja póki co idę, dziękuję za wszystko - powiedziałam do dziewczyny i pomachałam jej, wychodząc.
Ruszyłam znowu w kierunku szpitala by posiedzieć chwilę przy Paulu.