Być jak bryła lodu - Corvis Corax

Znalazłeś niewielką ścieżynkę, która prowadziła Cię nie wiadomo gdzie i zdawała się ciągnąć w nieskończoność... Teren robił się coraz bardziej błotnisty i wilgotny, drzewa też rosły tu inne... Bardziej rozłożyste, niższe i zdawały się mieć ciemniejszą korę... Zawędrowałeś widać na jakąś nizinę, chociaż nie dawało się szczególnie odczuć, ze szedłeś w dół.

Zapewne były to jakieś bagna, które mogły okazać się niezwykle niebezpieczne. Na przykład można by utonąć w błocie i zginąć... oczywiście jeśli nie wie się jak poruszać. Najważniejsze w takim terenie to poruszać się na mchu. Może on urosnąć wyłącznie na stałym gruncie dzięki czemu można kroczyć przez bagna z pewnością, że się nie ugrzęźnie po uszy.
- Idź Swablu.
Wypuścił swojego latającego pokemona. W końcu co dwie pary oczu to nie jedna, a podczas lotu nie miał czas się zapaść, w przeciwieństwie do Gligara zmuszonego do częstego stawania na podłożu.

Swablu patrolował teraz okolice, a Ty mogłeś je obserwować w poszukiwaniu czegokolwiek co by było żywe i ruszające się.
- Swaa! - zaćwierkał Twój ptaszek i starał Ci się pokazać pewien kierunek swoim skrzydłem.
Chyba zauważył coś interesującego...

Coś interesującego zawsze jest interesujące. A masło zawsze jest maślane. Corvis ruszył we wskazanym przez pokemona kierunku zważając na każdy krok. Cóż tam mogło być? Się okaże.
- Bądź gotów.
Wydał komendę maluchowi po czym sam przygotował swój pokedex do sprawdzenia czegoś. Zawsze warto być przygotowanym.

Zobaczyłeś jakiegoś chłopaka, który trzymał się mocno pnia drzewa, a pod nim było jedne wielkie bajoro. Nie może się wydostać, chociaż ciekawe też jak się tam dostał.
- P-pomocy? - powiedział jak Cię zobaczył.
Chyba siedział tu juz dłużej bo wyglądał fatalnie. Trochę wybrudzony... No i zdawał się trzymaćresztkami sił.

Zawsze można też poczekać aż utonie i zabrać jego rzeczy po czym przeprowadzić sekcję na świeżych zwłokach. Pomijając takie myśli i chęć zarobku Corvis postanowił skorzystać z sytuacji i sięgnąć w stronę nieuniknionego zysku w takiej czy innej postaci.
- Co będę miał z wysiłku, który włożę w pomoc? Twoja śmierć nic nie zmieni w moim życiu.
Stwierdził chłodno poprawiając swój szal. W sumie, używając go jak liny można by uratować nieznajomego. Czyli... mamy plan w razie co, a później wszystko się okaże.

Chłopak popatrzył się na Ciebie zaskoczony.
- Emm... Co byś powiedział na jajko jakiegoś pokemona z hodowli mojego taty? - spytał się po momencie niezbyt pewien.
Tak więc możliwą nagrodę masz. Może mieliby jakiegoś pokemona, który Ci się przyda? Kto wie.. To była dla Ciebie całkiem kusząca propozycja...

Koszta niewielkie zyski dość spore. Zatem czas zacząć "pomagać". Corvis przywiązał czym prędzej koniec swego szala do jednego z drzew, po czym podał drugi swojemu Swablu i kazał go podać chłopakowi. Następnie wypuścił swojego Gligara i rzekł.
- Złap się mocno a cię wyciągniemy.
Propozycja dobra i w ogóle. W każdym razie złapał za długi kawał materiału i dał znać swojemu pokemonowi, że ma zrobić to samo. Oby wytrzymał, choć po tej całej akcji będzie pewnie rozciągnięty jak... opuśćmy to niezbyt ładne porównanie i zacznijmy działać.

Zaczęła się akcja. Chłopak złapał się szala i trzymał się go bardzo mocno. Ogólnie to faktycznie, szl rozciągnął Ci się i to strasznie, ale cóż począć... czasem warto coś poświęcić. W końcu młody był już bezpieczny i z ulgą usiadł na brzegu.
- Uff... dzięki - odetchnął z ulgą. - No dobra, to dzień drogi stąd jest miasto, gdzie mieszka i ma hodowlę mój ojciec... Trochę ciężko trafić stąd, ale znam drogę... - siedział jeszcze chwilę, chcąc odpocząć.

Corvis spojrzał na swą ukochaną część garderoby po czym poprawił długie pasma włosów włażące mu nieznośnie do oczu.
- Gdzie ja dostanę drugi taki.
Szepnął z początku do siebie i rzucił pasmo błękitnej tkaniny w odmęty bagien. Następnie wlepił swe spojrzenie w chłopaka licząc na jakiś opis jego wyglądu i dodał.
- Prowadź.
Po tych słowach wycofał jeszcze swego Gligara do pokeballa.

/zwykły bug catcher/

Ten kiwnął głową i wstał.
- Jak chcesz to mamy pokemony, które by dały sieć na nowy szal.. Takie szybko się nie niszczą - powiedział tylko. - A teraz w drogę - i ruszył w trasę
Ciężko było za nim podążać przez ten teren, on był lekki i nawet nie zapadal się, kiedy Tobie się to raz po raz zdarzało. I robiło się późno, ciężko będzie znaleźć stabilne miejsce...

Sieci pokemonów? Zapewne Spinaraka, bądź jego ewolucji. Te są najsilniejsze lecz czy ktoś wpadł na pomysł tworzenia ich nici ubrań?
- A dysponujecie niebieskimi?
Spytał zaciekawiony, zdając sobie powoli sprawę, że dalsza wędrówka może się źle skończyć. W końcu zaczął rozglądać się za większą "wysepką" stabilnego terenu, gdzie mógłby spędzić noc.
- Będzie trzeba gdzieś tu przenocować.
Powiedział Corvis dając do zrozumienia, że nie ma zamiaru ryzykować podróży tą ścieżką podczas gdy nic nie widać i pewnie nawet Swablu ma problemy z obserwacją otoczenia.

- Trzeba je dzień przed nakarmić odpowiednimi jagodami - odpowiedział krótko. - No i masz rację, nie znam na tyle dobrze tych terenów - przyznał.
W końcu znaleźliście odpowiednie miejsce by spokojnie przenocować. Ten zabrał się za rozkładanie namiotu. Był na tyle duż , że możecie w nim bez kłopotu spać obydwoje.
- Dobranoc - ten ledwo się położył i spal po kilku sekundach.

Spać, a może by tak wyjść na zewnątrz, choć na chwilę i rozejrzeć się za ciekawymi roślinami do badań? Corvis okrążył z wolna namiot oświetlając latarką wszystkie nietypowe listki huby drzewne z pomoc, których może udałoby mu się wzmocnić siebie albo wykorzystać do czegoś innego. Jednak pamiętał o tym aby nie oddalać się zanadto, w końcu mógłby nie trafić z powrotem, albo co gorsza utonąć. Gdy już zbadał teren i pobrał próbki wszystkiego co mogłoby okazać się przydatne wrócił do namiotu i położył się w milczeniu.

Póki co znajdywałeś same znane i pospolite gatunki... Niedaleko na bagnie jednak ujrzałeś coś jakby lekko fosforyzującego. Były to listki, które z lekka przypominały swoim kształtem piórka. Nawet najmniejszy podmuch wiatru powodował, że te niemalże się wywracały. Zaintrygowało Cię to. Przecież te rośliny mogą mieć jakieś niesamowite właściwości.

Fluorescencyjne płatki mogą się przydać do stworzenia choćby niezwykle wydajnej lampy, nie wymagającej żarówek. Toż to genialny pomysł, trzeba to czym prędzej sprawdzić. Chłopak oświetlając sobie podłoże począł kroczyć w kierunku nieznanego przedstawiciela flory. Oczywiście cały czas miał przy sobie wypuszczonego Swablu, w końcu to on był jego drugą parą oczu w tych okolicznościach. Ciekawe czy wiedział lepiej od ludzi czy też nie. Z resztą przeszczep oka od pokemona nocnego takiego jak Hoothoot mógłby okazać się wspaniałym ruchem.

W końcu ledwo, ale udało Ci się dotrzeć do owych listków... Złapałeś je i tu lekkie zdziwienie... Okazały się być niesamowicie mocne! W końcu coś puściło i zaczynałeś ciągnąć, ciągnąć i ciągnąć, aż wyszły z 7 metrów długiego, nie rozgałęzionego korzenia. Na dodatek zdawał się być u końca ani trochę węższy niż u góry, a nawet był urwany w miejscu, które zdawało się być nadgryzione.
- Swaa? - Swablu przekrzywił łebek, widząc mocno świecące zielsko.

Przegryzione? Z pewnością krzak sam się tak nie załatwił. Chłopak czym prędzej wziął łodygę i zaczął obracać ją wokół własnej osi w celu urwania jej w wybranym uprzednio miejscu. Mniejsza o ten fragment, reszta jest dość długa aby ją wykorzystać. Oby tylko nic dużego nie wypadło wprost na niego z planem zjedzenia w całości. To mogłoby się źle skończyć w chwili gdy pokemony Corvisa są dość słabe i niewytrenowane.
- No puszczaj.
Szepnął sam do siebie wysilając się coraz bardziej.

W końcu miałeś co chciałeś i mogłeś się cieszyć ze swojej zdobyczy. Powiał zimniejszy wiatr i owe listki, które pozostawiłeś lekko zanurzyły się w wodzie. Widać łodyga jest wytrzymała, ale góra rośliny nie, chociaż zdawało się, że to właśnie w podziemnej części uda Ci się znaleźć najwięcej ciekawych rzeczy. Czułeś się już jednak wykończony, zwłaszcza po tym mocowaniu się z korzeniem.

Jeszcze tylko trzeba się cofnąć do namiotu i zabezpieczyć odpowiednio zdobycz. Jeszcze przydałoby się poszukać scyzoryka w torbie... ale to już nie na dziś. Corvis był zbyt wyczerpany nawet na to. Czym prędzej udał się do obozowiska tą samą drogą, którą przyszedł po czym położył się spać jeśli pozwolił mu na to łaskawy los.

Udało Ci się bezpiecznie dotrzeć na miejsce i zabezpieczyć roślinę. Teraz nic nie stało Ci na przeszkodzie by zasnąć... Rano jak się obudziłeś to nie wiesz jakim sposobem, ale miałeś tyłek chłopaka z Twojego namiotu wręcz na Twojej twarzy. Ktoś chyba nie ma spokojnego snu, albo ty położyłeś się w odwrotnej stronie... jedno z dwóch, jednak pobudka niezbyt malownicza.

Nie można zaprzeczyć. Jako, ze Corvis nie miał pewności czy aby nie popełnił błędu po ciemku postanowił wstać po cichu i przemilczeć ten detal. Po chwili wygramolił się na zewnątrz, zjadł trochę zapasów, w które zaopatrzył się w poprzednim mieście i wypuścił swe pokemony w celu nakarmienia ich. Na koniec wziął znalezioną roślinę, odnalazł scyzoryk i zaczął dzielić łodygę na równe części, po czym odciął też liście uważając przy tym aby ich nie uszkodzić. Na koniec wpakował wszystko do plastikowych pojemników, zupełnie jak te na jedzenie z którymi się nie rozstawał. Jeszcze tylko rzut oka na to czy jego "podręczne laboratorium" nie ucierpiało i można ruszyć dalszą drogę.

Twój sprzęt był cały i nie musiałeś się o niego martwić. Teraz przyszedł czas na rozdzielenie łodygi. Już po przekrojeniu mogłeś zauważyć, ze dzieli się na kilka warstw. Tylko jeden liść był trochę podniszczony, ale ogólnie też może się przydać. Wszystko ładnie zapakowałeś, a w tym czasie Twój towarzysz się obudził.
- Siemka jak noc? - przeciągnął się i ziewnął. 
Rozsiadł się na ziemi i wyjął jakieś jagody i zaczął je jeść.

Chłopak zerknął na bug cathera po czym zaczął składać namiot. W końcu szkoda czasu do stracenia, rośliny nie lubią czekać.
- Owocnie
Odparł na pytanie chłopaka, którego nawet nie znał imienia po czym wrócił do swojego zajęcia. Czym prędzej dostanie się do jakiegoś budynku z czystą wodą tym szybciej zajmie się swoimi sprawami. A... i jeszcze ten pokemon za "bezinteresowną" pomoc. Na pewno się przyda.

Chłopak tylko pokiwał głową.
- A zapomniałbym... Jak masz na imię? Ja jestem Mark - przedstawił się.
Po chwili zebraliście swoje rzeczy i mogliście ruszać w drogę. Przynajmniej tyle z tego będziesz miał, że dostaniesz jajko pokemona.
- Jaki typ cię interesuje? Psychiczny, trawiasty, robaczy, ognisty? - spytał się człopak. - Takie hoduje mój tata - dodał.