Być jak bryła lodu - Corvis Corax

Chłopak spojrzał na Marka zastanawiając się czy warto wyjawiać mu prawdziwe imię. Ale co tam
- Jestem Corvis
Wyrzekł szybko po czym rozejrzał się dookoła czy aby na pewno nie wlazł w grząskie błoto.
- Najbardziej interesowałby mnie ty latający.
Wyrzekł bez namysłu nawet nie słuchając jakie są dostępne.

- Rety... Będzie cięzko, ale może coś by się udało... A nowy szalik byś chciał do tego? - spytał się krótko chłopak, a Tobie przypomniał Ci się Twój ulubiony element garderoby.
Póki co nie wpadłeś w nic i wędrowaliście jeszcze tylko chwilę w bagnach, aż teren w końcu zaczynał się robić normalny. No i w oddali dało Ci się dojrzeć już kilka dachów, które z lekka przewyższały drzewa.

Na szczęście koniec błota. To najgorsze co może być, już chyba lepszy jest śnieg. Chłopak uradowany zmianą podłoża spojrzał w niebo czerpiąc ciepło z jego promieni.
- A tak, przyda się.
Odparł stanowczo na pytanie Marka. Następnie zaczął się zastanawiać nad tym jaki mógłby to być pokemon. Hm... wiele ognistych i robaczych ma ewolucje z podtypem latającym. Mogłyby się przydać.

Chłopak pokiwał głową i po chwili znaleźliście się w farmie, gdzie było dość dużo zagród z różnymi rodzajami pokemonów. Najwięcej to widziałeś tu robaków. Chłopiec pobiegł do domu w centrum zagród i po chwili pomachał ręką byś przyszedł za nim. Pogoda była wyjątkowo ładna i aż miło było podróżować.

Corvis zrobił kilka kroków z wolna po czym rozejrzał się dookoła. To wspaniała pogoda, w sam raz aby sobie powypoczywać. Jednak nie czas teraz na to, trzeba się dowiedzieć jaki pokemon czeka na swego nowego właściciela. W kilka chwil odziany w niebieskie ubrania chłopak zbliżył się do Marka z ciekawością wymalowaną na twarzy.
- Co masz dla mnie ciekawego?
Powiedział beznamiętnie czekając na to, co ofiaruje mu dotychczasowy towarzysz podróży.

Chłopak po chwili wyszedł do Ciebie z pudełkiem wyłożonym jakąś siecią, a z niego wyglądała na Ciebie mała i urocza gąsieniczka... Poznałeś w niej Scatterbuga.
- Pierwszy taki jakiego wyhodował ostatnio mój tata. Ewoluuje w poke-motyla, więc lata... Tylko kawałek później... A jakbyś chciał nowy szal to poczekaj do jutra, oki? - spytał się uśmiechnięty.

Corvis przemyślał całą propozycję i zeskanował malucha. W końcu robaczy pokemon też może okazać się użyteczny, choćby w walce z psychicznymi przeciwnikami.
- Z chęcią poczekam. Jest tu może miejsce gdzie mógłbym przenocować?
Przenocować, odpocząć i ogarnąć znalezisko. Bez tego może się zmarnować jak ostatni chwast wyrzucony na letnie słońce. Poza tym ta gąsieniczka bardzo szybko ewoluuje co sprawia, że jest świetnym towarzyszem na start.

Chyba jednak lepiej będzie udać się do pokecenter. To zawsze lepsza opcja, przede wszystkim dlatego, że jest tam spokój i cisza. Chłopak czym prędzej udał siew tamtym kierunku w celu wynajęcia jednoosobowego pokoju. Oczywiście jeśli stanie się coś ciekawego po drodze to może zawsze się zatrzymać.
- Będzie trzeba powalczyć.
Stwierdził cicho sam do siebie, lecz nie szukał starć na siłę, bo i po co.

Zobaczyłeś niedaleko coś co wyglądało na spore boisko z trybunami, które było podzielone liniami na mniejsze pola walk. Są tam trenerzy, trochę widzów... Czyli ciekawie... Było popołudnie, więc dzisiaj zdążyłbyś zawalczyć jeszcze z raz... Siostra Joy podała Ci klucze. Pasowałoby znowu zabawić się w chemika i pokombinować z owym zielskiem.

Ach... tyle możliwości. Chłopak czym prędzej wyjął spakowane rośliny w nadziei, że nic im się nie stało przez noc. Następnie wziął kawałek łodygi i spróbował wycisnąć z nią soku aby sprawdzić czy aby na pewno on także nie świeci. Wykonał na początek najprostsze badanie, wziął kołdrę i wsadził pod nią fiolkę z płynem w celu sprawdzenia czy dochodzi do wytwarzania światła. Następnie sprawdził twardą część pod mikroskopem jak kroplę soku. A i jeszcze coś... Poszedł do siostry Joy z liściem w celu dowiedzenia się cóż to za roślina. Może będzie ją znała, albo chociaż wskaże odpowiednie źródło wiedzy.

Siostra Joy nie miała pojęcia co to za roślina, ale po chwili podała Ci książkę o osobliwościach zielnych tego regionu. Świecił sok, łodyga nie. Czyli to on ma te właściwości... Ogólnie najtwardszy w roślinie był chyba rdzeń, czyli twardy kawałek łodygi w samym środku... Przeszukiwałeś książkę i w końcu znalazłeś. Roślina ta jest niemalże legendarna i ma ponoć niezwykłe właściwości, gdyż jej korzenie dorastają niemalże do wnętrza ziemi, skąd czerpią energię... I na każdym człowieku mają inny efekt.

Na każdym człowieku inny efekt? Chłopak spojrzał na roślinę i wpadł na genialny pomysł. Wyrwał sobie z głowy jeden mały włos po czym umieścił go na szkiełku. Następnie zrosił go kroplą soku aby sprawdzić co się stanie z jakby nie patrząc elementem jego ciała.
- To będzie ciekawe.
Powiedział sam do siebie po czym pozostawił włos na jakiś czas a sam zajął się wydobywaniem soku z fragmentów łodygi. Im go więcej tym lepiej, a gdy już skończył to wrócił do obserwacji swojego preparatu pod mikroskopem.

Po momencie mogłeś stwierdzić, że włos jako tako... stał sie twardszy, wytrzymalszy. Widziałeś też wzmiankę, że efekt zwykle jest stały... Prócz twardości to w włosie żadnej różnicy, ale co by to mogło oznaczać... większą odporność, wytrzymałość? To zdecydowanie byłby jakiś krok do stania się nadczłowiekiem, czego tak bardzo pragnąłeś... Teraz możesz zaryzykowac i wypić praktycznie całą szklankę tego co udało Ci się wycisnąć z łodygi.

No i tak też zrobił. Corvis łyknął całą dawkę soku w nadziei, że się nie przekręci. Lecz kto nie ryzykuje ten nie ma. W jego głowie pojawiły się wizje niezwykłej siły, szybkości albo co lepsze nieśmiertelności. Jednak nie można dzielić skóry na niedźwiedziu gdy do gardła spływa ci mikstura mogąca równie dobrze pozbawić cię życia. Chłopak zamknął oczy i czekał z niecierpliwością na jakikolwiek efekt.

Wypiłes wszystko i poczułeś się bardzo dziwnie. Zacząłeś się zwijać i kaszleć. Nie wiedziałeś co się dzieje, zamroczyło Ci obraz przed oczyma i upadłeś, tracąc przytomność... Obudziłeś się po nie wiesz jakim czasie. Ale było zupełnie ciemno, księżyc jedynie trochę prześwitywał, a ty podniosłeś się z podłogi z niezwykłą lekkością.

No to było ciekawe, Ale skoro już przespał pół dnia to chociaż pozwiedza okolicę w nocy. Z resztą... wróć. Poszedł w kierunku łazienki aby przejrzeć się w lustrze. W końcu trzeba sprawdzić, czy aby na pewno nic się nie zmieniło. Z resztą trochę to było dziwne uczucie, zupełnie nie do opisania.
- Oby mi tylko rogi nie wyrosły.
Zaśmiał się cicho. W końcu ciężko byłoby je ukryć a i czapek nienawidzi ten osobnik.

Jedyna zamiana jaka była to to, że trochę nie mogłeś kontrolować swojej siły i na przykład wygiąłeś klamkę w dłoni. Nie była to nie wiadomo jak wielka siła, ale zawsze coś... A tak to wyglądasz zupełnie normalnie, zero obaw o dziwne części ciała. Po chwili wyruszyłeś na małą, nocną wycieczkę po okolicach. Puste uliczki miasta... Jakaś dyskoteka, gdzie niezbyt przyzwoicie bawią się nastolatki... Do tego było dość zimno.

Dyskoteka, to nie dla Corvisa, w końcu nie należał do grupy "zabawowych dzieciaków", którymi zawsze gardził. Chłopak po prostu postanowił przespacerować się dookoła. A i może ktoś jest na polach walki? Taki nocny marek chętny do podwójnej walki byłby doskonałym przeciwnikiem.
- No niezły pierwszy krok.
Powiedział sam do siebie na głos. Czyżby mu odwalało? A może po prostu nie miał do kogo się odezwać, z resztą przywykł już do gadania samemu do siebie.

Po chwili dotarłeś na arenę. Było tam kilka osób, nikt nie walczył i wszyscy znudzeni się rozglądali wokoło. W pewnej chwili na boisko wyszedł jakiś chłopak.
- Kto chce zawalczyć? - zawołał po chwili i czekał.
Nikomu nie chciało się tyłka ruszyć, a chłopak wypuścił z kulki Machopa. To mogłaby być dla Ciebie okazja by się popisać umiejętnościami.

Popisywać się umiejętnościami? To przesada... przynajmniej w oczach Corvisa. Ważne żeby zdobyć jak najwięcej doświadczenia. Zeskanował szybko poziom wrogiego pokemona i jeśli była taka możliwość to ataki po czym podszedł na miejsce dla walczącego trenera.
- Ja z chęcią cię pokonam.
Powiedział tak miło, że aż bolało. To wszystko mogło wręcz doprowadzić do furii przeciwnika, ale to dobrze. Wróg wyprowadzony z równowagi to łatwy wróg. W tym momencie chłopak wypuścił swojego Gligara.

Trener spojrzał na Ciebie mocno poirytowany.
- Jeszcze pożałujesz! - krzyknął niemalże jakby miał zamiar zadźgać Cię nożem.
Jego stworek wyszedł na pole walki i wypiął dumnie swoją pierś, a na trybunach zobaczyłeś lekkie zainteresowanie tym, że w końcu coś się tutaj dzieje i nie będą sterczeć na marne.

Chłopak spojrzał na oba pokemony po czym zaczął obmyślać plan.
- Dobra Gligar, zacznij od sand atack zmieszanego z Poison Sting. Następnie korzystając z zasłony dymnej ukryj się pod ziemią. Wyskocz z prawej strony wroga i zaatakuj go swoim Brick Break, po czym odepchnij się w tył na ogonie i wystrzel w niego sporą dawkę Poison Sting i jeszcze raz ukryj się pod ziemią z pomocą Dig.
Zaczął wydawać komendy z niezwykłym zacięciem, jakby to on sam miał zaraz wejść na pole bitwy i wyprowadzać ciosy.

Przeciwnik ma 8 lv. i ataki jak na ten lv. Po chwili zaczęła się walka i Machop od razu ruszył z Low Kick, które nie przyniosło wielkiego efektu. Twoja fuzja piasku z trucizną (moja szkoła xD) natomiast zatruła przeciwnika. Brick Break trafiło w Machopa i to dość mocno, Poison Sting szałem nie było, a dzięki Dig Twój nietopyrek zdezorientował przeciwnika.

G 70%
M 40%

Dobra czas zacząć ostateczną fazę walki. Chłopak spojrzał na wroga i wpadł mu do głowy genialny pomysł.
- Podkop się pod wroga i wciągnij go do połowy pod ziemię, następnie wyskocz za nim i zacznij go okładać z całych sił Brick Break'iem. Później jeśli to nie wystarczy spróbuj go zatruć swoim Poison Sting. Wyprowadzaj te ciosy na przemian.
Wyrzekł uradowany całością taktyki. Jeśli się powiedzie, to unieruchomi przeciwnika na tyle długo aby władować w niego sporą dawkę ciosów.