Pokonać rodziców - Fay

Rozejrzałam się po pokoju i zagwizdałam. Całkiem ciekawie tutaj było. Wyjęłam kocyk Charmander i położyłam go na łóżku. -Jest dopiero 17. Chyba pójdę jeszcze zobaczyć do biblioteki. Moze tam będzie coś ciekawego.- powiedziałam zamyślona. -Idziesz ze mną?- Spytałam się Charmanderki i ruszyłam w stronę wyjścia, by przed drzwiami zatrzymać się i poczekać na decyzje pokemonki.

Charmander wskoczyła na łóżko i legła owijając się swoim kocykiem.
- Chaaa - powiedziała i chyba oznaczało to, ze zostaje w pokoju.
W sumie ona jest bardziej zmęczona niż Ty przez tą walkę. Wkrótce byłaś w bibliotece... Nawet dużo ciekawych książek. Kryminały, horrory, romanse, przygodowe... Innymi słowy czego dusza zapragnie.

Zostawiłam Charmander w pokoju i zamknęłam drzwi, by czasem nikt tram nie wszedł. Gdy weszłam do biblioteki rozejrzałam się zamyślona. Co by tutaj poczytać? Rozejrzałam się za jakimiś książkami naukowymi i przygodowymi. Skoro zaczęło padać to wypadałoby czymś zabić nudę. Rozejrzałam się.

Znalazłaś po niedługim czasie kilka całkiem spoko książek. Niedługo po tym mogłaś wracać do pokoju, a było to nawet wskazane bo mistrzowie metra też sobie przeglądali tutaj książki... Pewnie też chcieli zabic nudę w czasie deszczu, który rozpadał się na dobre... Ogólnie to coraz więcej osób schodziło się do biblioteki, a wkrótce mała grupka fanek obległa Ingo i Emmeta.

Zerknęłam tylko w stronę Mistrzów Metra i ruszyłam w stronę wyjścia ze stosem swoich książek. Wolałam, by na razie mnie nie zauważyli. Niech sobie sami radzą ze swoimi fankami. Popatrzyłam na swoje książki. Przynajmniej nie będę się nudziła. Zadowolona ze znalezionych książek próbowałam jakoś ukradkiem się wydostać z biblioteki.

Udało Ci się bez kłopotu. Wkrótce siedziałąs w pokoju. Twoja Charmander spała i uroczo przy tym wyglądała. Za oknem były nawet pioruny. Nie fajnie to wszystko wyglądało i jutro szykuj się na błoto na leśnych ścieżkach. Książek miałąś sporo i starczy Ci ich nawet na kilka dni. W sumie sama nie wiesz po co ich tyle wzięłaś...

Popatrzyłam rozbawiona na Miki. Zawsze wyglądała śmiesznie, gdy spała i jeszcze ten jej ulubiony kocyk. Wróciłam do przeglądanie książek. W sumie nigdy nie wiadomo czy jutro też nie będzie padało. Zamyślona zerknęłam na zegar i zdecydowałam się już przebrać w piżamę i przy okazji wziąć prysznic. Odświeżę się i przynajmniej będzie mi się dobrze spało.

Wkrótce byłaś pod prysznice. Wodę mieli nawet tak gorącą, że aż potrafiła parzyć... Więc bardzo przyjemnie Ci się myło. Wkrótce się ubrałaś i mogłaś wrócić do pokoju. Twoja Charmander spała do góry łapkami i nimi machała przez sen. Książki były nawet ciekawe, dobrze sobie wybrałaś tytuły i na pewno nie będziesz się przy tym nudzić.

Odłożyłam książkę i w końcu postanowiłam iść spać. Poklepałam Charmander po brzuszku i położyłam się na łóżku okrywając kołdrą. Ułożyłam się wygodnie i zamyślona popatrzyłam w okno. Ciekawe czy jutro też natknę się na bliźniaków. W sumie mogłam bym jutro już do nich podejść, bo jeszcze jak ich mój ukochany tatuś przysłał, a nie będą mnie pilnować to mogą porządny opieprz od niego dostać. albo od jego Charizarda. Ziewnęłam i próbowałam zasnąć.

Niedługo zasnęłaś. Śniło Ci się, że jesteś niewidzialna i nikt Cię nie zauważa, dosłownie nikt... W pewnej chwili jednak jakiś chłopak o białych włosach i szarych oczach patrzy na Ciebie.
- Kim...jesteś? - spytał i rozsypał się w pył, a wokół było jakieś... laboratorium.
Jak się obudziłaś rano to bardzo dziwnie się czułaś.

Popatrzyłam zdezorientowana w sufit. Co to miało być? Pokręciłam głowa i wstałam z łóżka. Zerknęłam na swoja pokemonkę, a potem na zegar. westchnęłam i wzięłam swoje ubrania, by się przebrać. Cały czas rozmyślałam o tym dziwnym śnie. Westchnęłam. Moze lepiej na razie dać sobie spokój z rozmyślaniem o tym. Równie dobrze mógł to być tylko jakiś głupi wygenerowany przez mój mózg obraz. Skrzywiłam się.

Chociaz to było wyjatkowo realistyczne jak na obraz wygenerowany przez mózg... Twoja Charmander wkrótce się obudziła. Akurat w chwili, kiedy się ubrałaś.
- Chaa! - przywitała się z Tobą.
Ty natomiast poczułaś się głodna. Za oknem nie padało, ale do wędrówki pogoda zachęcająca nie była. Charmander skakała po pokoju.

-Cześć, malutka. Chyba dobrze ci się spało, co?- powiedziałam rozbawiona do pokemonki i obserwowałam jak skacze sobie po pokoju. -Chodźmy lepiej coś zjeść.- Dodałam i ruszyłam w stronę drzwi. Poczekałam aż Miki za mną pójdzie. Byłam już okropnie głodna, a jedzenie w stołówce było tak pyszne, ze jak nic dupa mi urośnie.

Twoja Miki w koncu się uspokoiła i po chwili grzecznie stała sobie obok Twojej nogi. Przytuliła się w pewnym momencie, ale puściła wkrótce byś mogła dalej iść do stołówki. Znowu czułaś bardzo przyjemny zapach. I nigdzie nie było widać Ingo i Emmeta. Wszyscy chyba już wylegli ze swoich pokojów, by zjeść co nieco tutaj.

Rozejrzałam się i ruszyłam do stołówki. Znowu było czuć jedzonko. Nie ma co nawet dla tak dobrego żarcia można było wyruszyć w podróż, chociaż nic nie przebije maminego obiadku. Zerknęłam jeszcze na Miki czy idzie za mną i wkroczyłam do świątyni jedzenia. Rozejrzałam się i od razu ruszyłam zamówić sobie jakis zestaw i smakołyki dla Charmander.

Wkrótce udało Ci się dotrzeć do okienka i zamówić jedzonko. Obydwie byłyście w świetnym nastroju dzięki temu. Zaraz bedzie godzina dziewiąta... Charmander oczywiście chciała coś z chili. Ty niedługo dostałaś swój zestaw i przysmaki dla Miki. Mogłaś zabierać się za wcinanie. Na ten zapach ci już dosłownie ślinka ciekła. Było tu wiele osób. Chyba nawet mieszkańcy miasta przychodzą tutaj by zjeść nawet za opłatą.

Zabrałam się za swoje jedzonko i rozejrzałam się po stołówce czy nie ma tutaj kogoś znajomego. Rozbawiona popatrzyłam na swoja Charmander. -Znowu będziesz puszczać znaki dymne nosem.- powiedziałam. Zamyślona popatrzyłam w stronę okna. Na wyruszenie w podróż nie ma co dzisiaj liczyć przynajmniej książki mam do poczytania.

W jednej chwili wszystko zjadłaś, było aż tak dobre, a Miki już puszczała znaki dymne swoim kinolem.
- Chaaa - zamachała łapkami ucieszona z efektu, jakie miały te pikantne przysmaki.
Pogoda znowu się zepsuła i dalej padał deszcz, a do stołówki wkrótce weszli Ingo i Emmet. Cali poobijani i z dużą ilością plastrów. Siedziałaś w dość ukrytym stoliku, więc Cię nie zauważyli.

Zamyślona popatrzyłam na bliźniaków. -No, Miki czas byś poznała braci.- Powiedziałam do Charmander i wzięłam ja sobie na ręce. -Tylko na mnie nie dmuchaj tym dymem.- Dodałam rozbawiona i ruszyłam w stronę Mistrzów Metra. Byłam tez trochę ciekawa dlaczego byli tak poobijani i czy czasem nic ich nie zaatakowało.

- Cha? - zdziwiła się mała.
Wkrótce podeszłaś do mistrzów metra.
- O witaj - powiedział Emmet.
Obydwoje troche kwaśnie się uśmiechnęli, ale to chyba przez te rany.
- Co tutaj porabiasz? - spytał Ingo, rozglądając się.

-Cześć.- przywitałam się i pogłaskałam pokemonke po łepku. -Mój kochany tatuś w końcu puścił mnie w podróż po regionie, chociaż jestem już stara krową, ale co mi tam.- Powiedziałam chcąc trochę rozluźnić atmosferę. -A to jest mój pokemon, Miki. Na szczęście nie jest tak wredna jak jej tatuś.- Dodałam. Popatrzyłam na nich przez chwile. -Co was tak pokiereszowało?- spytałam się.

- Wpakowaliśmy się w gniazdo Swoobatów - powiedział Ingo.
Faktycznie, mieli na skórach dużo małych rozcięć, które sugerują pogryzienie przez nietoperze.
- A tak to w porządku - powiedział Emmet. - No i na podróż nie jest za późno, widziałem pewnego siedemdziesięciolatka, który podróżował i zdobył wszystkie odznaki... Ale lidze rady nie dał - opowiedział.

Wzdrygnęłam się na myśl o całym stadzie wściekłych Swobatów. Nie darzyłam miłością tych pokemonów. Rozejrzałam się ukradkiem czy czasem nie ma tutaj fanek bliźniaków, które chciały by mnie czasem za to, ze nimi rozmawiam rozszarpać na kawałki. Zamyśliłam się. -W sumie może i tak.- Mruknęłam tylko i pogłaskałam swoja Charmander. -a wy co tutaj robicie?- Spytałam się.

- Nudzi nam się w Nimbasie - powiedział Emmet. - Weź siedź w jednym miejscu tyle czasu... - mruknął.
Twoja Charmander się do Ciebie przytuliła zadowolona.
- Chaa - powiedziała.
- My już musimy iść - powiedział Ingo.
Po chwili obydwoje się z Tobą pożegnali i sobie poszli. Raczej gdyby mieli być Twoją obstawą to by zachowywali się inaczej.

-Na razie.- Powiedziałam do braci i sama tez ruszyłam w stronę wyjścia ze stołówki. Zamyśliłam się. Pewnie dalej pójdę czytać książki skoro już tak zaczęło lać. Westchnęłam i pogłaskałam swoja pokemonkę. -No to idziemy do pokoju.- Mruknęłam. Swoją droga i tak byłam ciekawa co takiego sprowadziło do miasta bliźniaków.