Pokonać rodziców - Fay

Niedługo po tym byłaś w pokoju. Zapowiadała się niezła nuda i zabrałaś się za czytanie kolejnej książki. Miki zasnęła Ci na kolanach i miałaś trochę spokoju z nią. Trafiłaś na lekturę, która bardzo Cię wciągnęła i nim się spostrzegłaś... był już wieczór. Książka pokaźna, więc dopiero teraz skończyłaś. Byłaś bardzo śpiąca.

Ziewnęłam i odłożyłam książkę. położyłam Miki na łóżku i przykryłam ją jej ulubionym kocykiem. Wzięłam swoja piżamę z plecaka i ruszyłam się przebrał do łazienki oraz przy okazji wziąć prysznic lub się wykąpać. Przynajmniej się trochę po wysypiam, a jak jutro będzie ładna pogoda to wyruszę do Striatlon.

Niedługo się umyłaś i przebrałaś. Od razu zasnęłaś... Znowu śniło Ci się to laboratorium i wokoło różnego pyłu. Dotknęłaś go, a on sam z siebie się poruszył.
- Kim... jestem? Kim ty jesteś? - usłyszałaś głos dobiegający jakby z każdego miejsca.
Po tym przed Tobą powstał obłok kurzu i niewyraźne zarysy chłopaka.

-Jestem Black.- Odpowiedziałam automatycznie i rozejrzałam się. Znowu to laboratorium? I ten cholerny pył? -Nie wiem kim jesteś. To chyba tylko sen?- Dodałam. sama nie wiedziałam co się tutaj dzieje. zaraz czyżby to był ten chłopak? Ten, który rozpadł się w pył w moim poprzednim śnie? Pokręciłam głową. Przecież to tylko głupi sen.

- Sam nie wiem - powiedział ten ktoś. - Oby, czuję się jak w koszmarze, to jest koszmar, jestem nie wiadomo czym - usłyszałaś.
Ten ktoś próbował się "zebrać do kupy" ale mu to nie wychodziło. Im bardziej się starał tym bardziej się rozsypywał. Przynajmniej nie wiał tutaj wiatr.

Rozejrzałam się. -W sumie to pewnie jest sen. Tylko co ty w nim robisz? To ja śnie...- Mruknęłam. Skoncentrowałam się. No dobra, skoro to tylko sen czyli powinnam się teraz obudzić. A przynajmniej chciałam to zrobić. Wzdrygnęłam się na myśl, ze mogę już nigdy się nie obudzić. Od tego wszystkiego miałam w głowie mętlik. Co to wszystko do cholery jasnej znaczyło?

- Nie, to ja śnie... Raczej... - powiedział ten ktoś. - Hm? Rozpływasz się, tak jak wczoraj - zauważył w pewnym momencie.
Wkrótce się obudziłaś. Była... siódma nad ranem i miałaś dziwne odczucia co do tamtego snu. Bardzo dziwne...

Skrzywiłam się podniosłam z łóżka. Zerknęłam na Miki czy jeszcze śpi. Podrapałam się po głowie. Co to do cholery jasnej miało znaczyć? Otrząsnęłam się i wstałam. ruszyłam do łazienki się przebrać zabierając przy okazji swoje ubrania. Może po odświeżeniu się trochę mi to dziwne uczucie przejdzie. Zamyśliłam się. Tylko co może oznaczać? Czy to co śniłam było prawdą?

Być może, ale sama tego nie możesz dociec. Czułaś się jak w śnie ale nie mogłaś tego snu kontrolować, powtarzał się... No i wszystko było bardzo realistyczne, poza chłopakiem. 
- Chaa? - Charmander przekrzywiła łebek widząc, że niezbyt jesteś w nastroju.
Niedługo już byłaś ogarnięta, odświeżona i o wiele lepiej się czułaś.

Pogłaskałam Miki po łepku. Zerknęłam przez okno, by zobaczyć jaka jest pogoda. Jeśliby się poprawiła to mogłam wtedy wyruszyć w dalsza podróż do Striatlon. -Chodź, Miki najpierw idziemy coś zjeść.- powiedziałam do pokemonki i ruszyłam w stronę wyjścia zatrzymując się przy drzwiach, by poczekać na Charmander. Przynajmniej może jedzonko mi poprawi trochę humor.

Niedługo po tym byłyście w stołówce. Za oknem już świeciło nawet słońce, chociaż i tak dość sporo chmur je co chwila zasłaniało. Praktycznie wszyscy w stołówce.
- Hej, tutaj - machnął pogodnie ręką Emmet, wskazując Ci po chwili wolne krzesło przy ich stoliku.
Fanki jakoś ich unikały, ciekawe jaki sposób znaleźli na odstraszenie ich.

-Cześć.- Przywitałam się i usiadłam przy ich stoliku. Nawet nieco zdziwiona byłam, że nie ma ich fanek, ale przynajmniej szansa na pożarcie przez wściekłe babska drastycznie zmalała. Pogłaskałam zamyślona swoją Charmander. -I jak tam?- spytałam się chcąc zagaić rozmowę. Rozejrzałam się. Moze dzisiaj uda się wyruszyć. O ile nie będzie chciało padać.

- W porządku, wreszcie mamy pokój z tamtymi dziewczynami - powiedział Ingo zadowolony i się przeciągnął, po czym napił swojej kawy.
- A co u ciebie? - spytał się Emmet.
Charmander wdrapała Ci się wkrótce na kolana i się do Ciebie przytuliła zadowolona.

Poklepałam Miki i podrapałam ja po nosie. [b]-Na razie nic aż tak ciekawego. Pogoda ciągle psuje mi plany wyruszenia do Striatlon i tylko siedziałam czytając książki.[-/b] Odpowiedziałam. Cwane bestie, ale teraz maja spokój z tymi swoimi fankami. Zamyśliłam się i pogłaskałam Charmander. Straszna przylepa z tej mojej ognistej jaszczurki.

- No fakt, my dzisiaj wracamy do nimbasy - powiedział Emmet. - I musimy niestety nawet w taką pogodę - mruknął niezbyt zachwyzony tym faktem.
- Chaaa - twoja pokemonica była bardzo zadowolona z pieszczot.
Ingo tylko pokiwał głową na słowa emmeta.

-No, nic. Jak trzeba to trzeba.- Odpowiedziałam i pogłaskałam swoją Miki po łepku. Pieszczoszek z tej Charmander. Nie tak jak jej tatuś co trzeba było go zwabiać rożnymi sposobami, by poniańczyć tą mendę. Pomyślałam sobie tym z melancholią. -Ja tez pewnie jak tylko pogoda trochę się poprawi to ruszę w dalsza podróż.- Powiedziałam zamyślona.

Emmet kiwnął głową.
- Cóż, to udanego dnia życzę - powiedział, wstając wraz ze swoim bratem bliźniakiem. - My w takim razie wyruszamy - po tym jeszcze obydwoje Ci machnęli i wyszli z stołówki.
Tak więc to raczej nie oni zostali wysłani jako Twoja obstawa... Ale teraz bardzo poważne pytanie: w takim razie kto?

-Paaa.- Odpowiedziałam i zerknęłam w stronę okna. Może jednak chociaż trochę pogoda się poprawiła, bo już mnie to siedzenie w jednym miejscu zaczęło nudzić. Tego miałam już dość w domu. pogłaskałam Miki. Teraz było także drugie pytanie. Kto w takim razie został wysłany, by mnie śledzić? Westchnęłam i posadziłam Charmander na ziemi.

Pogoda nawet zaczynała się poprawiać, więc raczej niedługo będziesz mogła ruszać... Charmander sobie chodziła wokoło i zaczepiała inne pokemony z lepszym lub gorszym skutkiem.
- Chaaa - w końcu przyszła do Ciebie zdołowana faktem niemiłego potraktowania przez jednego Duskulla tutaj.

-Nie martw się. Pewnie już niedługo uda się mi złapać kolejnego pokemona i będziesz miała towarzystwo.- pocieszyłam swoją pokemonkę. Pogoda już się poprawiała to może niedługo będziemy mogły w końcu wyruszyć. Skierowałam się w stronę wyjścia ze stołówki i miałam zamiar trochę poczekać aż pogoda poprawi się na tyle, by móc ruszyć do Striatlon.

Siedziałaś jeszcze z półtora godziny a Charmander latała wokoło.
- Cha... chaa... - jakby rozmyślała.
Pewnie starała się w jakiś sposób przewidzieć jaki może byc następny pokemon. W pewnej chwili się jakby rozmarzyła. Zapewne przystojny Charizard czy coś w tym stylu... Pogoda była już ładna.

Zebrałam swoje rzeczy do plecaka i wzięłam książki, by oddać je do biblioteki. -No, mała. Już możemy ruszać w drogę.- powiedziałam do swojej pokemonki zadowolona z tego, ze pogoda się poprawiła. Skierowałam się w stronę wyjścia i poczekałam aż Miki za mną ruszy. Przynajmniej już nie będę gniła tutaj przez cały dzień tylko sobie połażę i spróbuje złapać jakiegoś pokemona.

- Chaa! - ta się ucieszyła.
Wkrótce pobiegła za Tobą i mogłyście ruszać. Pogoda była niezbyt dobra, ale już można było iść i słyszałaś jak ludzie gadają, że prognoza przewiduje następne 5 dni słonecznych i bezdeszczowych... Twoja pokemonica tupała wokoło beztrosko i się rozglądała po okolicach.

Rozglądałam się i udzieliło mi się także zadowolenie mojej Charmander. Miałam nadzieje, ze prognoza pogody się sprawdzi i nie będzie przez te 5 dni padało. Skierowałam się w stronę wyjścia z miasta na trasę numer 2. Może tam uda mi się zawalczyć z kimś i złapać kolejnego pokemona, bo Miki chyba czuła się trochę samotna bez innego pokemona.

Nawet bardzo, ciągle rozglądała się w nadziei, że zobaczy coś ciekawego. W pewnej chwili zobaczyłaś jakby zielonego, latającego glutka, który robił różne podniebne akrobacje.
- Chaa? - Twoja mała przekrzywiła łebek i patrzyła się na stworka bardzo zdziwiona.