Jak wybuchnąć bogów xd Gra Novy

W jednej chwili złagodniałam.
- Dobra... Jakie to zadania? - spytałam się.
Spojrzałam na swoich rodziców i smętnie ruszyłam ogonem.
"Uwolnie was, obiecuje "-wiadomość telepatyczna.

Loki uśmiechnął się okrutnie.
-Twoim zadaniem, będzie zdobyć deserakt z bazy amerykańskiej, bo mi się tam nie chce iść. Podrzucić cię tam?-spytał, wiedząc, że ma cie w garści.

- Przydałoby się - mruknęłam.
Zerknęłam na swój strój. Pobiegłam jeszcze po swoje rzeczy i przebrałam się w coś, co w składzie miało spodnie i było luźne. Wzięłam swój miecz i pelerynę, dwie nieodłączne rzeczy, jakie przy sobie miałam... Mam nadzieję, że w tych moich zadaniach nie będzie wmieszana moja ludzka rodzina. Po kilku minutach byłam gotowa.

Loki ponownie się uśmiechnął i pstryknął palcami. Nagle pojawiłaś się w centrum nowego yorku. Prosto przed kołami samochodu, na szczęście, udało ci się w ostatniej chwili odskoczyć.

Odskoczyłam, skoczyłam w jakiś ciemny zaułek i tam przybrałam szybko swoją ludzką formę. Starałam się na ogół by nikt się nie połapał co się stało i przy ewentualnych pytaniach mówiłam, że nie wiem o co chodzi. Ney York... Ehh... Dobra, trzeba się przejść do tej bazy...

Ludzie zdawali się nie zwracać na Ciebie uwagi. Zresztą, czemu się dziwić? Każdy z nich miał własne problemy. Twoim, było jednak odnalezienie tej bazy. Stałaś w jednym miejscu niezdecydowana. Gdzie iść?

Westchnęłam i wysłałam sms do rodziców z tego życia, że niewwiem kiedy wrócę i że ich kocham, po czym zniszczyłam telefon i poszłam na poszukiwania. Tylko gdzie ta baza? Raczej pod ziemią... Albo gdzieś gdzie nie ma tylu zabudowań... Obserwowałam ludzi i okolice.

Nagle, pośród tłumu, zauważyłaś murzyna z przepaską na oku. Wyglądał groźnie, ale był jakby przestraszony. Rozglądał się przez jakiś czas, po czym przycisnął hydrant i zniknął w ślepej uliczce.

To było dziwne. Sprawdziłam czy moja niewidzialnosc działa i nasladujac ruchy murzyna, ewentualnie starając się go podrobić, ruszylam w ową uliczke. Może to akurat jest dobry trop by dostać się do tej bazy.

Hydrant był zwyczajny, ale kiedy się o niego oparłaś, poczułaś powiew zimna za plecami. Kiedy obróciłaś się za siebie, zauważyłaś, że ściany ślepej uliczki rozbłysły na chwilę, a między nimi pojawił się prawie przezroczysty portal.

No i teraz chyba wiem... Po chwili pobiegłam w ten portal.
- Loki mnie wpakował, nie ma co - mruknęłam.
Zmieniłam się i starałam się być cały czas niewidzialna. Byłam trochę zdenerwowana. Nie chciałam wydawaćssię w konflikty z rządem.

Kiedy przekroczyłaś ramy portalu, Twoim oczom ukazało się wnętrze bazy. Wszystko, zrobione było z błękitnawego metalu. Wokół Ciebie, było dużo ludzi, ale mimo to, nikt cię nie widział. Najprawdopodobniej dostałaś się do tajnej bazy. Pozostało ci tylko znalezienie Deseraktu i jak najszybszy powrót do twojego rodzimego wymiaru.

Rozejrzałam się i próbowałam podsłuchać rozmowy by móc znaleźć Teseract. Miałam ogólnie szczęście, że trafiłam wtedy na tamtego murzyna. Byłam gotowa w razie czego biec i rozglądałam się za ewentualnymi drogami ucieczki jakby coś się wydarzyło.

Niestety nie było żadnych znaków, które pomogłyby ci go odnaleźć. Widziałaś krocie pokoi, ale w żadnym nie było nic ciekawego. W końcu, po paru minutach mozolnych poszukiwań, odnalazłaś ogromne, pancerne drzwi. Niestety, były one na kartę, którą mieli tylko upoważnione do dostępu do tego pokoju osoby.

Tak więc czas komuś ta kartę ukraść, albo rozwalić drzwi. Lepsze chybato pierwsze , mniej zamieszania. Zaczęłam po chwili polowanie na kartę. Albo cicho albo tego kogoś dorwe gdzieś, gdzie nie ma nikogo innego, nawet w kiblu jak trzeba będzie.

Szukałaś człowieka z kartą po dosłownie całej bazie, ale mimo to, nigdzie nie mogłaś znaleźć. Kiedy tak kroczyłaś przez korytarz, w oczy rzucił ci się napis na pewnych drzwiach "Tony Stark" może warto było tam zajrzeć?

Tony Stark?! Ten Tony Stark?! No to nieźle... Wsunęłam się do środk . On na pewno ma kartę a przy okazji się rozejrze co tu on ma ciekawego.

W gabinecie było rzeczy hmm... Jakby to ująść, od cholery. Widziałaś stary model 42, który stał w kącie, niczym szkielet w sali biologicznej. Po całym gabinecie walały się śróbokręty i śróbki a na stole leżał stary magazyn playboya. Jednak po karcie nie było ani śladu. Nagle drzwi otworzyły się, a do gabinetu wszedł sam Tony. Kiedy zamknął drzwi, mruknął coś o zmutowanym, przerośniętym gilu po czym rozwaliwszy się na fotelu, zasnął. Twoją uwage przyciągnęła jednak karta, którą miał zawieszoną na łańcuszku.

Przyglądałam się chwilę rzeczom tutaj i po chwili tony tu przyszedł. Jak zasnął to podeszłam bliżej i spróbowałam odpiąć kartę z tego łańcuszka, ewentualnie go przytopiłam i zdjęłam. Dobrze, że nie muszęooddychać w tej postaci.
- No już prawie... - powiedziałam cicho sama do siebie.
Po tym wyszłam z jego gabinetu.

To nie mogło być takie łatwe. Kiedy tylko zbliżyłaś rękę do karty, Tony otworzył oczy, złapał cię za rękę, po czym twoja twarz spotkała się z jego butem. Uderzyłaś w drzwi i nieco zdezoriętowana widziałaś, jak Stark rozgląda się po gabinecie. Czuł cię, ale nie widział.

Dobrze, że nie ma nosa do złamania albo szczęki do wybicia. Po chwili się podniosłam i zaczęłam go obserwować. No tak, w końcu musiało mi się nie udać. Chciałam go jedynie ogłuszyć, nie zabić... Szybko do niego dopadłam i z kolana w brzuch, po czym ogon za nogę i go wywróciłam.

Stark upadł na ziemię. Wydawało się, że wygrałaś ale nagle model 42 jakby ożył i zacisnął cię w swoim wnętrzu. Sytuacja byłaby dobra, gdyby nie to, że nie mogłaś się nawet ruszyć. Tony wstał i obolały podszedł do ciebie.
-Może, ujawniłbyś się? Bo wiesz, jakby cię tu nie zranić? Nie lubie niewidzialnych istot napadających na mnie. No więc? Po co tu jesteś?

Próbowałam się jakoś ruszyć.
- Kto pierwszy zaatakował kogo to kwestia sporna - powiedziałam.
Po chwili od środka przy pomocy własnej mocy spróbowałam rozsadzić zbroje. I... Jak mnie ogon cholernie boli... Dobrze, że tak w połowie złapało a nie przy tyłku. Stanęłam przed mężczyzną już widzialna i rozmasowywałam sobie bolącą mnie część ciała.
- Po prostu mam swego rodzaju problem - powiedziałam do Starka. - I muszę wam zabrać Teseract - dodałam.

-Aaa to okej, zapakować ci go czy weźmiesz sama?-zakpił z ciebie i odwrócil się, najwidoczniej myśląc nad tym co powiedziałaś. Ale nie dałaś mu czasu. Odłam wysadzonej zbroi wgniótł go w ścianę. Zabrałaś mu szybko kartę, wybiegłaś z gabinetu.

Cóż, sam mi nie da to muszę ja sobie wziąść. Zerknęłam czy żyje i pobiegłam znowu niewidzialna w kierunku czytnika od wejścia, które prawdopodobnie prowadzi do Teseractu.
- Jak zwykle muszę mieć problemy - narzekam sama na siebie.