Jak wybuchnąć bogów xd Gra Novy

W końcu, żeby okraść amerykańską bazę, trzeba było mieć troche pecha, bo byłoby to zbyt łatwe. Kiedy otwarłaś pancerne drzwi, twoim oczom ukazał się cały skład Avengers. Najwidoczniej pan żelazna puszka ich zaalarmował. Kiedy tylko otworzyłaś drzwi, w twoją stronę poleciał młot Thora. Na szczęście udało ci się uchylić, ale wszyscy, zachowywali nadzwyczajną czujność, wciąż rozglądając się w koło. Twoje spojrzenie jednak spoczywało na lewitującym sześcianie. Ale jak się do niego dostać, pozostając niewyczutym?

"Shitshitshitshitshitshit" - tyle miałam w myślach.
Po chwili użyłam swojej energii, która rozeszła się po całym pomieszczeniu i stworzyła moje widzialne klony. Trochę się z tym namęczę, ale powinno ich wystarczyć i nie mogę się rozpraszać. Nie chcę oberwać na przykład od takiego Hulka.

Twoja moc była na tyle wielka, że po całej sali, zaczęły biegać twoje klony. Faktem jednak, niestety było to, że przy najmniejszym nawet dotknięciu, znikały. Jednak rozproszyło to uwagę wszystkich. Tobie, pozostawało jedynie dopaść kostkę.

Skuteczny sposób na odwrócenie uwagi. Pobiegłam czym prędzej do kostki i ją zabrałam, owijając ją w swoją peleryne. Może i bym była w stanie ją utrzymać, ale wolę nie ryzykować. Teraz muszę otworzyć portal i stąd uciec. Niezbyt się czuję, kradnąc to, ale nie mam innego wyjścia.

Portalu nie musiałaś nawet otwierać. Kiedy tylko pochwyciłaś teserakt, poczułaś, że znikasz, po czym pojawiłaś się na jakimś odludziu, otoczona ogromnymi kamieniami. Na jednym z nich, siedział Loki, uśmiechnięty od ucha do ucha.

Gdyby ta ucieszona buźka należała do dobrej osoby...
- Masz tą swoją kostkę, pelerynę oddaj - powiedziałam do Lokiego i po chwili rzuciłam mu zawiniątko.
Ogon chyba już jest w porządku.
- To co dalej? - spytałam się.
Chciałam jak najszybciej to zakończyć.

-A wiesz, dziecinko. Chciałem żebyś zniszczyła dla mnie ziemię, ale postanowiłem, że sam to zrobie. Twoim zadaniem, będzie przyniesienie mi mojego braciszka. Pewnie wiesz, że niezbyt się lubimy, więc pora go zamknąć. Chociaż go doceniam i szanuje jako króla i brata to... Denerwuje mnie.-Loki wyglądał jak biedak, który właśnie wygrał w totka. Jego twarz była tak uśmiechnięta, jakby go od urodzenia czadzili maryśką.

Tym o zniszczeniu ziemi mnie poirytował.
- Tam mam rodzinę z tego życia... - mruknęłam. - A poza tym rodzeństwo fajna sprawa, przynajmniej dla mnie - stwierdziłam.
Muszę mu tego młotka przynieść. Kurde... Bym jakoś to spróbowała urządzić, by Loki nie dał mu rady, ale właśnie... Do Thora raczej nic nie dotrze, dopóki mi nie przywali.

-Być może, Thor cie zabije ale co tam.-machnął ręką Loki, okazując ci niezwykły brak szacunku. Ale cóż, miał twoją rodzine. Uśmiechnął się do ciebie znów, po czym otworzył ci kolejne wrota.

- Peleryna - mruknęłam tylko.
Cóż, moja ulubiona część garderoby. Po chwili jakją odzyskałam to ddopiero wtedy ruszyłam w portal. Zmieniłam sięw cczłowieka.

-Ups, zapomniałem.-powiedział i oddał ci pelerynę.
Kiedy weszłaś w portal, wylądowałaś centralnie w samym środku bazy, na dodatek prosto w miejscu, z którego przeniosłaś się ze swoją zdobyczą. Widziałaś całą załogę, która zawzięcie o czymś dyskutowała. Nagle Thoi i Tony, najwidoczniej zdenerwowani całą sytuacją, wyszli.

Szybko się zmieniłam i stałam niewidzialna. Teraz się absolutnie wyciszyłam nie chcąc, by mnie wykryto. Mógłby mnie gdzieś indziej dać... Wsłuchałam się w rozmowę i podeszłam bliżej wyjścia stąd, zaraz pójdę nieco pogadać, a raczej pobić się z Thorem.

Śledziłaś go aż do wielkiego pomieszczenia, w którym aż roiło się od różnych podobizn amerykańskich bohaterów. Już miałaś na niego skoczyć, kiedy odezwał się niespodziewanie.
-Myślisz, że jako bóg nie widze cie? No masz racje. Ale czuję twój każdy ruch. Po co mnie śledzisz?
To było tyle, jeśli chodzi o element zaskoczenia.

No tego się mogłam spodziewać. Nie potrafię się na tyle dobrze ukrywać. Siadłam sobie na jakimś podwyższeniu i zrobiłam się widzialna.
- W dużym skrócie... Twój brat mnie szantazuje i muszę wykonywać za niego brudną robotę - powiedziałam do Thora.
Bóg bogiem, ale ja jestem wybierającą opiekunów.

-Mój brat?-zamyślił się Thor.-Mogłabyś jeszcze powiedzieć który? Bo jak pewnie wiesz, mam ich dosyć sporo.

- Loki - odpowiedzałam mu krótko.
Gadam sobie normalnie z Asgardczykiem, nieźle.
- Muszę wykonać 3 zadania, drugie to przyniesienie ciebie - wyjaśniłam krótko.

-Co ja zabawka jestem? Co on sobie myśli? Zaraz, mówisz, że to jest twoje drugie zadanie. A pierwsze?-spytał, patrząc na ciebie podejrzliwie.

- Przyniesienie mu Teseractu. Sorka za Tony'ego, ale nie lubię byćw zamknięciu, zwłaszcza tak małym - powiedziałam. - To wszystko dlatego, że więzi on moich rodziców - dodałam na koniec.
Spojrzałam na niego uważnie, w razie czego byłam gotowa złapaćza miecz . Sprawa byłappoważn , ale po wojnie mam jakieś takie dziwne opanowanie w niektórych sytuacjach.

Thor, wbrew twoim oczekiwaniom nie zaatakował, lecz był nieco zdezorientowany całą tą sytuacją. Po chwili obrócił się do ciebie plecami i biorąc głęboki oddech powiedział:
-Zabierz mnie do niego.

O to było coś niespodziewanego.
- Oki - podeszłam do niego, zarzuciłam go sobie na plecy. - Udawaj nieprzytomnego czy coś, ale niestety, muszę cię zanieśc, jednak nie było mowy w jakim stanie... - po tym przeszłam do świata, gdzie powinien być Loki.
Thor jest duży, ale na szczęście mam na tyle siły...

Wylądowaliście na jakimś kompletnym pustkowiu. Wkoło było ciemno i zimno. Mokre powietrze sprawiło, że czułaś, jakbyś pływała. W zasięgu twojego wzroku nie było nic, co świadczyłoby o jakimkolwiek życiu. Tylko kamienie. Nagle, jeden z nich wstał i wtedy dostrzegłaś ogrom swojej pomyłki. Był to gigantyczny, szary niedźwiedź. Thor spojrzał na ciebie z pytaniem w oczach"Gdzie ty mnie k<cenzura> wyniosłaś?"

Moje spojrzenie mówiło "Nie mam zielonego pojęcia".
Rozejrzałam się wokoło i spojrzałam na tego niedźwiedzia.
- Jeszcze mi jakiegoś miśka brakowało - mruknęłam i jedną ręką trzymałam Thora, a drugą złapałam swój miecz.

Rzucić się na niedźwiedzia, który był od ciebie trzy razy wyższy i minimum 6 szerszy? Oryginalny pomysł. Miśkowi to sie jednak chyba nie podobało, bo rzucił tobą o pobliski głaz, jak dorosły ziarnkiem piasku. Uderzyłaś w głaz z taką siłą, że kamień pękł ale mimo to, byłaś cała. Thor który nie zdążył dobyć broni leżał pięćdziesiąt metrów od ciebie.

- Sorka! - zawołałam do boga.
Po chwili skupiłam energię na ostrzu.
- Dobra teraz będzie lepiej - mruknęłam.
Po chwili wnocniłam miecz mocą i uderzyłam nim niedźwiedzia. Nie z takimi się walczyło...

Misiu myślał najwidoczniej, że atakujesz go zwykłym mieczem, więc spokojnie pozwolił ci się uderzyć w łapę, ale siła z jaką to zrobiłaś, wraz z połączeniem magi, sprawiło, że odcięłaś mu ogromną stopę. Thor natomiast otrząsając się z szoku, uderzył swoim młotem prosto w łeb olbrzymiego niedźwiedzia, oszałamiając go.