Jak wybuchnąć bogów xd Gra Novy

Po chwili dorzuciłam do tamtej sieci i swoją wydobytą z torby i byłam bardziej pewna, że się prędko nie wydostanie, a temu chłopaczkowi trzeba będzie jakoś uniemożliwić rozpadanie się w dym.
- No nie, ale to jeszcze nie koniec - powiedziałam do Axla.
Kazałam Noxowi by jeszcze unieruchomił żółtego i wykorzystałam okazję by mocno przyłożyć burzowemu. Starałam się przypomnieć sobie jakąś pieczęć.
- Po wojnie został mi jakiś wstręt do zabijania - mruknęłam, dopadając do chłopaka i jeszcze go dotkliwie raniąc by upewnić się, ze jest osłabiony.
To jak z łapaniem pokemona do pokeballa, tylko że wersja hard.

No i on nie zapomni, że mu nakopałaś i nie będzie się słuchał xd
Chłopak był nieprzytomny. Narazie. Axel podszedł do Burka, pogrzebał w torbie i wyciągnął branzoletke.
-Jak mu to założysz, to nie będzie mógł odejść dalej niż sto metrów od ciebie i będzie pozbawiony magii.-wyjaśnił ci chłopak, dając opaske na ręke.

Pokiwałam głową.
- Dla pewności jednak po kryjomu mu zrobię pieczęć - powiedziałam.
Nawet jakby mu się udało to mojej pieczęci szybko się nie pozbędzie. Po chwili założyłam mu też bransoletkę i byłam zadowolona.
- Wytresuję go sobie - stwierdziłam krótko i podeszłam do jego smoka.
Obejrzałam go i westchnęłam.
- Wiesz, że stoisz po złej stronie, hm? - mruknęłam do bestii i spojrzałam na Noxa.
Jak myślisz, co lepiej z nim zrobić?
Ale co z smokiem? Odstawić go do innego świata czy może zabrać ze sobą by spróbować jednak coś z tym zrobić? W sumie to teraz nie wiem, mogli nas zauważyć. Zerknęłam w stronę, gdzie była cała ta "pielgrzymka".

Nikt was chociaż nie zauważył, jeździec i smok natomiast, najnormalniej w świecie spali.
-Jeszcze troche będą odpoczywać, a za pare minut, cały pochód ruszy.-powiedział Axel.-Co z nimi robimy?

- Raczej jak ich weźmiemy ze sobą to będą nam sprawę utrudniali... Poczekaj chwilę - powiedziałam i wyjęłam kartkę i pióro. Nabazgrałam szybki list do rodziców by ich póki co jakoś unieruchomili, ale nie zamykali w lochu, bo ja jak wrócę to myknę i się nimi zajmę... Zdjłam mu bransoletkę bo nie wiem co by się stało, gdybym go przeniosła z nią do innego świata. Ma na szczęście pieczęć.
- Potem jej na pewno jeszcze użyję - powiedziałam do Axla.
W końcu otworzyłam portal do miejsca, gdzie raczej będą moi rodzice, czyli do sali tronowej i pchnęłam w niego brata Triviara, a potem poprosiłam Noxa by tam też popchnął swojego braciszka czy też siostrzyczkę, w sumie nie patrzyłam żółtemu pod ogon.

Axel jakby czytał ci w myślach.
-Burza to dziewczynka. Ogień i ziemia to samce, a duch jest również samiczką.-powiedział i spokojnie przyglądał się temu jak wkładałaś chłopaka i smoka do portalu.-Zbierają się.
Pewnie miał na myśli poruszające się mrowie żelaznych ludzi.

- No to nieźle, mam nadzieję nie znajdą resztę... Lub znajdą je ci co przynajmniej zrobią z tych smoków dobry użytek - mruknęłam.
Pogłaskałam Noxa po łbie i poszukałam mu czegoś co by pomogło z jego ranami, nawet ta maść na obtłuczenia by go mniej bolało. Szybko jednak trzeba było ruszać w dalszą drogę.

-Raczej mała na to szansa.-powiedział Axel i wsiadł na wilka.
Rany posmarowane maścią, natychmiast się zagoiły. Najwidoczniej to nie była maść tylko na stłuczenia.

Uśmiechnęłam się z efektu i pogłaskałam smoka po łbie, po czym wsiadłam na niego i ruszyłam dalej na nim.
- Daleko jeszcze? - zaczęłam trochę marudzić już.

Sądząc po tempie ich marszu, będzie jeszcze jeden postój na spanie, a potem tylko pare kilometrów.-odrzekł Axel i powoli ruszył na swoim wilku.
Z oddali zauważyliście czarny dym, jakby po eksplozji i wylatującego z szeregu żołnieża, a zaraz po tym jego wilka.
-Triviar sie zdenerwował na coś.

Pokiwałam głową.
- Tak, to widać - mruknęłam.
Pogłaskałam swojego smoka po szyi i dalej obserwowałam to co się działo.
- Jesteś w porządku, dlaczego byłeś w armii Triviara w takim razie? - spytałam się go, bo to dla mnie trochę niezrozumiałe.

-Triviar to... Mój ojciec. Dlatego pokonałem cię z taką łatwością.-powiedział opuszczając głowe bardzo nisko.-Potrafie dużo więcej niż ci pokazałem, ale wole się do tego nie przyznawać. Triviar wywalił mnie, bo otwarcie sprzeciwiłem się jego rozkazowi.
Chłopak jakby chcąc ci pokazać, że naprawde potrafi więcej, rozpadł się w cień, tak jak tamten chłopak i pojawił się obok ciebie.
-Wolałbym się nie urodzić.-mruknął i znów pojawił się na wilku.

Jakby szczęka mi mogła to by opadła do samej ziemi.
- O rety... - powiedziałam. - Cóż, rodziców się nie wybiera - powiedziałam po chwilinieco weselszym tonem .
Zamyśliłam się trochę. Tego totalnie się nie spodziewałam. Jednakon jest w porządku, nie jest jak jego ojciec.

-Triviar nie był taki zawsze, zmienił się od kąd jego smok zaczął być ważniejszy od innych.-powiedział chłopak powoli jadąc na wilku.
Kolumna ludzi poruszała się bardzo powoli a słońce piekło co raz bardziej.

Pokiwałam głową.
- No to współczuję, potęga jest niejedno w stanie zrobić praktycznie z każdym. Rety to gorąco jest nie do zniesienia - warknęłam i zdjęłam większość ubrań.

-No niestety.-mruknął Axel.-Gorąco? Tutaj? Tu to jest jeszcze pikuś w porównaniu do płomiennej wieży.
Szliście przez cały dzień aż w końcu srebrna kolumna zatrzymała się.

- Nie przywykłam do takich temperatur - powiedziałam.
Jak kolumna się zatrzymała to my też i poszukałam nam w torbie jedzenie. Dla Noxa też muszęgo zznaleźć i to dużo. Urosło mu się...

-Ja lece polować. Czuje jelenia.-powiedział Nox i wystartował zanim zdążyłaś cokolwiek powiedzieć.
W torebce szukałaś jedzenia jakiś czas ale znalazłaś w końcu 4 duże rogaliki z czekoladą. Lepsze to niż nic.

Uczulenie Axla.
- Jest coś co by na twoje uczulenie pomogło? - spytałam się go.
Wysłałam Noxowi wiadomość by uważał. Oby go nie zobaczyli tutaj. Siadłam na ziemi i westchnęłam. Niecojuż zzmęczona. Zaczęłam jeść.

-Hmmmm, nie mam pojęcia.-powiedział i wyciągnął sobie knapke z torby.-Wiem tylko, że zaczynam sie dusić.
W oddali żelaźni rozkładali namioty i rozchodzili się w koło.
-Spokojnie, nie dojdą do nas. Robią magiczną osłonę na sto kroków od granic.-powiedział Axel i położył się, opierając o wilka.

Pokiwałam głową i się przeciągnęłam.
- Spytam rodziców potem czy by czegoś nie mieli... Hm... Będę musiała sprawdzić co u rodziny z Ziemi... Ciekawe ile u nich minęło czasu - zamyśliłam się trochę.

-Tyle ile u twojej rodziny prawdziwej. Czyli maksymalnie tydzień, chociaż wątpie, bo to chyba troche za dużo.-odpowiedział Axel, chociaż nie wymagałaś odpowiedzi.-Czekamy całą noc, czy idziemy spać?

- Spać, chcę mieć siły... - powiedziałam.
Po chwili zabrałam się za rozkładanie nam materacy i jeszcze koc jakiś cienki plus poduszki...
- No nie wiadomo ile tam było dokładnie czasu, ale pewnie zachodzą w głowę gdzie ja jestem... - mruknęłam. - Po tym wszystkim zerknę czy u nich wszystko w porządku i wrócę, pewnie będzie jeszcze niejedna sprawa, a ich wolę nie mieszać - stwierdziłam.

-Dobranoc.-powiedział Axel i zdjął całkiem zbroję. Poza oczywiście naramiennikiem, który był chyba wtopiony w jego ramie. Obudziłaś się z samego rana. Słońce już piekło jak niedorozwinięte. Żelaźni dopiero co odżywali, więc obudziłaś się w samą pore.

Nie wyobrażac sobie jak pancerz mógłby być złączony z ciałem. Jak się obudziłam to mruknęłam coś niezbyt zachwycona o tym słońcu i zaczęłam składać swoje spanie. Obudziłam też Axla i zrobiłam nam na śniadanie znowu te zupki chińskie.
Jak tam u ciebie? - wysłałam wiadomość do smoka.