Kaczka gdyż sarna kaszalot - Gra Novy

Westchnęłam i tylko kopnęłam z kolanka swojego brata.
- Bo ma je pani na czole - powiedziałam krótko.
Ja jakoś rzadko się tak naprawdę śmieję. Często jestem nawet bardzo ponura. Fakt tego, że przeszło się śmierć nie jest zbyt przyjemny i w ogóle... Tak więc sprawa została wyjaśniona. Cóż... Kto wie czy by ich bidulka nie szuakała całą resztę dnia...

Kobieta pomacała się po szarej rozczochranej czuprynie błyskawicznie natrafiając na szkiełko swoich bryli. Sama nie nie mogła powstrzymać się od śmiechu podczas gdy twój brat wyglądał jakby miał się do ciebie nie odzywać przez resztę życia.
- Jaka ja głupia jestem.
Zaśmiała się jeszcze starowinka schodząc z wolna na miękką ziemię.
- W każdym razie dziękuję za fatygę.
Dodała ofiarowując wam obojgu po buteleczce mleka miltanka. Twój brat schował ją do plecaka, co było dla ciebie niemałym zaskoczeniem. W końcu nigdy nie chował smakołyków na później a nawet głupiej czekoladzie nie potrafił się zazwyczaj oprzeć.

No to jakaś pozytywna nowość. Ja też schowałam mleko od Miltanka do plecaka i pożegnałam się ze staruszką, po czym ruszyłam w dalszą drogę. Na telefonie zerkałam w międzyczasie wiadomości. Lubiłam wiedzieć co się dzieje nawet jeśli to była jakaś kompletna głupotami. Rozglądałam się też wokoło w poszukiwaniu dzikich pokemonów do złapania. A reakcja brata mnie nie przejęła. Zerknęłam też na mapy jak daleko mamy do najbliższego miasta na naszej trasie i w jakie strony by ruszyć...

Wiadomości jak zwykle były o niczym. A to jakiś budynek się zawalił niszcząc zapasy karmy dla pokemonów firmy XXX a to jakiś Czerwony Gyarados zawitał na przystani nadmorskiej robiąc niemałe zamieszanie. Najważniejsze, że do miasta było niedaleko a i może do wieczora zdążycie dotrzeć na miejsce.
- Słyszałaś?
Spytał chłopak patrząc z niepokojem na kępę krzaków rosnącą tuż przy drodze. Po chwili zza liści wyłonił się zadek małego pokemona.

Spojrzałam na stworka i sprawdziłam tylko w pokedexie jego poziom. Po chwili wypuściłam Simbę, czyli swojego samczyka Litleo.
- Chcesz go młody? - spytałam się młodszego brata.
Po chwili postanowiłam zacząc walkę.
- Dobra to czas na walkę. Zacznij od użycia Work Up na początek, po czym rozpędź się na niego ze swoim Headbutt i jak będziesz zaraz przy nim to wystrzel Ember, łącząc te ataki... Nazwijmy to ognistym taranem... Po tym odskocz i osłab go swoim Leer, a następnie jeszcze jedno Ember - wydałam krótko komendy.

Okazało się, że stworek ma 10 lv co nie jest jakimś szalenie wysokim wynikiem. Mimo to warto chyba rozpatrzeć zatrzymanie go.
- Jak wolisz. Już mi jednego dałaś i pokeballe...
Powiedział niepewnie spoglądając na bitwę która się wywiązała.
Podczas gdy Litleo rozpoczął od work up oberwał sand atack Poochyeny. Ta następnie wyprowadziła tackle zderzając się z headbutt'em swojego wroga. Oboje padli na ziemię, po chwili podnosząc się. Następnie psi pokemon oberwał łączonym atakiem twojego podopiecznego i rozpoczął salwę howl'i zwiększając swój atak.
Poochyena: 60% +++atak
Litleo: 75% +atak + specjalny atak - celność

- Litleo Ty użyj teraz Leer i kolejnego Work Up, po czym rusz na niego z jak najszybszym Ember i wyskocz na bok, celując w bok, po czym w ten też bok uderz go swoim Headbutt. Uderzenie w miejsce co dopiero potraktowane ogniem powinno go nieźle zaboleć... A teraz kolejne Leer i znowu uderz go połączeniem Headbutt z Ember i na koniec Tackle! - wydałam komendy stworkowi, czekając na efekty.
Ja póki co miałam wystarczajacy Team, przynajmniej według mnie a chciałam by młody mógł od teraz sam łapać stworki.

Poochyena oberwała lear wykorzystując ten czas na kolejny Sand Attack. Ember Litleo okazał się być całkowicie chybiony podczas gdy headbutt sięgnęło celu. Gdy Litleo ponownie użył swego lear poochyena zaczęła atakować go swoim tackle jak szalona. Po chwili jednak lew skontrował swoim łączonym atakiem.
W między czasie brat twój obserwował całość wydarzenia chcąc nauczyć się jak najwięcej.
Poochyena: 35% hp +++ atak --obrona
Litleo:50% hp --celność ++atak ++ specjalny atak

A ja w tej chwili żałowałam, że nie jestem w stanie sama walczyć... Jak kiedyś... Lubię pojedynki 1 vs 1, a wojna to coś innego... Westchnęłam.
- Litleo teraz rusz na niego z tackle, jednak nagle się wybij w górę i z wyskoku uderz go Headbutt, po czym stań zaraz przez nim i dmuchnij mu Ember w pysk. Teraz przechodzimy do ostrej ofensywy! Następnie przebiegnij na jego bok i uderz Headbutt tak by go wywrócić, po czym jeszcze jedno Ember - miałam nadzieję, że to wykończy przeciwnika.

I zaczęła się kolejna wymiana ciosów, w efekcie której mroczny pokemon padł niezdolny do walki. Jednak nie można odmówić mu uporu i zawziętości.
- To było niesamowite...
Wyszeptał ze zdumieniem Kris. Zapewne nigdy nie miał okazji obserwować walki pokemonów na choćby trzydziestym poziomie skoro zachwycał się takim małym przedstawieniem.
Litleo +0,6lv

Zaśmiałam się lekko i rzuciłam w Poochyenę pokeballem. Zastanawiałam się jeszcze chwilę... Jeśli w ogóle stworek się złapie to daję kulkę z nim Krisowi.
- Masz, ja sobie złapię coś innego a ty powinieneś mieć dobry start - zdobyłam się na uśmiech i rozejrzałam się wokoło. - A teraz w drogę... Trzeba zdążyć do miasta przed nocą - mruknęłam i ruszyłam w dalszą trasę, ciągle rozmyślając.

Chłopak był bardzo zadowolony z twojej decyzji. W końcu będzie miał nie jednego a dwa pokemony. Wkrótce ruszyliście w drogę wraz z nowym pokemonem w drużynie. Po jakiejś godzinie weszliście na wzgórze z którego było już widać zarysy pięknego miasteczka w starym stylu. Liczne mosty, rzeczki i inne tego typu pierdoły nadawały mu wspaniałego uroku.
- Tu mają wielki park i pełno pokemonów robaków. Kolega z klasy był tu kiedyś.
Powiedział chłopak mając nadzieję, że informacje, które wyjawił będą w jakikolwiek sposób przydatne.

Spojrzałam na owe urocze miasteczko.
- Robaki, powiadasz? - powiedziałam. - Może i by się znalazło coś ciekawego - rozciągnęłam się nieco i ruszyłam dalej, chcąc dotrzeć do miasta jak najszybciej.
Taki uroczy Joltik na przykład... To byłby niezły kompan.... Zobaczymy jeszcze co ja tam spotkam.

Wkrótce naszedł wieczór, a gdy wkroczyliście do miasta słońce niemal całkowicie ukryło się za horyzontem. Wiec... spać czy szukać robaków po nocy? Jak kto woli, w każdym razie masz na chwilę obecną kilka możliwości do wyboru. Swoją drogą jest tu chyba nawet jakiś konkurs rybacki co można wywnioskować z plakatów rozwieszonych po staromodnych, naftowych latarniach przydrożnych.

Spojrzałam na owe plakaty i spojrzałam na Krisa, po czym jeszcze rozejrzałam się wokoło. Sprawdziłam kiedy ten konkurs rybacki i chyba wezmę w nim udział.
- Na dzisiaj chyba starczy, jutro dzień w mieście, wieczorem porozglądamy się za pokemonami i następnego dnia w dalszą trasę... - zaplanowałam.
Ruszyłam w kierunku pokecenter wynająć nam pokój dwuosobowy, po czym jeszcze do stołówki.
- Co jak co ale mam ochotę na pizzę... - mruknęłam.
Sprawdziłam czy w ogóle można tutaj zamówić.

Okazało się, że macie ogromne szczęście, gdyż najbliższy termin konkursu to... jutro w samo południe. Główną nagrodą jest mistrzowska wędka, podczas gdy wpisowe to zaledwie 100$. Dodatkowo można łapać wyłowione przez siebie pokemony.
- Też wezmę udział.
Powiedział Kris z szerokim uśmiechem na twarzy. Następnie udaliście się na stołówkę, gdzie o dziwo była dostępna pizza. Jakaś starodawna jak wszystko w tym mieście ale zawsze. Była kwadratowa i w ogóle jakaś dziwna jednak smak miała całkiem przyjemny. Teraz mogliście bez przeszkód, z pełnymi brzuchami udać się do kwatery.

Zadowolona zjadłam pizzę razem z bratem i mogłam pójść z nim do pokoju.
- Dobra, ty idź pierwszy do łazienki bo mi trochę zejdzie - powiedziałam tylko do brata, po czym siadłam na łóżku i wyjęłam swój pamiętnik i zaczęłam w nim zapisywać kolejne rzeczy.
Westchnęłam. Jakoś mnie takie przelewanie myśli na papier uspokaja. Czuję się zupełnie jakbym mogła się komuś wygadać a to mi przynosi ulgę.

Tak pogrążona w pisaniu nawet nie dostrzegłaś, że brat twój wrócił z łazienki z... popękanym jajkiem.
- Zobacz, zobacz!
Zawołał uradowany spoglądając na rozchodzące się promieniście po owalny przedmiocie rysy. Po kilku minutach z jajka wyłonił się mały shellder.

- Czy on nie jest śliczny?
Powiedział zachwycony swoim shiny stworkiem Kris.

Spojrzałam lekko zaskoczona na pokemona Krisa.
- O gratulacje - powiedziałam do niego. - Shiny, one są silniejsze niż normalny pokemon - uśmiechnęłam się.
Po chwili coś sobie przypomniałam, po czym wypuściłam swojego Electrike i dałam mu Shiny Proszek.
- No i teraz ja też mam shiny pokemona - powiedziałam zadowolona.
Wypuściłam wszystkie swoje pokemony i dałam im jeść.

No to było fajne przynajmniej w jego mniemaniu. No ale dobra, w końcu ile można siedzieć. Niedługo północ was zastanie, a twój Brat przysnął na łóżku tuląc swojego małego stworka. Wyglądali tak słodko, że aż przerysowanie. Twoje pokemony najwyraźniej były równie zmęczone co chłopak gdyż wkrótce i one zaczęły układać się do snu.

Po chwili jeszcze poszłam do łazienki się ogarnąć i sprawdziłam na chwilę przez laptopa co tam jest i zerknęłam czy nikt nie próbował się włamać na mój komputer... Zabezpieczony jest bardzo dobrze, ale kto wie... W końcu i ja poszłam spać, czując iż jestem niewyobrażalnie zmęczona. Podróże to fajna rzecz, tylko strasznie męczą, zwłaszcza z młodszym bratem...

Wkrótce nastał ranek. Czułaś, że coś ciągnie cię bezlitośnie za włosy. To shellder gryzł cię przez sen nieumyślnie budząc cię skoro świt. Jak on przewędrował na twoje łóżko? Czy to w ogóle możliwe? Najwidoczniej jakimś cudem mu się udało.
- Co się...
Powiedział Kris przeciągając się z głośnym ziewnięciem. Najwyraźniej spanie poza domem obudziło w nim czujność prawdziwego drapieżcy. Pewnie było to spowodowane, nowym otoczeniem i sytuacją.

- Twój małż próbuje mi zeżreć włosy, to się dzieje... - mruknęłam.
Po chwili zdjęłam go sobie z głowy i spojrzałam na fryzurę.
- No to muszę pójść umyć włosy... - stwierdziłam niezbyt zachwycona i jak powiedziałam to tak też zrobiłam.
Troszkę mnie zaskakuje czujność młodego, ale cóż...

Po chwili poszedł po swego malucha wziął go z powrotem do łóżka i zasnął jeszcze na chwilę. Gdy tylko zaczęłaś myć włosy coś wciągnęło cię przez odpływ i znów wylądowałaś w nicości. Czyżby ktoś miał aż tak suche poczucie humoru? W następnym momencie zauważyłaś jakąś zjawę. Jakby mgiełkę rozmytą, która przemieściła się między tobą a czarnym światłem. Po chwili znów leżałaś w wannie mając własny tyłek dziwnie blisko twarzy. I znów napis na czole "Jeszcze nie wiedzą, ale to się zmieni".

Po chwili przewaliłam się i miałam ogólnie mokre ubrania i włosy.
- Zabije dziada jak go dorwe... - warknęłam tylko tyle.
I muszę się przebrać i wysuszyć to ubranie... Westchnęłam i zaczęłam się na nowo ogarniać. Zmyłam napis na czole. Troszkę mnie to mimo wszystko zmartwiło.