Kaczka gdyż sarna kaszalot - Gra Novy

Po jakiś dwóch godzinach od przebudzenia byłaś gotowa. Właśnie w tym momencie zbudził się też twój brat narzekając na to, że burczy mu w brzuchu. Po chwili on także się ogarnął i dał porcję mleka miltanka swojej poke muszli. Czyżby właśnie po to ją zaoszczędził? Widocznie nie miał tak perfidnego siana w czaszce jakby mogło się wydawać.

Westchnęłam i spojrzałam na niego. Usiadłam nieco zmartwiona na łóżku i wyjęłam z plecaka jedzenie od mamy.
- Dzisiaj zajmiemy się tym - powiedziałam, krojąc nam po kawałku, a pokemonom dałam karmy. Po chwili zaczęłam jeść, chociaż jakoś niezbyt wiele mogło mi przejść przez gardło. Kto by mógł wiedzieć? Po co chce on to ujawnić? Kim on jest? Te pytania najbardziej brzmiały mi po głowie i wygląda na to, że zabranie ze sobą Krisa to był błąd. Może być niebezpiecznie.
- Zobaczymy się na konkursie - powiedziałam w końcu.
Wzięłam swoje rzeczy, sprawdziłam która godzina i postanowiłam wyjść do lasu.

Tak zostawić młodszego brata? Toż to nieładnie, jeszcze się w coś wpakuje. Pozostawiając go samemu sobie poszłaś w kierunku lasu pełnego przeróżnego zwierza. Pogoda była niezbyt przychylna twym planom lecz mogłaś dostrzec, że organizatorzy konkursu zadbali o rozkładane parasole na podobny wypadek. Do złudzenia przypominały te spod budek z piwem dla podrzędnych żuli a jedyne czym się od nich różniły to mnogość barw. Wkrótce dotarłaś na skraj rozległego parku poprzecinanego brukowanymi uliczkami. Gdzieniegdzie można było dostrzec czmychające w trawę Sunkerny oraz inne malutkie roślinki i robaki. Oprócz tego na horyzoncie majaczyły kontury jakiś ludzi i pokemonów. Zapewne parka młodzieńców urządziła sobie walkę. Z pewnością mogłabyś sobie pooglądać to widowisko, gdyby nie niesforne, mokre kosmyki, które właziły ci bezlitośnie do oczu. Tak więc na co masz teraz ochotę?

Poszłam w miejsce, gdzie nie ma absolutnie nikogo, chciałam być sama... Siadłam pod jakims drzewem i się o nie oparłam. Byłam ogólnie rozdrażniona i... spanikowana? Tak... Nie miałam pojęcia co robić, jak się zachować... Moje nowe, spokojne życie zostało zachwiane ponownie...
- nie.... Nie... Nie. Nie! NIEEE!!! - od cichego słówka po donośny krzyk, który obrazował całą moją złość.
Z tym momentem wstałam i wściekła uderzyłam w drzewo, nie mogąc się powstrzymać. Nawet jak pogruchotam sobie dłoń to mnie to nie obchodzi, muszę się wyładować...

A co tam. Uderzyłaś z całych sił ocierając sobie trochę skóry czemu towarzyszyło okropne pieczenie. W chwilę później wraz z szelestem drzew wprost na twoją twarz spadł mały, słodki, Wurmple.

- Ple...
Pisnął przerywając twoje rozmyślania. W końcu jak można rozmyślać nad własnym losem mając takiego robala centralnie na czole? W każdym razie on wyglądał na lekko przerażonego.

To mnie zaskoczyło. Wzięłam Wurmple z czoła i trzymałam go trochę na rękach, patrząc się na robaczka. Tiaa...
- Uroczy jesteś - mruknęłam tylko i pogłaskałam go lekko by zobaczyć jak zareaguje i chciałam go też uspokoić...
Mam nadzieję, że Kris niczego nie wywinie? Ręka bolała i to trochę pomogło mi się opanować... Chyba lepiej przyjść wcześniej.

Pokemon dalej patrzył się na ciebie swoimi wielkimi, połyskującymi oczyma. Następnie zaczął obwąchiwać z zaciekawieniem twoje dłonie którymi go obejmowałaś. Najwidoczniej nie był wrogi, bynajmniej, wyglądał na całkiem przyjaznego.
- Ple...
Pisnął znów maluch po czym zdałaś sobie sprawę, że już zbliża się południe. Brat z pewnością już się niecierpliwi, a i konkurs nie poczeka. Musisz się pospieszyć inaczej nie zdążysz na rozpoczęcie.

- Chcesz mały do mojego zespołu? - spytałam się go.
Po chwili jak się zgodził to złapałam go do kulki i poszłam na miejsce, gdzie odbywa się konkurs.
- Zobaczymy co tam złapie - mruknęłam.
Nawet za magikarpia się nie obrazę, bo ma fajną ewolucję. Gyarados jest taki silny... I podoba mi się... W końcu jak byłam na miejscu to się rozgladam za Krisen.

Pokemon co prawda nie chciał dać się złapać, jeszcze. Za to przyczepił się do twojej ręki, wgramolił się na ramie i tak siedział. Czyżby liczył na walkę? Może później, w końcu wyruszyłaś czym prędzej nad rzekę. Tam dostrzegłaś swojego brata nieśmiało wybierającego wędkę oraz tłumy innych, nieznanych ci osób. Najwidoczniej przybiegłaś w ostatniej chwili na zapis.
- A już myślałem, że nie zdążysz.
Zawołał Kris gdy tylko cię dostrzegł po czym wręczył ci jedną ze standardowych wędek oraz pokeball konkursowy stworzony specjalnie dla wodnych pokemonów.

- Musiałam trochę się uspokoić - powiedziałam krótko.
Wzięłam wędkę i pokeballa. To będzie dopiero... Rozejrzalam się wokoło i czekałam na rozpoczęcie. Obejrzałam pokeballa, po czym ruszyłam na wyznaczone lub wybrane stanowisko. Postanowiłam zabawić się w spinning. Takie łowienie jest na drapieznika, a ja lubię takie stworki...

Po chwili na podest zwycięzcy wyszedł mały staruszek, który odezwał się tubalnym głosem.
- Zaczynają się setne rozgrywki w łowiectwie rozgrywane w tym mieście odkąd tylko zaczęto spławiać tędy statki. Za chwilę staniecie się częścią tej wspaniałej historii. Gotowi...? Start!
W tym momencie wszyscy zaczęli zarzucać wędki na wszelakie sposoby podczas gdy twój brat najzwyklej w świecie zamoczył spławik w wodzie i zaczął bawić się ze swoim pokemonem. Najwyraźniej nie miał o tym pojęcia.

Ja nadziałam jeszcze na kotwiczkę kawałek mięsa by roznosił ten charakterystyczny smak w wodzie.
- Ciekawe czy mi się uda cokolwiek złapać - mruknęłam.
Ja trochę czasu potrafię wędkowanić, nawet w poprzednim życiu, tylko u mnie ryby były 10x większe niż na przykład ja. Westchnęłam i usiadłam, kręcąc kołowrotkiem a jak blaszka była już blisko to zarzucałam od nowa. Nuciłam też sobie w międzyczasie dla zajęcia.

Po jakiś dziesięciu minutach, gdy wszyscy dookoła zaczęli wyciągać Remoraidy i Tentacoole twoją wędkę też zaczęło coś tarmosić. Najwyraźniej nie było silne, gdyż wyciągnęłaś to jednym silnym ruchem. Po chwili na ziemi dostrzegłaś słodkiego maluszka.

Był niezwykle wątły, z pewnością nie wygrasz z jego pomocą konkursu. Wystarczy się rozejrzeć aby mieć pewność, ze inni wyłowili większe pokemony.

Spojrzałam na stworka i biorąc go za pancerz, delikatnie wydobyłam haczyk i dając odrobine potionu na ranę po chwili wpuściłam krabika do wody. Nie jestem zbytnio zawiedziona tym połowem. Następnym razem albo będzie coś lepszego albo gorszego. Łowię dalej swoją metodą i czekam aż w końcu złapie  mi się coś lepszego.

Po chwili znów zaczęło ciągnąć, tym razem znacznie mocniej. Pod wodą ewidentnie pływało coś sporego, godnego twej uwagi i wysiłku. Co rusz wybierało więcej żyłki podczas gdy ty ją naciągałaś gdy tylko przydarzyła się ku temu okazja.
W tym samym czasie twój brat dorzucał trochę karmy do wody w celu zwabienia jakiegoś pokemona, a po chwili znów zaczął bawić się z posiadanymi maluchami. Tak więc, nie musiałaś się bać o niego i mogłaś całkowicie poświęcić się własnemu polowaniu.

Zerknęłam na brata i starałam się uporać z rybą, która złapała mi się na haczyk. Wygląda na to, że coś silnego i upartego... podoba mi się! Uśmiechnęłam się zawadiacko i zaczęłam tą walkę ze stworem. Żyłka z tego co wiem jest dość mocna... Stalowy odcinek na końcu też jest, więc mała szansa przegryzienia... Jak tylko miałam okazję to naciągałam mocniej żyłkę, chcąc zmęczyć jak najbardziej stwora, który raczył mi się złapać...

Gdy tylko bestia zauważyła, że nie ma szansy się wyswobodzić obrała z goła inną strategię. Gdy tylko pociągnęłaś żyłkę ta wyskoczyła z wody pokazując się w pełnej krasie.

Następnie poczęła pikować wprost na ciebie z jasnym zamiarem odgryzienia twej głowy jak najniżej. Szybko, reaguj.

A to Ci menda... Szybko uchyliłam się i odskoczyłam na bok by pirania zaryła wprost na ziemię a nawet pomogłam jej nabrać prędkości, kopiąc z półobrotu. Jestem wprawioną wojowniczką, mogę błyskawicznie zareagować. Po chwili odskoczyłam  wykonałam szybko skan ryby. Trzeba będzie walczyć, bo nie chcę zmarnować pokeballa... Wyjęłam pokeball z Chespinem, ale chciałam wpierw zobaczyć skan, a w szczególności charakter swora.

Po kilku sekundach ryba leżała na ziemi ewidentnie poirytowana twoim zagraniem. Gdyby nie gruba podeszwa butów pewnie twa noga ucierpiałaby raniona jej albility, lecz miałaś na tyle szczęścia, że obędzie się tylko ze zmianą obuwia. Po kilku sekundach poekedex wypluł z siebie garść informacji na temat wroga.
Gatunek: Carvanha

Typ:
Poziom: 10
Płeć: Samica
Charakter: Uparta i wredna, gotowa w każdej chwili odgryźć łeb swej ofierze. Nigdy nie odpuszcza, chyba, że padnie z wyczerpania.
Ataki: Leer, Bite, Rage, Focus Energy
Ability: Rough Skin

Przynajmniej to są dość stare buty.
- No rybcia... Doigrałaś się - wyszczerzyłam się do piranii.
Po chwili wypuściłam swojego Chespina.
- No malutki, czas byś się wykazał - powiedziałam do stworka. - Zacznij od użycia Growl, po czym zaatakuj i oplącz go Whine Whip, unosząc pokemona do góry i go unieruchamiając. Owiń go tak, tworząc coś w rodzaju uprzęży z której sie nie wyślizgnie i uderz Rollout! Następnie kolejne Growl i cały czas staraj się go utrzymać, a jak się uwolni to znowu zaatakuj przeciwnika Vine Wchip! - wydawałam komendy swojemu kasztankowi.

Twoja taktyka była potencjalnie skuteczna, jednak nie wszystko było tak doskonałe jakby mogło się wydawać. Growl został skwitowany lear przeciwnika. Whine Whip skutkowało większymi obrażeniami twojego pokemona niż piranii co wynikało z małej siły tego ataku jak i specjalnej umiejętności przeciwnika. Dodatkowo sprawiało to, że była ona niezwykle trudna do utrzymania. Po chwili Carvanha oberwała Rollout roślinnego pokemona, a siła ciosu wypchnęła ją z uprzęży. Ta w odwecie ugryzła dotkliwie twojego malucha zadając mu niemałe obrażenia.
Carvanh: 70%
Chespin: 65%
Widać było na pierwszy rzut oka różnicę w sile ataku obu pokemonów.

Zamyśliłam się.
- Dobra mały, zacznij znowu od Growl, po czym oddal się od przeciwnika i uderz w jego pobliżu w podłoże przy pomocy Rollout! To obsypie piranię piaskiem, a śluz na jej łuskach spowoduje, ze ten się przyczepi i utrudni wszystko rybie. Dla pewności by pirania nie mogła się dostać do wody to złap ją pnączami i wywal bardziej w głąb lądu! Tam znowu ruch z uderzeniem pnączy w podłoże! Może to i nawet trochę pomóc ze zdolnością pokemona, więc teraz spróbuj uderzyć go Vine Wchip! - wydałam komendy.

Pierwsze Rollout okazało się całkowicie durnym ruchem gdyż wroga ryba z piaszczystego pobocza wpełzła na brukowane wybrzeże. Następnie gdy tylko Chespin złapał ją pnączami ta ugryzła go w nie przysparzając mu jeszcze więcej bólu. Następnie znów wylądowała w piachu oblepiona w całości błotem. Kolejny cios wyprowadzony przez roślinnego pokemona okazał się być mniej bolesny dla niego niż uprzednie.
Carvanh: 35% --atak
Chespin: 25% -obrona

Zastanowiłam się czy nie wykorzystać już otwarty Potion... W końcu szybko rzuciłam go swojemu stworkowi by go użył, po czym przeszłam do dalszego wydawania komend!
- Super! Teraz postaraj się znowu jeszcze bardziej ubabrać rybę, a następnie uderz go przy pomocy Vine Wchip i następnie Growl by nie mógł zadać ci większych obrazeń, starczy jego umiejętność... Następnie uderz przeciwnika Rollout i kolejne Vine Wchip, nie odpuszczaj i staraj się atakować coraz zawzięciej! Po tej krótkiej serii kolejne Vine Wchip i zakończ to Rollout! - powiedziałam stworkowi.

W końcu po tej długiej wymianie ciosów ryba padła. A twój pokemon ledwo trzymał się na nogach. Nie można jej odmówić siły i uporu, zwłaszcza, że na tak niskim poziomie, poza wodą potrafiła przysporzyć problemów roślinnemu pokemonowi. Połowa uczestników konkursu obserwowała twoją walkę a gdy tylko pirania straciła przytomność usłyszałaś kilka skromnych oklasków po czym wszyscy wrócili do swoich zajęć.