Złodziejka, co gada z pokemonami - Kanrisha

Wkrótce raz ze swoim małym liskiem byłaś w drodze do nieznanego miejsca, chociaż to miejsce mogło po prostu być "jak najdalej od więzienia". I na pewno będą Cię szukać. W końcu zostałaś skazana za to, że niby zabiłaś swoją "rodzinę". W pewnej chwili słyszysz charakterystyczny dźwięk i światło w oddali. Helikopter! Jak się nie schowasz w porę to Cię zobaczą i znowu złapią.
- Chodź - Vulpix pociągnął Cię za nogawkę i łapką wskazał pobliskie duże, stare drzewo z... dziurą w pniu. Bez kłopotu się tam zmieścisz.

Cholera, helikopter za mną wysłali? Tak szybko? No pięknie. Nie spodziewałam się tego. Nic to jednak, wlazłam do dziury, by się skitrać. Spojrzałam też, czy zostało miejsce dla mojego Kyuu, a jeśli nie, to chowam go do ballki w spince. I czekam. Przecież kiedyś musi wrócić do bazy, w końcu skończy mu się paliwo, prawda? Na razie nie wychylam się, tylko nasłuchuję charakterystycznego odgłosu oddalania się pojazdu.

Miejsca było tutaj nawet dla dwóch ludzi. Twój lisek jednak wskoczył Ci na ręce. Syn marnotrawny jeden... Najpierw Cię zostawił, a teraz wraca. Helikopter patrolował okolice dość długo, aż w końcu poleciał gdzieś indziej. Widocznie uznali, że Cię tutaj nie ma. Teraz masz okazję by ruszyć dalej. Vulpix machnął ogonkiem i zeskoczył Ci z rąk.

- A za to zwiewanie i tak ci się oberwie - pogroziłam mu palcem i wyskoczyłam z dziury, rozglądając się najpierw uważnie, czy przypadkiem nie ma pieszych patroli. Ostrożności nigdy dość, prawda? Prawda
- Masz jakiś pomysł, gdzie teraz? Jakieś odludne miejsce, gdzie można pomyśleć - zwróciłam się do lisa

- Mroczny las - odpowiedział lisek. - Jest tak gęsty, że nikt tam nie chodzi - zaczął powoli iść w obranym przez siebie kierunku i majtać ogonkiem.
Noc była spokojna, bezwietrzna... No moze trochę chłodno, ale Ty już nieraz bywałaś w gorszych warunkach. Już więcej tutejszych okolic nie patrolowali, przynajmniej jak na razie.

- Spoko. To chodźmy - rzuciłam, patrząc przed siebie. Oczywiście nadal się rozglądałam ,ale tym razem za różnymi pokemonami. Chciałam znać ich jak najwięcej! Przy okazji wyjęłam pokedex i zeskanowałam Kyuu. Warto wiedzieć co nieco o pokemonie, prawda?

Gatunek:Vulpix ♂

Typ:
Poziom: 5
Charakter: Bardzo rzadko z czegokolwiek się cieszy. Może to dlatego, że dotąd nie miał ku temu wielkich powodów. Na ogół poważny i zwiedził już kawał świata, więc jest z niego świetny przewodnik.
Ataki: Ember, Tail Whip,
Ability: Flash Fire

Na arzie nie było żadnych pokemonów... Przynajmniej takie miałaś wrażenie. Nagle coś wypadło z krzaków i Cię liznęło ogromnym jęzorem. Aż się wzdrygnęłaś i to porządnie. Pokemon, który to zrobił po prostu zniknął. Bardzo dziwne...

Co to było, jasna choroba? I czemu mnie tak obśliniło?
- Kyuu, czekaj. Może wyjdzie drugi raz - rzuciłam, stojąc w miejscu. To było dziwne, ale i ciekawe doświadczenie. Wystarczyło teraz czekać. A nuż zjawi się jeszcze raz i dowiem się, co to było? Albo i nie. Kto tam wie, co się dzieje w głowach pokemonów...

To coś wyszło drugi raz, tyle że... od tyłu! Ale nie zdążyło Cię polizać, bo Twój Vulpix uderzył w to coś Ember... Omal nie spalając Ci włosów przy tym. Złośliwy pokemon wyglądał tak:

- Gehehehehehee - śmiał się pokemon.

- Takie to strasznie zabawne? -zapytałam pokemona. Hmm... postanowiłam go przeskanować. Na razie wiedziałam na pewno, że ma długi język. No i jest złośliwy. Jak ja! Uśmiechnęłam się i jednocześnie czytałam info z dexa. Warto wiedzieć coś o swoim wrogu, prawda? Ano prawda. Tak myślę.

Gatunek: Gastly ♂

Typ:
Poziom:5
Charakter: Poke-psotnik. Wszystkich by oblizywał swoim długim językiem. Jak tylko zblizają się kłopoty to szybko znika.
Ataki:Hypnosis,. Lick, Spite
Ability:Levitate

- Tak - odpowiedział Ci pokemon.
Po chwili pokazał Ci swój język.

- No to zaraz zobaczymy, czy nadal będziesz się śmiał. Kyuu, gotowy? - zapytałam swojego pokemona. Wkurzał mnie ten Gastly, nie powiem że nie. Szybko poszperałam w dexie i zorientowałam się, że ruchy typu normalnego na niego nie działają. Czyli zostaje tylko Ember.
- Dobra, zaczniemy od uników. Uważaj zwłaszcza na Hipnozę i Spite. Potem doskok i Ember z bliska. Następnie znowu uniki. Potem wyskocz w górę, odbij się Emberem od ziemi, zrób salto i znów Ember w przeciwnika.

Gastly ciągle używał Lick, które w koncu... Trafiło i sparaliżowało Twojego pokemona. Embe jednak dotarło do przeciwnika i go nieco przypiekło. Potem kolejne Lick Gastly'ego i Vulpix uderzył go Ember.

G 60%
V 70% paraliż

- Dobra, nie poddajemy się. Postawił na paraliż, a teraz pewnie cię uśpi. Nadal unikaj Hipnozy na tyle, na ile będzie się dało. Teraz zaatakuj Tail Whip, to go nieco osłabi, a potem Ember. Następny trik jest taki: Unikasz Spite i Hypnosis, ale jak będzie leciał do ciebie z jęzorem to poczekaj aż będzie blisko i wtedy Ember prosto w paszczę. To wyeliminuje Lick, bo poparzy mu jęzor. Jak się nie uda, to trudno, spróbujemy jeszcze raz. Uda ci się - rzuciłam, patrząc na Gastly'ego. Cwana bestia

Gastly próbował zahipnotyzować Vulpixa, jednak mu się nie udawało. Paraliż przeszkadzał Twojemu pokemonowi, jednak wygrywał dzięki Twojej strategii. W koncu przeciwnik poległ niezdolny do walki.
- Super! - Twój lisek podskoczył ucieszony.
+ 0,5 do lv.

- Brawo, Kyuu! Świetnie! Jesteś najlepszy! - rzucam, gładząc pokemona po łebku i stawiając go sobie na ramieniu
- No dobra, to chodźmy. Przy okazji poszukamy jakiś jagód, coby cię wyleczyć z paraliżu. Ach, zapomniałabym... - wyjęłam pokeball i dotknęłam nim Gastly'ego, potem położyłam go na ziemi.

Gastly szybko się złapał do kulki. Ty natomiast wkrótce ujrzałaś nieco poniszczony krzaczek jagód. W koncu jednak był na nim odpowiedni owoc zdatny do użytku. Lisek go zjadł i szybko z paraliżu się wyleczył. Kyuu był mimo wygranej nieco zasępiony.
- Przypomniały mi się tamte walki - powiedział.

- Nie martw się, Kyuu. To już nie wróci. Nie pozwolę na to. Nie martw się - znowu pogładziłam go po głowie. Złapałam pokeball z Gastlym i znów posadziłam sobie Kyuu na baranie... znaczy na barana ^^
- To do spokojnego miejsca! - zakrzyknęłam i ruszyliśmy dalej.

Lisek kiwnął łebkiem.
- Mam nadzieję, że to nie wróci - powiedział ściszonym głosem.
Wkrótce byliście w dalszej drodze. Zmęczenie jednak dawało o sobie znać...

Stanęłam na chwilkę i rozejrzałam się
- Tu chyba możemy nieco odpocząć, nieprawdaż? - rzuciłam, siadając na jakimś kamieniu i gładząc liska po łebku. Na razie na szczęście nie musieliśmy walczyć z policją. W sumie i tak mnie pewnie znajdą, ale w każdym razie nie teraz. Hm... Czy tak ma wyglądać moje dalsze życie? Ciągła ucieczka? Muszę znaleźć jakikolwiek dowód mojej niewinności...

- Tak - odpowiedział lisek.
Wkrótce już odpoczęliście, a Kyuu zaczął węszyć.
- Coś dobrego... Jakiś dom! - powiedział Kyuu.
Zamachał ogonkiem i popatrzył się na ciebie pytająco.

- Dom? Tutaj? - I nagle w wyobraźni zobaczyłam taki oto układ
Dom=człowiek
Człowiek=kłopoty+portfel
Kłopoty=ucieczka Portfel=kasa
Kasa=kradzież
Kradzież=ucieczka
Ale i drugi
Dom=człowiek
Człowiek=jedzenie!

To przeważyło
- Dobra, chodźmy więc. Tylko ostrożnie, nie wiadomo, co za typ jest w tym domu - powiedziałam i pozwoliłam liskowi prowadzić ^^

Niedługo byliście pod jakąś chatą. Mieszkał tutaj chyba jakiś samotny drwal, czego oznakami była siekiera przy stercie drewna i ogólnie wygląd domu. Czulas zapach pieczeni. Aż ślinka ciekła na samą myśl.

Rozejrzałam się. No cóż, skoro był drwalem, to był biedny. Czyli w grę wchodził drugi układ
- Chodźmy - rzuciłam, a potem podeszłam w pobliże domu. Poczekałam chwilę. A nóż widelec zobaczy mnie przez okno i będzie ganiał z siekierą? Kto wie tych drwali. Lepiej poczekać, aż sam wyjdzie i dopiero wtedy go ocenić.

Facet jak na złość nie wychodzi . Przez okno mogłaś zobaczyć, że to całkiem przyjemnie wyglądający facet. Wtedy akurat cie zobaczył. Wkrótce wyszedł.
- Witaj, czego nie pukasz? Chodz, widzę sporo przeszłaś - powiedział.