Złodziejka, co gada z pokemonami - Kanrisha

- Sorki, Garruś, myślałam, że to będzie większe wyzwanie, w końcu powinna znać też trochę ruchów typu Fairy, skoro ma typ Fairy. - rzuciłam, nadal krztusząc się ze śmiechu. Spojrzałam na Klausa
- Wiesz co, mam jedną radę. Nie wybieraj Cleafable na pierwszego pokemona - rzuciłam i nie wytrzymałam. Wybuchnęłam śmiechem

Ten pokiwał głową ze zrozumieniem.
- Piratowi nie przystoi mieć pedalskiego pokemona - powiedział chłopak rozbawiony i westchnął.
Po chwili cmoknął cie w policzek i mogliście iść dalej.
- Może wieczorem dotrzemy - powiedział vulpix.

Roześmiałam się i przytuliłam go na sekundę, a potem puściłam
- Cieszę się, że myślisz jak ja - zaśmiałam się. Ruszyłam za Kyuu, chichotając co chwilę z tej rudej paskudy i jej pokemona. Pf, co za głupi pokemon...

Ten się zaśmiał i szedł zaraz obok ciebie. Droga była długa i nudna aż w końcu dotarliście. Miasto jest okropne... Dzielnice nędzy, kilka większych budynków, nieopodal szyby kopalniane. Niezbyt przyjemnie. Klausowi się to miejsce nie podobało zbytnio.
- Rety nawet za naszych czasów byłoby to jedno z gorszych miast - skomentował.

W naszych czasach też nie jest najprzyjemniejsze[/b] - rzuciłam ponuro się temu przyglądając - Ale tu przynajmniej mogę się przyczaić... i poszukać tego skur*ysyna mojego brata. Chcę wiedzieć dlaczego to wszystko zrobił - zawarczałam
I chcę go zabić, dodałam w myślach. Na razie rozejrzałam się po mieście chcąc mieć pojęcie o uliczkach i innych drogach ucieczki

Chłopak pomógł ci w rozeznaniu i niedługo zobaczyliscie dość ookrutnie potraktowane pokecenter. I tak chyba najprzyzwoitszy nocleg tutaj.
- Idziemy spać tam? - spytał się. - Ahh tylko muszę pizame zdobyć czy cokolwiek innego do spania... Chyba lepiej by się nie powtórzyła sytuacja z rana chyba że chcesz więcej takich widoków - zaśmiał się.

- Nie miałabym nic przeciwko, ale niestety cywilizacja postawiła nam pewne wymagania. Poczekaj, pójdziemy najpierw... po ciuchy - rzuciłam zrezygnowana, patrząc na pokecentrum. Kuźwa, jakim trzeba być degeneratem, żeby tak zniszczyć miejsce, gdzie ktoś bezinteresownie pomaga pokemonom i niekiedy samym ludziom? Któryś z miejscowych gangów mógłby wziąć to miejsce pod swoje skrzydła albo coś... Nic tam jednak. Teraz trzeba się rozejrzeć za sklepem z męskimi ciuchami. Albo za jego ruinami, pomyślałam krzywiąc się.

Po jakimś czasie zlaleźliście odpowiedni sklep i mogliście kupić ubrania... Chłopak trochę miał opory przed slipami, które mu chciałaś wcisnąć i wybrał bokserki. W końcu było po zakupach i strój twojego chłopakabbędzie wyglądał normalnie. Bardzo chciało ci się spać.

- No dobra, było nie było, wracamy do meliny, która kiedyś była centrum zdrowia pokemon. Trza odpocząć, jutro będziemy węszyć - powiedziałam. Na wypadek gdyby nie było tam stołówki i w obawie przed dziobem Archena, który siedzi ostatnio podejrzanie cicho kupiłam zapas na trzy dni. Weszłam do centrum i na wszelki wypadek policzyłam pokemony, żeby sprawdzić, czy Archen w ogóle z nami poszedł. Kto go wie? Jest za cicho, paskuda jedna.

Archena cóż faktycznie... Nie było.
- Twojego gryzącego ptaka chyba wcielo - mruknął Klaus i się rozejrzał.
Nie było go nigdzie... O rety... I co teraz?! Może go ktoś ukradł? Albo zarlok gdzieś się opycha?

Kiwnęłam głową w przestrachu i wybiegłam. Wypuściłam wszystkie pokemony z balli... nie, głupota. Jeśli Archena ktoś zabrał, to je też mógłby. Zostawiłam tylko Garranda i Kyuu, którego posadziłam na ramieniu, żeby się rozglądał ze mną.
- Garruś, podleć no w górę i zobacz, czy nie zauważysz gdzieś Eatera - rzuciłam. Zabiję pokrakę jak ją dorwę, zabiję na śmierć, a zwłoki zakopię przy jądrze ziemi, żeby już nikt nie znalazł jego kości i go nie odumrzył! Zaczęłam biegać tu i tam, rozglądając się po uliczkach, a zwłaszcza po sklepach z jedzeniem.

W końcu go zbalesliscie.... Opierdzielil już trzy bazary i ich właściciele podbiegli do ciebie z krzykiem jak usłyszeli, że to twój pokemon.
- Hej ludziska spokojnie - powiedział chłopak.
Po chwili dał każdemu po monecie ze złota. Tym się oczy zaświeciły i nawet oddali wam resztę towaru...

Spojrzałam na ptaszysko z mordem w oczach
- Wszystkie piórka ci powyrywam, ty zafajdana pokrako - wysyczałam wściekła. Potem przeprosiłam właścicieli bazarku i oddaliłam się z pożeraczem na rękach. Spojrzałam na Klausa
- Dałabym sobie radę, mordko, a ty tak się nie chwal tymi monetkami, bo to jest drugie największe miasto złodziei, morderców i innego tego typu robactwa. Pierwsze było moje - rzuciłam, wchodząc po schodach do pokoju. Postawiłam Eatera na podłodze
- Słuchaj, ptaszysko, powtórzę to ostatni raz: To, co nie jest nasze, jest niejadalne, jasne? - spytałam groźnie.

W końcu byliście w pokoju.
- Przepraszam, już nie będę.... - powiedział stworek.
Po chwili sam wskoczył do pokeballa i mieliście spokój z żarłokiem. Klaus usiadł na łóżku i zaczął przeglądać swoje nowe ubrania.
- Dobra to ja idę się umyć i przebrać - powiedział w końcu.
Po chwili już był w łazience i zostawił uchylone drzwi....

- Cieszę się - rzuciłam jeszcze do pokemona zanim się schował. Potem usiadłam na łóżku i czekałam, aż chłopak wyjdzie. Nie miałam ani zamiaru, ani ochoty tam wchodzić. No dobra, ochotę może i miałam, ale to nie byłoby fair, no i trochę głupio i wgl.

Niedługo chłopak wrócił w koszuli i spodekach do spania.
- I jak? - spytał się.
Wyglądał o wiele lepiej w tym ubiorze... Klaus usiadł obok ciebie i cie pocałował.
- Jak chcesz to chodź do mnie na łóżku - powiedział i położył się u siebie.

- Wyglądasz świetnie - zamruczałam, gładząc go po głowie. Potem uśmiechnęłam się
- Tylko jeżeli i ty tego chcesz - rzuciłam zalotnie, idąc najpierw do łazienki
- Ja idę się umyć, a ty pomyśl nad odpowiedzią - zaśmiałam się

- Gdybym nie powiedział, że jak chcesz to możesz do mnie iść to bym nie chciał a tak to chcę - powiedział w końcu chłopak jak wróciłaś. - A ty uroczo wyglądasz z mokrymi włosami - uśmiechnął się szeroko.
Rozłożył się na łóżku bardzo wygodnie i zakrył kołdrą.

Ależ dziękuję - zaśmiałam się i osuszywszy włosy położyłam się tuż obok niego. Spojrzałam na Klausa i uśmiechnęłam się, a potem go pocałowałam.

Ten także się uśmiechnął i oddal pocałunek. Poczułaś nawet na swoich wargach jego język co było sświetne.... Zaczął cie trochę głaskać po głowie.
- Hymm to dobranoc kochanie i mam nadzieję, że nie będziesz mnie molestowac przez sen tylko świadomie - powiedział żartobliwie.

- No cóż... Mogę cię zacząć molestować już teraz, o ile ci to nie przeszkadza - zaśmiałam się, robiąc z tego żart. Nie mogłam przestać się uśmiechać. Klaus był taki słodki...

Chłopak zrobił minę chytrusa.
- Cóż facetowi to nigdy nie przeszkadza... Poza tym muszę sprawdzić stan sprzętu po tylu latach - powiedział on dwuznacznie i się nad tobą nachylił.

Uniosłam brew.
- Bardzo chętnie ci pomogę. W końcu człowiek uczy się całe życie - zamruczałam i zaczęłam go całować. Szkoda tylko, że nie miałam w tym doświadczenia takiego, jak on...

plus 18: