Shadow Dragon czyli jak załapać się do Power Ragers

Imie: Klaudia
Nazwisko: Della Robia
Wiek: 15
Miejsce zamieszkania: Lancity
Historia:
Klaudia była zupełnie zwykłą dziewczyną zaczytaną w różnych komiksach i lubiącą majstrować w domu przeróżne urządzenia. Nie zawsze jej wychodziło, raz nawet omal cały dom nie poszedł z dymem.
Pewnego dnia doszły mnie słuchy o pojawieniu się jakichś Power Rangers? I to nie był wcale jakiś nowy komiks, o nie! To było science fiction w Realu! Ponoć pewnego dnia w Nowym Jorku zjawił się jakiś giga-chrząszcz z kilkudziesięcioma wojownikami. Chciał zniszczyć cały świat, wywołując wszelkie robactwo, które unicestwiłoby ludzkość, a zło zapanowałoby na Ziemi? Jednak tak się nie stało?. Zjawili się tajemniczy wojownicy w przebraniach i to z mocami i niesamowitymi mocami! Wchoach, to musiało być mocne? Jest ich ponoć 5: czerwony, zielony, niebieski, żółty i różowy. Z czego różowy to na pewno kobieta, a żółty to ponoć kobieta? Jeszcze wiele o nich nie wiadomo, ponieważ zjawili się tylko raz?.Ale wracając do tego karalucha? Z jego wojownikami się szybko rozprawili, później oblazły ich robale, ale i z tym jakoś sobie poradzili, po czym dopadli ?final bossa?. Zniszczyli go, tak, ale później zjawił się kolejny problem?. Chrząszczu zmienił swoje rozmiary gdzieś tak? Na rozmiary Godzili i zaczął wszystko rozwalać. Rangersi więc wskoczyli do swoich zabawek?Okazały się to być zordy-zwierzęta. A więc: czerwony lew, zielony wąż, niebieski orzeł, żółty lampart i różowy niedźwiedź.
Wróg został ostatecznie pokonany i happy end? teraz w mediach i prasie nie obchodzi się bez plotek na ich temat. Jakieś 3 dni później po tej walce pojechałam z mamą na zakupy do Nowego Yorku. W mieście już praktycznie nie było śladów po walce, chociaż ciągle było kilka poutrącanych krawędzi konstrukcji? To aż ud, że nikomu nic się nie stało?W pewnej chwili wykorzystałam moment, w którym mama wpadła w wir zakupów i poszłam w miejsce, gdzie Nowy York był rozwalony najbardziej? Był ?Zakaz przejścia?, ale ja się z tym nie liczyłam i poszłam dalej. W pewnej chwili bach! I spadam gdzieś pod ziemię? jakąś hm? Jaskinię? Bo to nie było ani metro ani kanały?. Więc tylko pytanie co? Szłam tak i szłam?. Na ścianie była inskrypcja, ale nie wiedziałam jaka? Dotknęłam jej? rozpadła się? Dalej bałam się iść, ta ściana wyglądała naprawdę solidnie, ale?. Tak po prostu się rozpadła. Po chwili wahania decyduję się iść dalej. Idę więc i idę? Docieram w końcu do jakiejś komnaty, w której centrum była księga, na której dodatkowo leżał kryształ o niezwykłej mocy? Jak go tylko dotknęłam, ta przeszła całe moje ciało i? kryształ rozpadł się w pył, który po chwili osiadł się na mojej prawej dłoni? Pojawił się czarny smok, który po chwili wyblakł i stał się tylko zarysami?. Ciągle czułam jednak w sobie tą moc? Co to może oznaczać? Zdecydowałam się w końcu schować księgę do mojej torby i wróciłam do miejsca, w którym spadłam? Jakimś cudem udało mi się wdrapać i odnaleźć później moją mamę na parkingu? W domu miałam okazję na spokojnie zerknąć co jest w księdze?. Wyglądała na naprawdę starą, ale jakoś się nie rozsypała? Otworzyłam ją? Znowu ten inskrypcje? Po chwili jednak moje oczy wręcz urosły do rozmiaru?. Talerzy? Wtopiłam się w tekst, idealnie go rozumiem, ale jest zapisany w języku, którego nigdy nie widziałam? Po chwili byłam jeszcze bardziej zdziwiona? Ta księga była o? biotechnologii! Tak, mnóstwo różnych schematów części, jak połączyć biologiczne tkanki z maszyną?. W domu na pewno takie coś się nie ukryje?Postanowiłam urządzić sobie bazę w? pobliskiej opuszczonej fabryce, a dokładniej w pewnym pomieszczeniu w jej podziemiach? Zaczęłam więc najpierw zbierać wszystko co mi potrzebne? No i w końcu zabrałam się za budowę zbroi, której to schematy głównie były w tej księdze. Na początku szło mi kiepsko, ale zaczęłam się wprawiać? W pewnym sensie ta treść była jakaś taka, że wszystko sobie bardzo łatwo przyswajałam?. Kiedy wszystko co mechaniczne w podstawowym pancerzu było ogarnięte(trwało to kilka dni), starałam się zrozumieć tutejszą biologię? Na czym ona w ogóle polegała? A więc: księga nakazywała narysować na ziemi jakiś wzór? Nie wiedziałam po co to potrzebne itp. Ale zrobiłam? Później wraz z broją miałam być w środku tego kręgu? Zostało tylko e?. raczej została? moja krew? Pachniało mi to tanim VooDoo? Nacinam jednak w końcu palec i na ziemię spada kilka kropel? Całe te wzory jakoś? świecą... Coraz mocniej i mocniej, aż w końcu? Pafff! Tracę przytomność! Budzę się, a? zbroi nie ma! Gdzie ona, kurcze jest?? Czuję pieczenie na prawej dłoni? Znowu ten smok? Tym razem wygląda inaczej? Wcześniej wyglądał na śpiącego, teraz jest przebudzony?. Tak przynajmniej wygląda?. Czytam księgę dalej? Teraz mam arsenał?. Stwierdziłam, że starczy mi na razie łuk? Który miał być wmontowany w zbroję? Tia, ale zbroja gdzie? To pytanie mnie nurtowało? Nie wiedziałam co dziwnego mogło się jeszcze stać, ale?. Zrobiłam ten łuk, tylko nie pisało co z cięciwą i strzałami? Dziwne? Bardzo dziwne?. I? znowu ten dziwni okrąg narysować? Tylko inny? Skapłam się też, że po poprzednim ani śladu?. Narysowałam, znowu troche krwi? I kolejny raz tracę przytomność i budzę się, po czym ofc wybrakowanego łuku nie ma? Patrzę się na wizerunek smoka na mojej prawej dłoni z wyrzutem i go dotykam w łeb? Znowu się przestraszyłam? Ten dziada się rusza! Znowu go dotknęłam i znowu drgnął?
?Uwolnij znak? ? słyszę głęboki i ciężki głos w mojej głowie, jakby zaraz ten głos miał przeistoczyć się w ryk?. Ale? Jaki znowu znak?
?Uwolnij znak? słyszę ponownie.
- Ech? - westchnęłam nieco już zmęczona tym wszystkim i tak z ciekawości co się stanie znowu dotknęłam głowy smoka i przeciągnęłam palec po skórze tak, że już był na łokciu, kiedy? smok rozwinął się, po czym ?wyszedł? poza skórę i zaczął mnie oplatać? I faktycznie, widziałam na ręce znak? Znak smoka! Stwór zrobił się taki? duży? W pewnym momencie zniknął, a ja poczułam się dziwnie? Byłam? Wewnątrz zbroi? Wchoach! Czułam każdy jej element, jakby był częścią mnie? Tak bez problemu się mnie słuchała? Ruchy lekkie i w ogóle?. Tylko ta zbroja różniła się kilkoma rzeczami niż wcześniej.. Ogółem, wyglądała na idealnie wykonaną (nie to co moja toporna robótka) i była czarna i jeszcze? miałam wrażenie, że z zupełnie innego materiału.? To było coraz dziwniejsze, dodatkowo ten łuk? był wmontowany w prawą rękawicę?. Ja tego na pewno nie zrobiłam?
?Uczyniłaś to za pomocą swojej niezwykłej mocy, daru? ? znowu ten głos ? ?A ja od teraz będę Twoim nauczycielem i przewodnikiem na ścieżce dobra. Kiedy tylko chcesz możesz użyć swojego dzieła i kiedy tylko chcesz, możesz znowu być normalna?.? ? tak więc jedyne, czego teraz chciałam to zdjęcie z siebie tej zbroi? Tylko jak mam to zrobić? Własną wolą? Chyba tak, chyba o to temu głosowi chodziło? Tak więc odprężyłam się i wyciszyłam? Po chwili gdy otworzyłam oczy, zbroi już nie było. Postanowiłam na razie dać sobie spokój z tym wszystkim? Najlepiej zapomnieć, już do tego nie wracać?. Przejrzałam tylko ostatni raz (tak myślę) tą księgę i schowałam ją dokładnie wśród gradów, które tu przyniosłam. Były tu kolejne bronie itp., a na końcu jeszcze jakiś? Hm? portal, który pozwalałby mi się dostać na każde miejsce w świecie? Wolałam tego na razie nie tykać?Był już wieczór, więc wróciłam do domu? Kurcze, rodzice znowu zrobią mi jazdę, że poszłam nie wiadomo gdzie? I jeszcze znowu opuściłam szkołę? Brr?..
Wygląd: Jako normalna dziewczyna ? szczupła, około 175 cm wzrostu, brązowe oczy i włosy, spodnie to długie dżinsy, szarą bluzę z szarymi zarysami lamparta i ulubione trampki.
Jako Shadow Dragon ? czarna zbroja, a konstrukcja ogółem jak u Iron Mana, tylko nie ma reaktora łukowego no i hełm innym, tzn. jednolita powierzchnia i jedynie ciemna szybka trochę w kształcie jak u motocyklisty?.. A cięciwa i strzały są z energii, w planach do zrobienia tarcza (takie cuś jak u Captain America)
Charakter: miła, ustępliwa, czasem jednak jak ma zły humor jest zadziorna.
Cele: walka za złem, załapanie się do Power Ranwers, rozwijanie mocy
Rodzina z którą mieszka: mama, tata, starszy brat



Szybko się doprowadziłaś do porządku i mogłaś zająć się poszukiwaniem przejść. Twoje urządzenie pokazywało, ze w promieniu 100 metrów są dwa takie przejścia, ale ich siła była zbyt mała, by cie gdziekolwiek przenieść. Twój kot zadowolony łaził cały czas za tobą i mruczał delikatnie dopominając sie o jakąś szyneczkę lub kiełbaskę.


Wkrótce rzuciłam kotu kilka parówek. Po chwili wzięłam plecak, tylko że nie swój szkolny, ale większy, jaki zwykle brałam na wycieczki. Spakowalam tam trochę podstawowych narzędzi, ubrania, jakieś jedzenie...Części do bicza. Ciekawe czy Isley za mną powędruje. Ogólnie go nie widzę... Pogłaskałam Blaze'a.
- Gotowy na ewentualny brak spokoju? - spytałam się go rozbawiona.
Po tym wyszłam z domu i ruszyłam w las. Tam będę miała spokój i nikt raczej nie zwróci na mnie uwagi... Co jakiś czas sprawdzałam czy nie ma przejścia.


Cały czas nie mogłaś trafić na żaden większy portal lub dziurę. Każdy wykryty przez twoje urządzenie obiekt był zbyt słaby, by cię gdziekolwiek przenieść. Blaze łaził sobie obok ciebie i przyglądał się każdemu drzewu, by zaraz potem znowu Wrócić. Przeszłaś tak pół lasu i nagle poczułaś zimny wiatr, który o mało nie zwalił cie z nóg.


Zaskoczyło mnie to.
- Co? Jest tu kto? - spytałam się odruchowo.
Sprawdziłam czym prędzej na swoim urządzeniu czy może natrafiłam na to, czego szukam... Po tym zerknęłam na Blaze'a i trochę się w niego wtuliłam, bo nie byłam aktualnie ubrana na jakieś większe zimno. Będę starała się znaleźć to przejście... Jak nie dzisiaj to jutro.

Krzaki poruszyły się jeszcze bardziej, a twój kot zawarczał głośno i się zjeżył. Twoje urządzenie nie wykrywało jakiś większych dziur, ale cały czas czułaś zimny wiatr. Nagle zza krzewów wyskoczył jakiś Rangers. Zerknął jeszcze na ciebie i zniknął tak szybko jak się pojawił. Twój kot się uspokoił i był już grzecznym zwierzaczkiem.

- Oho czyżby kompania braciszka była w pobliżu? - mruknęłam.
Ruszyłam w kierunku, w którym powędrował zielonek. Może coś zobaczę ciekawego... Kazałam być mojemu Blaze'owi cicho. Sama także starałam się być w miarę cicho... Kostiumy nawet fajne mają z tego co widzę.

Ruszyłaś więc za zielonkiem. Rangers wędrował przez las i nie zorientował się, ze go śledzisz razem ze swoim koteczkiem. W końcu Rangers się zatrzymał i rozejrzał. Widocznie był tutaj sam. Zza drzew wyskoczył stwór podobny to tego, który zaatakował cie przed ratuszem, ale nie rzucił się na zielonka. wydawało się nawet, ze on wydaje mu rozkazy. Czyżby potwór był ogarem Rangersa?

Bardzo mnie to zdziwiło. Stałam za drzewem i nasłuchiwałam o czym też on mówi temu potworowi... To było bardzo dziwne. Po co jeden z nich miałby to robić? Westchnęłam i dalej stałam w swojej kryjówce i też pilnowałam by mój kot nie zrobił czegoś, co by zwróciło uwagę zielonka na nas.

Po chwili zielony Rangers i potwór rozeszli się. Zostałaś teraz w lesie sama. Blaze przytulił się do ciebie i zamruczał. Twoje urządzenie na razie nie wykazywało jakiś większych dziur. Zaczęło robić się już chłodniej i ciemniej. To trochę dziwne było skoro wyszłaś jakieś pół godziny temu, ale zegar na komórce wskazywał, ze jest już 19.

To było nawet bardzo dziwne... Po chwili pogłaskałam swojego kota po łbie i ruszyłąm w drogę powrotną do domu... Chyba na dzisiaj koniec moich poszukiwań... Ukryłam plecak tak, by brat go nie znalazł w razie czego i poszłam do pokoju przed komputer poczytać co nieco, może tam znajdę jakieś informacje o potworach atakujących miasto lub też dziwnych anomaliach, co by mi pomogło w znalezieniu przejścia.

Spokojnie wróciłaś do domu, a tam na zegarze była jeszcze inna godzina. Blaze przymilał się do ciebie. W internecie natknęłaś się na informacje rożnych anomaliach i o pojawieniu się zielonego Rangersa. Nie był on członkiem głównej drużyny tylko działał sam. Jego megazord pojawił się i poradził sobie z kilkoma potworami na raz.

O to nieźle...
"Żałuję, ze nie mam sprzętu by zmajstrować własnego mecha" - powiedziałam do Acnologii.
Może uda mi się jeszcze zobaczyć tego zielonego i z nim pogadać... Iście interesujące dlaczego działą on sam... I bardzo potężny jest z tego co widzę. Wkrótce znowu wyszłam poszukać dziur, tylko tym razem w innych miejscach.

Gdy wyszłaś poczułaś coś dziwnego. Gdy patrzyłaś przed siebie wszystko nagle zaczeło falować i jakby zza przestrzeni wyskoczyło kilka dziwnych psów.

Blaze zawarczał, a stwory zaczęły się do ciebie zbliżać. Było ich siedem. Twój kot prychnął i wypuścił nosem kilka iskier.

Spojrzałam na te psy.
- No poprzednio jeden a teraz kompania... - powiedziałam.
Tak więc wkrótce ubrałam zbroję i spojrzałam na kota. Podejrzewam, ze Blaze teraz będzie miał niezłego powera... Wzięłam swój miecz. Póki co nie będę zużywać biczów...
- No chodźcie pieseczki - powiedziałam.
Jak tylko zaczęły atakować to cięłam mieczem po łbach, a jak się nie dało to po łapach by je spowolnić. Siedem na dwójkę... Będzie ciężko, ale zbroja mnie przynajmniej trochę ochroni....

Potworzy otoczyły was i rzuciły się do walki. Udało ci się powalić jednego, a Blaze walczył z dwoma. Cztery czaiły się, by zaatakować was od tyłu. nie mieliście za bardzo z nimi szans, gdy nagle zza jednego z domów wyskoczył znany ci zielony Rangers, a tuż za nim jego ogar oraz Isley w swojej potwornej postaci. Migiem poradzili sobie z potwornymi psami. Isley zmienił swoja postać, a zielonek tylko kiwnął ci głową i zniknął razem z ogarem.

Byłam w ciężkiej sytuacji. Spojrzałam na zielonego rangersa i takze kiwnęłam mu głową w geście podziękowania. Po tym zdjęłam zbroję.
- Dzięki za pomoc - powiedziałam też do Isleya.
Spojrzałam na Blaze'a czy wszystko z nim w porządku.

Isley tylko popatrzył na ciebie. -No cóż, chyba właśnie ktoś rozpoczął na ciebie polowanie. Będę musiał o tym powiadomić Azrail.- powiedział i także zniknął. Blaze podszedł do ciebie i się przytulił. -Mruuu.- Otarł się łbem o twoja nogę i zadowolony zamruczał jak traktor.

- Oki do zobaczenia - machnęłam Isleyowi.
Pogłaskałam Blaze'a po łbie i go wytarmosiłam za grzywę.
- No to kociaku trzeba się wziąć za jakiś trening bo nie możemy ciągle liczyć na pomoc zielonka, Isleya i innych - powiedziałam do Blaze'a.
Po niedługim czasie ruszyłam do fabryki potrenować.

-Mruuu.- Potwierdził Blaze i mruczał jak traktorek. Ruszyliście do fabryki. czas chyba się unormował, bo komórka wskazywała, ze jest już po 12. Mogłaś sobie spokojnie potrenować, bo nigdzie nie było Samuela. Twój kotek tez zaczął sobie ćwiczyć uderzając łapą o pobliskie drzewo.

Tak więc ubrałam swoją zbroję i zabrałam się za trenowanie... Na ogół uderzałam mieczem w stare szyny, jakie tutaj zostały po produkcji... Zerkałam co chwila na trening swojego kociaka i i wzięłam jakieś łańcuchy i symulowałam nimi trening jak na swoich biczach. nie cchiałam ich zużyć podczas takiego treningu, więc łańcuchy najodpowiedniejsze... Like a ghost rider!

Łańcuchy w twoich rękach zachowywały się tak jak powinny. dzięki pomocy smoka mogłaś przewidywać ich ruchy i odpowiednio korygować tor ich lotu. Blaze usiadł przy drzewie i zaciekawiony wpatrywał się w w ciebie. Uroczo przekrzywił łepek i wyglądał na prawdę przesłodko. W końcu mogłaś zakończyć swój trening, bo zaczęło robić się ciemno.

Jak zaczęło się robić ciemno to zdjęłam zbroje i wywaliłam łańcuchy gdzieś na bok.
'Dzięki Acno za wskazówki, chociaz to w twoim interesie raczej to i tak wypada" - trochę sobie z niego żartowałam.
Po tym powędrowałam razem ze swoim kociakiem do domu.. Tam mu rzuciłam kilka parówek i sama zrobiłam sobie kolację.

Tym razem doszłaś do domu bez ataku wściekłych psów. Akurat twój brat wrócił i tłuczkiem rozbijał mięso na kolacje. Blaze ucieszył się z parówek, ale spoglądał tez na kawałki mięska. -Cześć.- Przywitał się Zack. -Słyszałem, ze widziałaś się z zielonym Rangersem.- Dodał ubijając mięso.

Kiwnęłam głową.
- Tia, dwa razy go widziałam, ogólnie uratował mnie teraz przed jakimiś psami - powiedziałąm do swojego brata.
Upomniałam Blaze'a, że tamto mięso nie jest do jedzenia i dałam mu jeszcze kilka parówek do zjedzenia.

Zack tylko pokiwał głową. Blaze popatrzył się krzywo na parówki pewnie nie widząc w nich ani grama mięsa, ale jednak je zjadł. Twój brat zaczął smażyć wasza kolacje, a twój koteczek patrzył się na niego dużymi i słodkimi oczkami próbując wymusić na nim jakiś kawałek mięska. Zack tylko na niego zerknął, a Blaze zbliżył się do stołu i usiadł sięgając łbem do blatu. Zamachał swoim szczotkowatym ogonem jak pies.

Spojrzałam rozbawiona na Blazea i podrzuciłam mu kawałeczek.
- Masz i więcej się nie dopraszaj - pogłaskałam go po łbie.
Westchnęłam i rozejrzałąm się wokoło, zaraz po kolacji poszłam do łazienki a potem kierunek pokój i spać... Nie miałam znowu jakoś nastroju nie wiem czemu...

-Mruuu?- Blaze przekrzywił łeb i zadowolony ruszył za tobą machając swoja kitą. Przebrałaś się i umyłaś, by zaraz po tym położyć się spać. Kiciuś położył się obok ciebie. Szybko zasnęłaś i pojawiłaś się w dziwnym mglistym miejscu. Rozejrzałaś się zauważyłaś, ze ktoś stoi plecami do ciebie.

Spojrzałam na kociaka i go pogłaskałam po łbie. Jak tylko zasnęłam to miałam jakieś dziwne odczucia.
- Gdzie ja jestem? - spytałam się zupełnie nieświadoma sytuacji i się rozejrzałam.
Kto stał za mną? Po chwili się odwróciłam by zobaczyć, kto to jest....