Yveltal Camilla - Kill'em all!

Trochę się trzęsłam z zimna, więc po chwili znowu przybrałam swoją pokemonową formę. W piórkach cieplej... Ewentualnie wzięłam sobie Paina i go do siebie przytulałam, dopóki nie będzie można zacząć prób z podpaleniem drewna. Gady zmiennocieplne to taki chłód raczej nie robi mu dobrze. Może trochę jak kwoka się robię ale co mi tam.

Pain uśmiechnął się i wtulił w twoje piórka. Po jakiejś godzinie drewno było już gotowe do odpalania i pokemon się za to wziął, pocierając jeden kawałek o drugi. Dziesięć minut później mu się udało... podpalić łuski na ogonie.
- Eh... - rzucił zrezygnowany i rzucił patykiem. I wtedy udało mu się rozpalić ogień...

Zaśmiałam się na widok końca jego ogona.
- Jak charmander - stwierdziłam.
Gry natomiast zapalił ogień to się ucieszyłam, zmieniłam postać na ludzką i siadłam przy ognisku. Jak Pain podszedł to tylko trochę pogłaskałam go po łbie i siedziałam dalej.

Pain parsknął
- To nie jest śmieszne - rzucił udając obrażonego, ale dał się pogłaskać. Potem ułożył się przy ogniu i oczy same mu się zaczęły zamykać. Po chwili chrapał jak najęty.

- No dobrze już dobrze - powiedziałam do niego.
Po chwili postanowiłam pójść w jego ślady i tuląc się do dinozaura próbowałam zasnąć, chyba że jego łuski mi przeszkadzały to wtedy po prostu śpię obok.

Łuski były dość miękkie, bo pokemon był młody. Nic ci się nie śniło. Obudziło cie za to coś podobnego do trzęsienia ziemi. Pain wychylił się
- Camilla, chodź, szybko! - rzucił przejęty

- Hm? - podniosłam się i zmieniłam w pokemona.
Po tym wychyliłam łeb na zewnątrz by się zorientować co się stało. To było dość intrygujące, ale i bałam się też czy czasem aby nas nie znalazł wróg.

Czy innego pokemona można nazwać wrogiem? Tak, jeżeli to jest Mega Mewtwo Y, atakujący właśnie jakiegoś człowieka, który broni się Venusaurem. Niestety przegrywającym.

- Zaraz wracam - powiedziałam do Paina.
Wyleciałam z kryjówki i spróbowałam ocenić sytuację.
"O co poszło?" - wysłałam wiadomość telepatyczną do Mewtwo.
Zbliżać się do tych walczących pokemonów nie będę przecież, życie mi jeszcze miłe tym bardziej, że chłopaka mam.

Mewtwo kompletnie cię olał, za to Venusaur powoli się odwrócił do trenera
- To koniec, człowieku. Nie jestem zabawką do męczenia - rzucił pokemon i Vine Whip zniszczył pokeball. Potem wraz z Mewtwo odszedł, a trener patrzył zaszokowany na zniszczony ball. Pain podszedł do ciebie
- Znam go. To Tor, najgorszy z najgorszych. To znaczy jest w E4, ale jego pokemony są strasznie męczone - rzucił

- Mhm o lepiej musie nie pokazujmy na oczy - powiedziałam.
Szybko schowałąm się do tunelu. Po chwili jednak przyszedł mi do głowy pewien pomysł.
- Pożyczę sobie - powiedziałam do Paina.
Po chwili zmieniłam się w człowieka i cóż... Ubrałam jego ubrania.
- Robisz za mego stworka - poklepałam swojego ukochanego po łbie i wyszłam z nim do tego Thora.
Mnie zawsze Ci najgorsi intrygują, nie wiem czemu.

Pain spojrzał na ciebie zdziwiony, ale skinął głową. Wybuchnął śmiechem gdy ubrałaś się w jego ciuchy, ale nic nie powiedział. Wyszliście na zewnątrz
- Gwaa - rzucił i wskazał palcem w trenera, nadal stojącego jak słup soli.

- Mhm... - mruknęłam tylko.
Spojrzałam na Paina jeszcze trochę.
- I mów trochę wyraźniej mimo wszystko w ludzkiej ciężko mi rozumieć co mówi pokemon... inny słuch trochę u człowieka, a ty jakbyś miał kluski... - westchnęłam.
Jeszcze go pogłaskałam i podeszłam do tego trenera.
- Cześć - przywitałam się z nim.

- Czego chcesz? - zapytał opryskliwie Tor, patrząc na Tyrunta z pogardą i jednocześnie podziwem, bo twój pokemon stanął na baczność, a nawet mu zasalutował. Potem patrząc na ciebie powoli opuścił dłoń.

- A nic chyba przed chwilą całkiem pokaźny stworek ci zwiał - zauważyłam.
Spojrzałam na Paina.
- Co zgrywasz? - szepnęłam tylko do niego lekko rozbawiona i po tym znowu patrzyłam się na Tora.

- A no zwiał. I co z tego? Znajdę setki takich, mam ich pełno na farmie. Ten i tak był słaby - rzucił pogardliwie. Pain warknął, ale opanował się i wyprężył
- Hej, twój stwór jest lojalny. I chyba nieźle wytrenowany - powiedział po chwili, patrząc na Tyrunta

- Po prostu szanuję swojego stworka i on to widzi - powiedziałam do Tora z nieco wrednym uśmieszkiem.
Cóż, niezła menda. Tak więc raczej nie mam po co tutaj być.
- Spadam, narka - machnęłam mu ręką i ruszyłam razem z Painem w jakąkolwiek drogę...

- Phi, szanuje. Ciekawe co, broń do wygrywania? One i tak nic nie czują. To głupie zwierzaki - rzucił jeszcze na odchodnym i odjechał na Rapidashu, który gniewnie wstrząsał grzywą. Tyrunt pokiwał głową
- Dobrgwaa mu taaak - rzucił, starając się mówić po ludzku

- No nieźle jak na początek - powiedziałam do Paina.
Po chwili zdjęłam z siebie jego ubrania i je złożyłam. Po tym zmieniłam się w pokemona i wzięłam sobie Paina i jego ubrania na grzbiet tak, by się nie rozwaliły...

Pain złapał swoje ubrania
- Tor zawsze był idiotą. Może dlatego doszedł tak daleko. - rzucił Pain przytulając się do twojego grzbietu.
Camilla, tu Naval. Przede mną stoi właśnie Mewtwo. Znaczy niedaleko. Gada z pokemonami trenerów, tych po praniu mózgu. Jest w Mega formie, chyba X, ale ciężko to odróżnić. Na razie każdy chowa się sam., usłyszałaś. Hm... co ten Mewtwo kombinuje?

"Właśnie widziałam Mewtwo" - powiedziałam do Navala.
Po chwili leciałam razem z Painem i rozglądałam się po okolicy. Zastanawiała mnie cała sytuacja. Pewnie na tego Tora czasem trafię, ale co mi tam...

Czyli jesteś niedaleko. Chodź, sama zobacz. Aktualnie jesteśmy obok ogromnego białego drzewa, doszło do ciebie. Szybko znalazłaś białe drzewo, a pod nim stał Mewtwo, tylko że w innej formie. Pokazówka odbyła się raz jeszcze, tym razem z innym skutkiem: Mewtwo sam zniszczył pokeball i ciężko ranił pokemona i jego trenera. Rozpoznałaś ich - to Emolga i jej trener...

Spojrzałam na Mewtwo poirytowana.
- Hej, przestań! - krzyknęłam.
Opadłam na legendę z Shadow Ball. Emolga i jej trener. To na pewno ten chłopiec! On przecież nie jest zły, nie pozwolę by ich tak rozłączono. W obecnej chwili się wściekłam.

Mewtwo zaśmiał się i odrzucił cię machnięciem łapy
- Nie rozumiem cię, pokemonie. Powinniśmy być wolni, z dala od tych parszywych ludzi. Oni się zmienili. Nie są już tacy, jak Ash. Traktują nas jak zabawki. Zresztą swoich traktują podobnie. Zobacz choćby co zrobili z tobą, Camillo - rzucił i odleciał

- Nie wszyscy są tacy! Psychiczny pokemon a taki durny - powiedziałam i ja pogardliwie do Mewtwo.
Po tym podleciałam do chlopca i emolgi. Zdjęłam sobie Paina i jego ubrania z pleców.
- Już w porządku, poleciał sobie - powiedziałam do chłopca i wzięłam sobie jego oraz jego pokemona na skrzydła.
Po tym spytałam, gdzie mogę ich zanieść, by wydobrzeli....