Poszukiwać... czego? - gra Kaimiego

Zaczął się kolejny dzień w domu. Było tu trochę pusto. Ciągle przypominały Ci się czasy, kiedy to Twoja matka jeszcze żyła, a ojciec nie popadł w pracoholizm. Przynajmniej masz swojego przyjaciela - Gastly'ego, który towarzyszył Ci od kiedy pamiętasz. Stworek chyba akurat zauważył, że się obudziłeś bo podleciał do Ciebie i liznął Cię swoim ogromnym jęzorem. Teraz musisz się wytrzeć...
- Gaaa - powiedział pokemon ucieszony.

-Dzięki-mruknąłem-Nie muszę się myć-Uśmiechnąłem się do przyjaciela i wstałem.
Rozejrzałem się po pokoju,był spokojny...no może nie do końca jeśli liczyć porozrzucane po nim rzeczy,ubrania,zdjęcia pokemonów z wypisanymi charakterystycznymi cechami,kilku książek o pokemonach i odręcznymi notatkami.Jedyną niechaotyczną rzeczą w tym pomieszczeniu był stos ułożonych kartek,poezji i opowiadań (żadne nie skończone z powodu braku natchnienia) Kaimiego.
Chłopak zaczął zbierać części garderoby po pokoju i już po chwili był gotów do...no tak,kolejnego nudnego dnia,spędzonym wśród ogrodowych pokemonów i Gastly'ego.
Otworzyłem drzwi pokoju i wyszedłem

Niedługo jednak Gastly znowu Cię liznął i po tym już dał spokój, a Ty mogłeś się wytrzeć ze śliny swojego poke-ducha. Wkrótce byłeś ogarnięty i mogłeś wyjść z pokoju. Było jednak zupełnie pusto, absolutnie nikogo. Jak wyszedłeś na zewnątrz to pokemonów także nie było...
- Gaa? - zdziwił się Twój pokemon.
To co było w domu i na zewnątrz bardzo Cię zaniepokoiło. Wszyscy zniknęli, tak po porostu! To prima aprilis i nagle wszystkim zachciało Ci się zrobić kawał? Raczej nie...

To było naprawdę dziwne,zacząłem zaglądać w miejsca gdzie zazwyczaj sypiały pokemony,norki,krzaki czy pnie drzew, jednak nie spodziewałem się ich tam znaleźć,o tej porze zwykle już na mnie czekały.
Coś mnie zaniepokoiło,odwróciłem się do mojego pokemona
-Gastly,podleć do okna gabinetu taty i sprawdź czy tam jest-Poleciłem duchowi.
Jeśli ojca też nie ma,coś musiało się stać,on nigdy nie opuszcza gabinetu.

Pokemonów także tutaj nie było... Tylko nie miałeś pojęcia czemu. W pewnej chwili pojawił się jakiś dziki Shuppet, który się wyraźnie rozglądał za czymkolwiek i się ucieszył na wasz widok. Gadał o czymś z Gastlym i obydwa pokemony wyglądały na zmartwione... Czyżby duchy się od tego uchroniły? Ale co z Tobą? Twój pokemon zaraz po tym poleciał do gabinetu Twojego ojca, jednak wrócił ze złymi wieściami... Nie ma go tam.

To było niepokojące,wiedziałem,że Shuppet to wyczuł,to jego naturalna zdolność,natomiast Gastly...cóż Gastly znał mnie na tyle długo,że rozumieliśmy się niemal bez słów.
-Shuppet,czy wiesz co się stało?Dlaczego nie ma tu żadnych pokemonów poza wami?-Zapytałem jednocześnie rozglądając się za czymkolwiek co mogłoby zaprzeczyć stwierdzeniu,że coś jest nie tak jak być powinno

Shuppet pokiwał łebkiem.
- Shushu - powiedział coś i poleciał kawałek dalej i się obrócił co oznaczało, że masz w obecnej chwili pójść za nim to coś Ci pokaże.
Twój Gastly po chwili poleciał za pokemonem. Może akurat dowiesz się czemu wszyscy magle zniknęli? Chociaż dziwna sprawa, że Ty czy Twój pokemon zostaliście tutaj i nic się z wami nie stało... Na razie nie widziałeś nic, co by mogło was zaniepokoić, ale po chwili poczułeś jednak w powietrzu coś dziwnego, na własnej skórze, ale tego nie widziałeś, a co dziwniejsze... to nie było wrażenie w sensie dotyk, to było coś innego, co próbowało wkraść się do Twojego organizmu ale nie mogło.

Ruszyłem za duchami,być może była to sprawka zaniepokojenia,a może zwyczajnie zacząłem wpadać w paranoję ale wydawało mi się jakby coś próbowało wwiercić się w moją skórę,jakby tysiące małych komarów próbowało przebić ją jednocześnie.
Szedłem wolnym krokiem starając się nie wejść w trujący gaz mojego pokemona,wiem,że potrafiłby go z łatwością wyssać z mojego organizmu ale wolałem nie ryzykować zwijania się z bólu i duszenia fabrycznymi toksynami z których składał się fioletowy dym

Im dalej wędrowałeś z pokemonami tym więcej widziałeś śladów ludzi i pokemonów prowadzących w jednym kierunku, a w pewnym momencie na polanie... Wszystkie ślady się urwały. Jakby nagle ludzie w określonym miejscu gdzieś zniknęli. Chociaż tutaj to dziwne uczucie na skórze było chyba najmocniejsze i ciężko było Ci wytrzymać. Latało tu też kilka zaniepokojonych poke-duchów. Nagle jednak stało się coś dziwnego, w środku powstał wielki, biały wir! Wyszła z niego dziewczyna z białymi włosami i w lekkiej, zakrywającej najważniejsze części ciała zbroi.
- Hm, ktoś oporny? - spojrzała na Ciebie swoimi zimnymi oczyma.
Wzięła swoją włócznię i przystawiła Ci ją do gardła.
- Gadaj kim jesteś? Bo na pewno nie człowiekiem... - mruknęła.

Odchyliłem się nieco aby nie oberwać włócznia
-Wiesz,w pewnym sensie jesteś w moim ogrodzie,masz na sobie zbroję,a Twój fryzjer spaprał sprawę,więc powinnaś się przedstawić pierwsza-Powiedziałem z lekkim przekąsem.
Spojrzałem na włócznię i przełknąłem ślinę
-Chociaż z drugiej strony wyglądasz na całkiem sympatyczną-Powiedziałem z sarkazmem czego mam nadzieję nie dosłyszała -Ale zanim się przedstawię odetchnijmy głęboko,prawda Gastly?-Zapytałem,był to sygnał dla pokemona aby wleciał w twarz dziewczyny,trujące toksyny mogły ją sparaliżować lub poważnie otruć ale wiedziałem,że Gastly będzie mógł wysysać odpowiednią ilość toksyn tak aby nie zabiła nieznajomej

- Po co wiedza komuś o moim imieniu skoro i tak zaraz zginie? - spytała się złowieszczo dziewczyna i już miała zamiar wykonać na Tobie śmiertelny cios włócznią, kiedy to Gastly wpadł jej w twarz i ta zaczęła się krztusić i upadła na ziemię.
- Gaa! - pokemon szybko przemknął obok Ciebie i jego oczy mówiły "uciekaj".
Wszystkie inne poke-duchy też pouciekały. Twoja napastniczka jak na razie była osłabiona przez toksyny, a uczucie wdrążania się w Ciebie czegoś minęło. Poczułeś ulgę. Tamto przejście ciągle były otwarte. To pewnie za nim są pokemony, wszyscy ludzie z sąsiedztwa, twój tata... Tylko... po co ich tam ściągnięto?

Porwałem z ziemi włócznie
-Pożyczam!-Zawołałem do dziewczyny.
Wiedziałem,że Gastly się o nie martwi,ale ja się martwiłem o pokemony i innych ludzi...a,no tak,jeszcze o ojca,więc mieliśmy mniej więcej 100 do 1...chyba wygrałem więc postanowiłem skoczyć w przejście
-Idziesz ze mną?-Zapytałem ducha-Przyjaciel zawsze się przyda-Powiedziałem do wyciągając rękę, cofając się do przejścia

Pokemon popatrzył się na Ciebie zdziwiony.
- Gaa! - powiedział stanowczo i podleciał do Ciebie.
Tamta dziewczyna próbowała się poderwać by odzyskać swój oręż, ale nie dawała rady. Jak tylko Twoja dłoń dotknęła wiru to ten Cię wciągnął. Czułeś się okropnie, przelatując przez niego. Jakby z twojego ciała ktoś zrobił mocno pokręcony makaron. Pokemon dopadł do Ciebie w tamtej chwili i poczułeś jak wpadasz do jakiejś wyrwy w tym całym przejściu. Straciłeś przytomność. Jak się ocknąłeś to pod Tobą było coś miękkiego i dziwnie gąbczastego. Czerwone z dużymi, białymi kropkami... Średnica około sześciu metrów.
- Gaa! - Twój pokemon ucieszony dopadł do Ciebie i liznął Cię swoim językiem.
Chociaż czułeś po twarzy, że chyba nieraz to robił, próbując Cię jakimś sposobem ocucić...

-Dobra,dobra,już nie śpię-Mruknął wcale nie będąc pewny tego co mówię,wszystko dookoła wyglądało jak sen,dobrze,że wylądowałem na czymś miękkim...chyba dobrze.
-Co to jest?-Zapytałem pokemona dźgając gąbczaste "coś" włócznią dziewczyny,miałem tylko nadzieję,że nie jest to żaden pokemon,ale nie przypominałem sobie żadnego pokemona o takim ubarwieniu...no może Vileplume,ale to coś pode mną było chyba za duże.
Nagle coś sobie uświadomiłem,odruchowo wziąłem ze sobą pokedex i pokebale,jak codziennie,ale nigdy nie użyłem żadnej z tych rzeczy,wyciągnąłem małyy komputerek z wewnętrznej kieszeni kurtki i uruchomiłem go celując w Gasly'ego

Gatunek: Gastly ♂

Typ:http://www.serebii.net/pokedex-bw/type/poison.gif
Poziom:5
Charakter: Pokemon, który jest bardzo przywiązany do swojego trenera. Zwykle okazuje to poprzez lizanie go w twarz. Zawsze się stara wykazać i pomóc. Nie pozwoli sobie na to, by jego właścicielowi stało się coś złego. Uwielbia kwaśne rzeczy.
Ataki:Hypnosis, Lick, Spite
Ability:Levitate

To coś na czym byłeś okazało się być... Ogromnych rozmiarów grzybem! Krzaki wokół zdawały się być jednak normalnych rozmiarów, chociaż widziałeś tutaj też ogromne rośliny, po których liściach mógłbyś zapewne chodzić. Grzyb na Twoje dźgnięcie wypuścił z tamtego miejsca chmurę zarodników, którą Twój pokemon w porę zatrzymał.
- Gaaa - powiedział, jakby to oznaczało "niebezpieczne".
Tak więc siedzisz sobie na grzybku, który może Ci w jakiś sposób zaszkodzić swoimi zarodnikami.. świetnie. Ale chyba dopóki nie naruszysz skórki tego czegoś to nic złego się nie stanie. Do tego dziwną rzeczą było, że nie słyszałeś żadnych zwierząt wokoło...

-No Alicjo,jesteś po drugiej stronie lustra-Mruknąłem zjeżdżając z grzyba-Tylko gdzie podział się biały królik?
Zacząłem się rozglądać w okół,a co jeśli nikogo tu nie było i jak głupi wskoczyłem do jakiegoś wiru,który przeniósł mnie do...właśnie,nawet nie wiem dokąd.
Ruszyłem przed siebie nasłuchując czegokolwiek poza moimi własnym krokami,szukałem śladów zwierząt i ludzi,miałem tylko nadzieję,że nie ma tu wielkich pokemonów,bo jeśli grzyb był tej wielkości,to najmniejszy pokemon mógłby mnie spokojnie zdeptać

Białego królika żadnego nie widziałeś w swoim otoczeniu. Nie widziałeś nic niepokojącego. Co jakiś czas jedynie miałeś okazję słyszeć okrzyki jakichś stworzeń chociaż ich nie widziałeś... Niedługo po tym ujrzałeś w oddali dym, było go bardzo dużo.
- Gaaa? - Twój pokemon się lekko zaniepokoił.
Jak wyszliście z lasu to zobaczyłeś dość staroświecką, zrujnowaną i palącą się wioskę.

-Co na śpiew Chinlinga się tu dzieje?!-Zawołałem ruszając biegiem w kierunku wioski,nie interesowało mnie czy byli tam mieszkańcy mojego miasta i pokemony czy też nie,jeśli ktoś był w płonących budynkach,musiałem mu pomóc
-Halo!Czy ktoś tu jest?!

Ludzie tutaj biegali wokoło i ratowali swój dobytek, a Twój ubiór... Kompletnie nie pasował, ale przynajmniej w tym zamieszaniu nie zwrócili na to uwagi. W pewnej chwili coś na Ciebie spadło, a to raczej był ktoś. Jakaś dziewczyna. Wywróciła Cię przy tym wszystkim na ziemię, bo zeskoczyła a wysokości drugiego piętra. Po tym jednak zmieszana natychmiast z Ciebie zeszła. Uciekając widocznie nie patrzyła czy skacze na kogoś czy na coś...
- Przepraszam - powiedziała tylko i ruszyła w jedną z dróg prowadzących w kierunku wyjścia z miasta.

Sprawdzałem dom za domem w poszukiwaniu kogoś do ratowania,wyglądało jednak na to,że wszyscy zdążyli puścić domy, co tu się w ogóle stało?
Jeśli nie ma możliwości pomocy ruszam za dziewczyną, może ona mi jakoś pomoże, raczej w to wątpiłem ale ona jako jedyna wyglądała na taką,która wie dokąd biegnie

Niedługo więc byłeś zmuszony pójść za dziewczyną. Ta poza murami miasta opatrywała ranę jakiemuś chłopcu, który jej za to podziękował i wkrótce gdzieś pobiegł, zapewne do rodziców. Dziewczyna spojrzała na Ciebie, a potem na Gastly'ego.
- Demon, uciekaj! - krzyknęła do Ciebie na widok stworka.
Twój podopieczny nieźle się zdziwił.

-Dziwna dziewczyna,uciekaj!-Zawołałem z udawanym przerażaniem wskazując na dziewczynę-Serio?Pierwszy raz widzisz pokemona czy jak?-Mruknąłem i nagle uświadomiłem sobie,że to możliwe,dookoła nie widziałem żadnego ze stworków,nawet przy pożarze,przy gaszeniu którego zwykle pomagają wodne i ziemne stworki.
-Jest niegroźny,to mój przyjaciel...i nie jest demonem tylko...eee...zwierzątkiem- Popatrzyłem przepraszająco na Gasly'ego,nie chciałem użyć słowa "duch" ponieważ mogłoby jeszcze bardziej wystraszyć dziewczynę

Ta jakoś nie mogła uwierzyć.
- Niemożliwe - powiedziała.
Po chwili chyba jednak odważyła się podejść bliżej.
- Nic mi nie zrobi? - spytała się niepewnie. - Takie jak on napadają nas i niszczą... - wyjaśniła Ci krótko. - Dlaczego więc ten jest dobry, dlaczego się ciebie słucha? - kolejne pytanie.
Twój pokemon chyba nie był obrażony z tego powodu, pewnie rozumiał całą obecną sytuację... Nie robił praktycznie nic, no może podleciał bliżej Ciebie by zaprezentować, że jest nieszkodliwy.

-To...dziwne,u nas jest wiele pokemonów,tak nazywamy te stworzenia,niektóre tak jak Gastly sa typem ducha,nie,nie dosłownie,tak jest po prostu nazwany...czy atakują was tylko duchy czy też inne rodzaje sworzeń?-Zapytałem,trudno było mi uwierzyć,że pokemony mogłyby kogo,ś zaatakować bez powodu

- Inne też.... Dzisiaj był czerwony smok - powiedziała dziewczyna.
Dalej spoglądała to na Ciebie to na pokemona.
- Chodź, lepiej by nikt go przynajmniej teraz nie zobaczył - stwierdziła i ruszyła w jedną z ścieżek prowadzących w głąb lasu.
- Gaa? - pokemon popatrzył się na Ciebie pytająco bo nie był chyba pewien czy iść w takiej sytuacji za tą dziewczyną.