Jak wybuchnąć bogów xd Gra Novy

Krwawe imię... Stworzyłam ostre ostrze z lodu i nacięłam nim palec, po czym użyłam swojej krwi jak atramentu by sięppodpisać : Nova. Ta opcja wydała mi się poniekąd ciekawsza.

Kiedy podpisałaś papirus, krew zniknęła, żeby upaść na podłogę. Zauważyłaś jak czerwone strumienie wypływają ze ścian i mkną do tych paru kropel, którymi się podpisałaś. Nagle, przed tobą, stała twoja idealna kopia która uderzyła tobą o sciane. Widziałaś, jak jej wnętrze błyszczy na czerwono, jakby miała w sobie małe słońce.

- O kurde.... - powiedziałam tylko nim mną uderzyła o ścianę.
Dobyłam swojego miecza i ruszyłam na złą wersję mnie by wycelować w jej rami . Pewnie ma te same umiejętności co ja, wiec po każdym ataku będę odskakiwać i uderzać kulą energi .

Wbiłaś jej miecz w ramie, lecz nie poczułaś oporu ciała lecz wpadłaś w nią. Poczułaś jak przelatujesz przez jej ręke. Było to tak, jakbyś zanurzyła ręke w krwii. Kopia uśmiechnęła się i kopnęła cie w brzuch i rzuciła tobą o ściane, znowu. Ładowała energie w prawej ręce i była już gotowa do strzału, a ty stałaś pod ścianą. Co dalej?

Po chwili wpakowałam w miecz trochę energii i używam go jak kija od baseballa. Energia jak moja to powinnam dać radę. Po tym pędzę na kopie i skupiam swoją wybuchową energię by rozsadzić ją od środkai dorwac to co w niej widziałam .

Uderzenie lekko cie odrzuciło, ale klon wręcz wbił się w ścianę, co dało ci sposobność, żeby uderzyć. Eksplozja rozwaliła klona od środka, pozostawiając po nim tylko czerwoną, świecącą kule.

- Tak! - krótki i jakze wymowny okrzyk triumfu.
Po chwili podbiegłam do kryształu i go podniosłam. Pewnie kolejny klucz do drzwi... Tak więc rozglądam się za owym przejściem i ruszam w jego kierunku. Martwiłam się o Riva... No i mam też nadzieję, że z moimi rodzicami jest wszystko w porządku, ze są cali...

Kiedy tylko dotknęłaś kryształu przeniosłaś się do kolejnego pomieszczenia. Była to duża sala, wypełniona posągami bogów Aasgardu. Na samym końcu sali była klatka, a w niej twoi zakneblowani rodzice.

//Knebluje to się chyba usta a co było odnośnie anatomii? xD Ja tylko mówię :3//

Spojrzałam na swoich rodziców i rozejrzałam się po pomieszczeniu.
- Trzeba uważać, może tu być pułapka... - mruknęłam.
Byłam ucieszona, ale po Lokim można się wszystkiego spodziewać, w końcu ruszyłam w kierunku klatki, chciałam się wyrwać biegiem, ale ostrożność przede wszystkim...

/zapomniałem xd/
Podeszłaś do klatki bez żadnych puapek. Klatka była solidna i lekko błyszczała.
-Jak nas tu znalazłaś?-spytali rodzice, ale nie czekając na twoją odpowiedź pokazali ci miejsce za twoimi plecami.-Tam jest dźwignia, to ona podnosi klatke.
Faktycznie, za tobą była ściana do której przymocowana była dźwignia.

- Moje trzecie zadanie to było dotarcie do was... - powiedziałam do rodziców. - Dobra moment i was uwolnię - powiedziałam i podeszłam szybko do dźwigni i za nią pociągnęłam.
Jak tylko klatka się podniosła to wpadłam na moich rodziców ucieszona.
- Rety tyle się działo... - machnęłam ogonem i rozejrzałam się.
Ale jak teraz stąd wyjść? Byłam ucieszona z powodu wszystkiego, ale przez to wszystko ostatnio jakoś nie mogę się odstresować...

-Może tamto to wyjście.-powiedział twój ojciec, wskazując na żółtawy portal po prawej stronie klatki.
Nagle, dotarło do Ciebie, że Noxa nie ma koło ciebie. Pewnie nie teleportował się bo nie dotknął kuli, może się jej boi?

Nox, słyszysz mnie? Masz dotknąć tamtej kuli jeśli chcesz się w ogóle stąd wydostać - wysłałam wiadomość do smoczka.
Pokiwałam głową na słowa taty.
- Tylko Nox troszkę się zapodział w akcji, może zaraz tu będzie - powiedziałam z nadzieją. - To mój smok - dodałam.
Skorzystałam z okazji i się jeszcze w nich wtuliłam.
- Stęskniłam się za wami - powiedziałam ze łzami w oczach.

-My też.-odpowiedzieli, również cię ściskając.
-Jak chcesz.-usłyszałaś od smoka, a po chwili mały pojawił się koło was. Wskoczył ci na ramie i polizał szorstkim językiem po policzku.

Jeszcze chwilę się do nich przytulałam, ale w końcu się odsunęłam.
- Dobra, lepiej chodźmy już stąd - powiedziałam.
Pogłaskałam rozbawiona smoczka po łebku i ruszyłam w kierunku portalu razem w moimi rodzicami, wypytując się ich co się działo jak mnie nie było.

Kiedy przeszłaś przez portal, twoim oczom ukazało się twoje królestwo. Było wolne i tętniące życiem. Okazało się, że rodzice przez całą twoją nieobecność byli zamknięci w komnacie.
-A ty co robiłaś przez ten czas?

Po chwili zaczęłam wszystko opowiadać swoim rodzicom. Wszystko wygląda jakby Lokiego tutaj nigdy nie było... Jak skończyłam opowiadać to się spytałam.
- A jak w ogóle doszło do całej sprawy z Lokim? - spytałam się w końcu.

-Kiedy zabiłaś połowę atakujących bogów, Loki pojawił się przed zamkiem. Zaskoczył nas. Jego synalek zburzył połowę zamku(Taki w chuj mega wielki wąż chodzący po wymiarach jbc. Xd) a Loki nas zaatakował od tyłu i uśpił.-Powiedział ojciec.-Nie chce cię martwić, ale twój Riven postarzał się już pewnie o około 100 dni. Czas w jego wymiarze strasznie szybko płynie.

Pokiwałam głowa na to co mówili mi rodzice.
- A-aha... - powiedziałam.
Zrobiłam wielkie oczy. Już 100 dni?!
- O kurde to ja się zmywam, rety... Wrócę do was... Yyy nie wiem kiedy, ale na pewno szybko.... - po czym się w nich wtuliłam mocno i zmieniłam w człowieka, by obojga ucałować (pomińmy fakt, ze będę miała po tym trochę futra w ustach). - Albo wy wpadnijcie w miarę szybko - powiedziałam po chwili i znowu się zmieniłam. - Paa! - machnęłam.
Otworzyłam portal do świata Riva i razem z Noxem przeszłam przez niego. Mimo wszystko sie boję, bo było dość kiepsko jak wychodziłam...

Pojawiłaś się dokładnie w tym samym miejscu, w którym rozbijaliście obóz za pierwszym razem. Morska bryza i szum drzew działał kojąco, ale i tak byłaś poddenerwowana. Czas dla twoich rodziców bardzo spowolnił, ale Riven wciąż miał normalne poczucie czasu. O ile nie jest już trupem.

Na tą ostatnią myśl się wzdrygnęłam.
- Oby tak nie było... - mruknęłam tylko i ruszyłam w stronę pałacu, obserwując wszystko wokoło w poszukiwaniu wszelkich zmian.
Smoczka cały czas trzymałam na ramieniu. Byłam bardzo zmartwiona.

Nox co chwila kichał błękitnymi płomyczkami i rozglądał się do okoła. Nagle, zaważyłaś, że co drugie drzewo stało się jakby martwe i nadpalone. To było dziwne, zważywszy na to, że wody było pod dostatkiem, a temperatura nie była większa od zera stopni.

- Co tu się wyrabiało? - mruknęłam tylko i przyśpieszyłam kroku, a po chwili wręcz biegłam.
Chciałąm zobaczyć o co w tym wszystkim chodzi, a a najlepiej się przekonam właśnie w pałacu. Jejku, coraz bardziej obawiałam się o Riva.

Do zamku dobiegłaś po około pół godziny. Twoim oczom jednak nie ukazał się zamek, lecz lodowe ruiny. Pęknięte mury, rozwalone domy i spalona ziemia. Wśród jednego z zawalonych domów, usłyszałaś słaby, kobiecy głos. Najwidoczniej lodowa ściana ją przygniotła, ale to, że żyje, świadczy o tym, że rozwalenie miasta nie mogło być dawno.

Po chwili pobiegłam w kierunku owego głosu. Jak tylko byłam przy owej kobiecie to użyłam swojej siły by lekko unieść lodową ścianę i ją przesunąć tak, by jej nie przygniatała więcej. Jedyne co jest fatalne to to, że ja nie mam żadnych umiejętności medycznych... No opatrunek zrobię, ale nie wyleczę rany mocami.
- Co tu się stało? - spytałam, opatrując kobietę.