Mythic Magnificque - ,,Nova" Historia Novy

-Spytam go! To będzie ciekawe!Do zobaczenia Kara!-powiedziała Melody i poszła do Clemensa.

Ty zaś podeszłaś do Daniela.
Od razu cię przywitał:
-Witaj Kara. Bo tak masz na imię prawda? Nazywam się Daniel i jestem szefem a zarazem mistrzem tej areny. Czego tutaj szukasz?

No w sumie to teraz jakby imię... 
- Cóż, jako że jestem nowa to staram się załapać do Orłów - powiedziałam do niego prosto z mostu.
Rzuciłam okiem na reakcję Clemensa na to, ze Melody do niego podeszła... Kobieta zainteresowała się jego siłą... to powinno dać mu pewności siebie.

Daniel odpowiedział pewnie:
-Jeśli chcesz zdobyć moje poparcie musisz pokazać na arenie, że jesteś godna dzierżenia rangi Orła.

Spojrzałaś na Clemensa... cały zarumieniony rozmawiał z Melody. Wkrótce podszedł do Daniela.
-Daniel! Chyba czas na naszą kolejną walkę... Wyzywam cię na Pojedynek o tytuł mistrza

Daniel parsknął śmiechem...
-Kara jeśli będziesz jak Clemens, to daleko nie zajdziesz... Niech Ci będzie Clemens! Walka odbędzie się zaraz po tym jak skończę z tymi pretendentami.

Zaśmiałam się lekko. No nieźle ta Melody na niego działa.
- Hah rozumiem o co chodzi... chyba... - podrapałam się po głowie.
Zmartwiłam sie trochę bo moja ostatnia walka na arenie nie wypadła mi tak bardzo dobrze...  I to jeszcze walczyłam w swoim ciele...
- Jak znajdę przeciwnika to zawalczę... - powiedziałam.

-Jeśli znajdziesz przeciwnika daj mi znać!-powiedział i zszedł na dół.

Zauważyłaś że na dole Pursuit i Vesuvius czekają na Daniela. Walka nie trwała dłużej niż 10 sekund. Po chwili Daniel powalił przeciwników.
-Oto kolejni którzy próbowali, ale nie dali rady.

Clemens spojrzał na ciebie...
-Przyznaj się, to twoja sprawka prawda?

Zrobiłam głupią minę.
- Jak to moja sprawka? Że co ja zrobiłam? Nie ja się zgłosiłam na walkę z Danielem... - zauważyłam tylko.
No cóż, jak będzie taka dupa, ze jej nie powie to niech się nie dziwi, ze muszę nieco ingerować...

Po chwili oczekiwania zobaczyłaś Clemensa walczącego z Danielem. Ku waszemu zdziwieniu walka była niezwykle wyrównana. Melody wyglądała na zachwyconą. Podskoczyła do ciebie i od razu zaczęła konwersację:
-Kara widzisz to? Jest naprawdę niesamowity! Walczy na równi z Danielem.-powiedziała zachwycona kociara.

Natomiast ktoś cię puknął w ramię. Był to jakiś dziwnie ubrany mężczyzna.
-Chcę z tobą zawalczyć młoda damo!-głos ten wydawał ci się znajomy... nie mogłaś go skojarzyć, ale skądś znałaś ten ton i dźwięk głosu.

Clemens walczy naprawdę niesamowicie!
- No i super jest... - stwierdziłam. - Taki facet jak Clemens to dopiero coś - zagwizdałam.
To mnie dość zaskoczyło. Co to za zakapturzona postać?
- No dobra.... - powiedziałam w końcu.
Tak więc jak się to skończy to trzeba będzie pójść zadeklarować się z walką...

Walka trwała dość długo, a emocji nie brakowało. Ostatecznie Daniel wykorzystał sekundę przewagi i pokonał Clemensa. A było tak blisko... Daniel wszedł na górę, a Clemens obolały nie mógł się podnieść. Dane było ci widzieć scenkę miłosną między nim a Melody, która poleciała go opatrzyć. Melody pocałowała ów młodzieńca i pomogła mu wejść na górę.

Uśmiechnęłam się szeroko na ten widok. Po chwili podeszłam do Daniela razem z tym dziwnym zakapturzonym gościem.
- Przeciwnik sam się znalazł - powiedziałam krótko.
Po chwili postanowiłam szybko ubrać swój naszyjnik i nagolenniki. Diadem sobie odpuszczę...

Stanęliście na arenie. Zakapturzony gość wydawał się nie palić do ruchu. Skinął ręką i orzekł:
-Proszę bardzo! Klaudio, spróbuj mnie pokonać-odrzekł zakapturzony wojownik.

Daniel, Melody, Clemens, Oblivia, Lilly i wielkie zgromadzenie obserwowały wasze poczynania. Znalazł się też Malcolm, który porozmawiał z obydwojgiem braci. Mrugnął do ciebie, życząc ci powodzenia.

Przeciwnik nie drgnął nawet, aby się ruszyć.

No to ciekawe... Postanowiłam ruszyć w jego kierunku i nagle uskoczyłam na bok by go uderzyć z pięści w bok, po czym szybki obrót i kopniak z półobrotu. Już zdażyłam się przyzwyczaić do ludzkiego sposobu poruszania się... Następnie, wykorzystując swoją szybkość oddaliłam się od przeciwnika. Ciekawe czy mi się uda w ogóle cokolwiek zrobić czy nie...

Uderzałaś go raz za razem, ale przeciwnik ani drgnął. Był twardy...
-Oj panienko Klaudio... Słabo trenowałaś, po tej ucieczce-powiedziała postać. W tym momencie skojarzyłaś fakty... to był nie kto inny jak twój huskarl, Vivius! W tym momencie odsłonięta twarz twojego przeciwnika potwierdziła twoje skojarzenia. Na trybunach kiwał wam Verne, który już od dłuższego czasu ukrywał się pod zielonym kapturem.
-Nie wiem dlaczego tak nagle uciekłaś, ale sprawdźmy czy stać cię na coś więcej-to powiedziawszy Vivius wyciągnął swoje ostrze i uderzył mocnym ciosem pchnącym. Upadłaś na ziemię lekko obita. W tym momencie Melody zaczęła ci kibicować. Głośne wiwaty, machanie sztandarami oraz gwizdy nie miały końca.

To mnie bardzo zaskoczyło.
- Miałam po prostu swoje powody - powiedziałam do niego.
Jak mnie uderzył to nieco mnie to zabolało.
- Mam to potraktować jako karę? - spytałam się tylko.
Po chwili wzięłam ostrze, jakie dostałam od Błyska i zaczęła wokół niego praktycznie skakać by raz po raz wykonywać krótkie pchnięcia. Jestem przyśpieszona i wzmocniona w rękach.

Vivius nie odpowiedział na pytanie, ale wbił miecz w ziemię i stał nieruchomo w miejscu.
-Jeśli te powody sprawiły, że wmieszałaś się w takie miejsca jak to, to będziesz musiała mnie pokonać, żebym cię stąd nie zabrał.

Melody krzyczała do ciebie:
-Nie daj się Kara! Nie daj mu się zabrać ode mnie! Jesteśmy przyjaciółkami nie?-w tym momencie transparenty z całej areny ruszyły. Doping miałaś niezły, ale Vivius ewidentnie stawiał na obronę i kontrataki.

Spojrzałam na niego i chciałam tu zostać. Tak więc uderzyłam go mocno i prowokacyjnie. Ciekawe jak zareaguje.... Pewnie się skupi na tym by atak przytrzymać. Wtedy postanowiłam wykorzystać kolano i mocno go kopnęłam cóż... W krocze o ile nie miał tam jakiegoś ochroniacza. Po tym cofnęłam ostrze i jeszcze złożyłam przy ręce by uderzyć drugą ręką w bok po stronie w jakiej trzyma miecz a potem drugą. Pewnie będzie chciał zablokować cios i właśnie wtedy znowu odwróciłam ostrze by przejechać mu nim po ciele, wycofują rękę.