Wybuchowa przeszłość-Gra Novy

Wzruszyłam ramionami.
- Nie było mowy o której godzinie mam być - powiedziałam.
Po chwili ruszyłam jedną z ścieżek tutaj, w kierunku kolejnego miasta. Wzięłam sobie Litleo na ręce i tak chciałam iść. Co jak co ale swojemu stworkowi ufam.
- Ogólnie to ile lat minęło od mojej śmierci do odrodzenia? - spytałam się chłopaka.
Mogło minąć albo kilka albo kilkaset czy kilka tysięcy... Byłam w kiepskim nastroju. Miałam podróżować sama, w spokoju... A tu cały plan legł w gruzach.

-Godzina-Odparł chłopak-Energia którą wytworzyłaś sprawiła,że osoby znajdujące się najbliżej rozpoczęły reinkarnację niemal natychmiast,byłaś czymś jakby impuls...niektórzy w nieznany sposób zakrzywili czas i odrodzili się o rok wcześniej niż umarli mając jednocześnie pierwsze ciała...ja na przykład mam dziewiętnaście lat-Dodał nieco ciszej-Tak właściwie to dokąd idziemy?

Jbc nazwa miasta z pamięci
____

Pokazałam mu mapę na pokenavie.
- Najpierw idziemy do striatlon - powiedziałam.
Pokiwałam głową na jego słowa.
- W takim razie byłeś blisko mnie, a w takim razie... Czy byłeś jednym z NICH? - spytałam się go nieco zaniepokojona, tamci opiekunowie używali do walki najróżniejszych bestii z różnych światów.
Pokręciłam głową. Coraz mniej mu ufam.

-Wręcz przeciwnie,dlatego dziwie się,że mnie nie pamiętasz-Westchnął-A więc miasto Striaton...cóż wspomnienia wracają-Spojrzał an Ciebie-No tak,nie mówiłem Ci,ja też byłem trenerem,znaczy dalej jestem ale postanowiłem zacząć od zera...taką mam naturę-Stwierdził uśmiechając się lekko

Pokręciłam głową.
- Nie pamiętam i nie wiem dlaczego - powiedziałam tylko
Kiwnęłam głową na jego słowa.
- No tak, to nuc w porównaniu ze zmianą ciała - westchnęłam.
Dalej niosłam na rękach swojego pokemona.
- Dostałam go niedawno na urodziny - powiedziałam. - Przynajmniej miałam towarzystwo - westchnęłam. - To opowiesz mi może jak się poznaliśmy i ile czasu się znaliśmy i o naszych relacjach? - spytałam.
To były najbardziej interesujące mnie rzeczy.

-Właściwie to znaliśmy się niemal od urodzenia,razem dorastaliśmy i trenowaliśmy,znaliśmy się aż do końca...można by powiedzieć,że miałem być planem B na wypadek...no tak,na wypadek tego co się stało,nie zdążyłem,za późno poinformowali mnie,że jesteś już w strefie wojny...wystarczyłoby tylko kilka sekund więcej i wszystko potoczyłoby się inaczej,a mieliśmy...właściwie to też wszystkiego nie pamiętam-Zakończył,ale widziałaś,że koniec opowieści nie był prawdą.
-A więc Twoim pokemonem jest Litleo?Ja na nową podróż wybrałem...zresztą sama zobacz-W jego dłoni znikąd pojawił się pokeball,chociaż miałaś wrażenie,że znów widziałaś tę dziwną czerń
-Rozjaśnij mrok,moja droga!-Zawołał Drake uwalniając pokemona,przed Tobą stanęło urocze,małe stworzonko,czarne niemal jak właściciel,jednak miała dużą fioletową główkę i kokardki,niemal od razu rozpoznałaś Gothitę

- Cóż, podejrzewam końcówki opowieści nie dokończyłeś - zauważyłam.
A tamto potem to było według mnie najzwyklejszą zmiana tematu. Spojrzałam jednak zainteresowana na stworka mojego towarzysza.
- Hm jak dla mnie to on pasuje do ciebie - stwierdziłam.
Popatrzyłam się na swojego pokemona. A on pasuje do mnie, specjalizowałam się w wybuchach, czyli ogniu. Inne żywioły też miałam opanowane, ale wolałam ogień...

-Ponoć pokemony dopasowały się do naszych nowych ciał,zupełnie nieświadomie,nie dotyczy to tylko nas,ale wszystkich "odrodzonych",czy wiesz w czym specjalizuje się najwyższa forma ewolucyjna Gothity?-Zapytał,widać miało to pewne znaczenie,a może była to też podpowiedź odnośnie Twojej przeszłości...albo jego
-Podpowiem Ci,że posiadasz pewne urządzenie,które ułatwi Ci odpowiedź,jeśli jej nie znasz

- Przecież wiem co to pokedex - powiedziałam. - Cóż, są dwie możliwości, więc tak czy tak sprawdzę - stwierdziłam i wyjęłam pokedex z kieszeni.
Po tym zeskanowałam stworka chłopaka.
- Nie powiedziałeś mi wszystkiego w swoim opowiadaniu o tym, jak się znaliśmy w poprzednim życiu... - dopomniałam się, nie miałam zamiaru odpuścić. - I jeszcze jedna sprawa... Czy moi obecni rodzice wiedzą o całej tej sprawie? Słyszałam ich rozmowę i o mój ogólny nastrój czy samochód raczej by im nie chodziło - mruknęłam.
Bez przerwy byłam rozdrażniona. Szłam dalej i się rozglądałam wokoło by czymkolwiek zagłuszyć swoje myśli. Nie chciałam wracać do poprzedniego życia, a tu co? Zaraz po tym wszystkim wrócędo domu i się zajmę... Chociażby ogrodnictwem.

Westchnęłam i kiwnęłam głową.
- No niech ci będzie - powiedziałam w końcu.
Schowałam pokedex do kieszeni, podrapałam Litleo za uchem i ruszyłam w dalszą drogę. Zamyśliłam się. Może dzisiaj wieczorem spróbuję jakoś "dotrzeć" do swoich utraconych wspomnień. Kto wie? Może mi się uda dowiedzieć więcej o Drake'u.

-Wiem o czym myślisz!-Zawołał-Aby uwolnić te wspomnienia potrzebne są silne bodźce najczęściej emocjonalne,czasem fizyczne- Stwierdził
Zajęta słuchaniem Dreak'a nie patrzyłaś gdzie idziesz...albo raczej an co wchodzi,nim się zorientowałaś,rozłożyłaś się na ziemi,a w Twoich nogach stała niebieska kaczka wpatrując się w Ciebie lekko otępiałym wzrokiem

- No dobra... - mruknęłam.
Idąc tak dalej wywróciłam się na jakimś pokemonie.
- Ajaj - powiedziałam i usiadłam obok stworka. - Czasami zbyt bardzo się skupiam na jednej rzeczy zamiast patrzeć pod nogi - westchnęłam.
Popatrzyłam się na kaczkę i zeskanowałam ja pokedexem.
- Może by się przydał nowy stworek w drużynie - powiedziałam.

[center]
Gatunek:Ducklett♂

Typ:
Poziom:6
Charakter:Nie grzeszy rozumem,jednak w mig zrozumie polecenia trenera,ma ducha walki,którym nadrabia małą inteligencję
Ataki:Water Gun,Water Sport,Defog
Ability:Keen Eye


-Nieźle,wpadłaś na pokemona,to Twój styl ich łapania...wiesz,że łatwiej użyć pokeballa?-Zapytał Drake z lekkim przekąsem,widziałąś,że powstrzymuje się od śmiechu,a i Tobie niewiele brakowało by się nie zaśmiać gdy parzyłąś na lekko otępiały wzrok Duckletta

Wzięłam garść poke-karmy i podsunęłam ją pod dziób pokemonowi.
- Witaj, chciałbyś się znaleźć w mojej drużynie? Liczne walki, ewolucja, nowe ataki etc? - spytałam się pokemona, chociaż nie wiedziałam czy do takiego niezbyt rozgarniętego stworka dotrą moje słowa.
Ogólnie to faktycznie, trochę ciężko mi było się powstrzymać od śmiechu. Chociaż tak rzadko się śmieję... Nie to co w tamtym życiu, ciągle wesoła i pełna nadziei...

Pokemon wziął do dzióbka trochę karmy i przeżuł ją z tą samą błogą nieświadomością z którą wcześniej patrzył na Ciebie.
Przekręcił lekko główkę gdy do niego mówiłaś,a gdy skończyłaś swoją przemowę skwitował to krótkim "Duck?"
-Od razu widać,że do siebie pasujecie-Mruknął Drake szczerząc białe zęby-Podobny iloraz inteligencji

Spojrzałam na chłopaka i obrażona nadęłam policzki.
- Ta, jasne - burknęłam. - Skoro już mi zawracasz cztery litery to może będziesz siedział cicho? - warknęłam już wręcz.
W końcu dałam sobie spokój z pokemonem i ruszyłam dalej. Ewentualnie palnęłam Drake'a z pięści w twarz. Przynajmniej tyle sobie dzisiaj ulżę.

Drake zrobił szybki unik i uderzył dwoma palcami w zgięcie Twojej ręki,poczułaś nieprzyjemne mrowienie i ręka opadła bezwładnie
-To kara za nadmierną agresję...minie za kilka minut...Twój chłopak chyba nas śledzi-Dodał wskazując za Ciebie.Gdy się obejrzałaś spostrzegłaś Duckletta wpatrującego się w was tępo i idącego waszymi śladami

Spojrzałam na swoją unieruchomioną rękę, po czym na pokemona. Wyjęłam w końcu lewą ręką pokeball i spojrzałam na kaczkę.
- A co mi tam - stuknęłam ją pokeballem i czekałam, czy się złapie.
A jak nie to kopniak w kuper i wylot stąd... Po tym wszystkim spojrzałam na chłopaka.
- To się ode mnie odczep, wtedy nie będę agresywna - powiedziałam szorstko.

Pokeball nawet się nie zatrząsł,od razu usłyszałaś charakterystyczne "Ding",Ducklett był złapany...może nawet nie wiedział,że może się uwolnić?
-Pamiętaj,że jeśli zachowasz spokój możesz wytrącić przeciwnika z równowagi,a to zazwyczaj działa na Twoją korzyść-Powiedział chłopak gdy wkroczyliście na jakąś gęściej zarośniętą ścieżkę,drzewa były tu wyższe i bardziej rozłożysta przez co dawały więcej cienia

- Przecież wiem - powiedziałam do chłopaka. - Ale teraz nie ma walki, ja po prostu daję upust swojej złości na każdy możliwy sposób... - warknęłam.
Po niedługim czasie jak odzyskałam władzę w ręce to zaczęłam co nieco czytać coś na swoim smartfonie... Pewnie się wywrócę na czymś, ale co tam... Chociaż jak rozwalę sobie telefon to będzie nieciekawie, więc schowałam go wkrótce do kieszeni.

-Właściwie...to jak dużo pamiętasz?-Zapytał w końcu Drake,już nie kpił,był ciekawy,a jego normalny głos był dużo przyjemniejszy od tego kpiącego tonu,był miękki,melodyjny,czuć było,że martwi się o każdego.
-Muszę to wiedzieć,nie chcemy przecież przywracać wspomnień,które już masz-Dodał zwykłym oficjalny i nieco chłodnym tonem

Zamyśliłam się i po kolei zaczęłam mu wymieniać rzeczy, które pamiętam z mojego poprzedniego życia. Zdawało mi się, że czasem tylko niektóre rzeczy pamiętam niewyraźnie, ale wspomnienia o Drakeu - pusta kartka.
- Może ty jeszcze znajdziesz rzeczy, których nie pamiętam, ale zdaje się, że jedyne, czego wcale nie pamiętam to jesteś ty - powiedziałam do chłopaka.

Hmmm...a może mnie pamiętasz ale nie jesteś tego świadoma?-Zapytał.
Nawet nie zauważyłaś,że las zaczął rzednąć,a niebo ciemnieć,zbliżał się wieczór,a wy byliście tam gdzie zaczynało się...
-Miasto Straiaton-Powiedział Drake zamaszystym gestem pokazując Ci miastoDotarliśmy szybciej niż mi się zdawało,ale jak widać w dobrym towarzystwie czas mija szybciej-Powiedział...najwyraźniej chodziło mu o jego towarzystwo nie Ciebie-Przenocujemy w centrum pokemon,a rano będziesz mgła wyzwać do walki spadające...liderów-Poprawił się szybko i ruszył w kierunku centrum pokemonów

- Sama nie wiem - powiedziałam.
Rozejrzałam sie po mieście. Cóż, dobre towarzystwo... Ja na pewno do takiego nie należę. Kiedyś w sumie należałam, ale teraz nie.
- A ogólnie... jak bardzo według ciebie zmieniłam się z charakterem? - spytałam się w pewnej chwili.
Może i źle, że ciągle byłam taka wredna, opryskliwa itd?