Poradnik młodego agenta czyli...-Gra Neytiri

Kiwnelam głową że zrozumiałam po czym zdjelam plecak i zobaczyłam co jest grane. Jakoś nie przypominalam sb bym wibrusa wkladala do plecaka. Czyżby pokemon się wykluwal?

Zgadłaś,gdy wyjęłaś jajko z plecaka jego szczątki już rozsypywały się po wnętrzu plecaka,a z resztek skorupki patrzył na Ciebie mały pokemon wyraźnie zaskoczony widokiem człowieka. Wyglądał jak bardzo mała góra lodowa z wielkimi oczami

Zeskanowalam stworka i powiedziałam:
Czesc maluchu. Witaj na świecie. usmiechnelam się miło starając się nie przestraszyć stworka, miałam szczęście że dzieci jak mnie widzą potrafią wybuchnąć płaczem a potem się śmiać jak strzele gafe. Niby dzieci nie rozumne a wszystko rozumieją. Przez moment zapomnialam o Beldumie który był gdzieś za drzwiami. Interesowało mnie tu i teraz.

Pokemon popatrzył na Ciebie swoimi wielkimi oczami,poczułaś,że rodzi się między wami pewna więź,jakbyście już od dawna byli towarzyszami i wtedy pokemon...ziewnął szeroko całkowicie Cię olewając i układając się wygodnie w plecaku.
Za drzwiami słyszałaś ciche pikanie,zapewne to maszyna "wypikiwała" bicie serca Belduma,trochę niepokoiło Cię to,że dźwięki były słabe i krótkie

Zasmialam się z zachowania pokemona. Dotknelam go ballka by nie ciążył mi w plecaku. Sama usiadlam pod drzwiami i wsuchiwalam się w bicie serca stworka. Zamknelam oczy po czym wypuscialam Grow i zaczęłam go głaskać po głowie uspokajajac się. Miałam nadzieję że stworka uda się uratować.

Czekałaś i czekałaś aż w końcu...zasnęłaś,miękkie i ciepłe futerko Twojego pokemona było tak przyjemne,że oczy same Ci się zamknęły.
Po jakimś czasie poczułaś,że ktoś Cię delikatnie poszturchuje,otworzyłaś oczy.Nad Tobą stałą Twoja nauczycielka z Beldumem na rekach
-Wszystko w porządku,wyzdrowieje,ale to w gniecenie już mu zostanie-Wskazała na gwiazdkę nad okiem pokemona,dopiero teraz zauważyłaś,że pokemon śpi,nic dziwnego musiał być naprawdę zmęczony po takich przygodach

Usmiechnelam sie do nauczycielki.
To ja juz pojde, chcialam sie dowiedziec czy pokemon jest caly i czy przezyje. Nie jest moj, mozna powiedziec ze odebralam go teamowi Omega. pokazalam na Grow. Jesli mozna bybylo dlalabym Grow do podleczenia, trochr ucierpiala przez moja gapowatosc i nie jasne polecenia. podrapalam go za uszami.

-Cóż,myślę,że w takim razie należy do Cibie-Przekazała Ci śpiącego pokemona-A co do Grow...wygląda na o,że wystarczy jej trochę odpoczynku,chyba miałaś trochę szczęścia,trafiłaś na nowicjuszy z Omegi,inaczej mogłabyś już tu nie móc wrócić-Stwierdziła i odeszła szybko przyciskając coś na swoim poketchu

Dziekuje. odparlam i trzymalam spiacego pokemom? Zastanawialam sie czy go do balla nie wpakowac. Tak wiec Grow mamy dwoch nowych towarzyszy. powiedzialam do swojego startera dotykajac go ballka. Niech spi spokojnie. Pokrecilam sie chwile po osrodku i poszlam do swojego pokoju upewniajac sie czy wszystko wzielam.

Pokemon zaszczekał z radością po czym zniknął w strumieniu światła z pokeballa.
W pokoju było pusto,zabrałaś z niego wszystko co było Ci potrzebne już na samym początku.
Beldum mruknął coś przez sen swoim metalicznym głosem i obrócił się lekko,wyglądał uroczo,a gwiazdka nad okiem tylko to podkreślała

A wiec schowałam Belduma do balla i wyszlam z osrodka kierujac sie z tamtad co przyszlam. Wiem, ze to glupio wyszlo co napisalam ale tak tez zrobilam. Mialam trojke towarzyszy, za specjalnie towarzyscy to oni nie sa i ruszylam. Nalezalo kontynuowac podroz, ktora zostala w tak dziwny sposob przerwana.

Dosyć szybko doszłaś do miejsca w którym spotkałaś żołdaków Team Omega,miejsce wyglądało jak każde inne i nie zostawiliście żadnych śladów walki.
Zauważyłaś,że zaczyna się ściemniać,mogłaś przenocować pod gwiazdami lub spróbować dojść do następnego miasta przed zmrokiem

Wypuscilam wszystkich swoich towarzyszy w liczbie 4 i tak szlam z nimi nie niosac na szczescie nic na rekach, no moze procz malego Bergemite. Gadalam sobie z Froslass, ktora na szczescie jest taka madra, że umie mówic i tak sobie szlam stwierdziwszy, ze postaram dojsc do najblizszego miasta. Wpierw jednak zajrzalam na mape szukajac odleglosci do najblizeszego miasta (tak wiem maslo maslane maslane maslo:D).

Twoje pokemony krążyły dookoła Ciebie,podczas gdy ty i Froslass przeglądałyście mapę,wyglądało na to,że wystarczy iść...przed siebie,najbliższe miasto mogło Ci dać schronienie w centrum pokemon,ale nie walkę z liderem.

Idzie sobie pobiegac jednak uwazajcie i badzcie w zasiegu glosu. powiedzialam do podopiecznych rozgladajac sie. NIby to niebezpieczne tereny z powodu krazacego tu Teamu Omega. Po szybkim przemysleniu powiedzialam Wracajcie. Musze was jednak miec na wiodku. Idzcie przede mna. wiedzialam ze jednak z czasem bede tego zalowac no ale coz. w pogotowiu mialam ich pokeballe by cofnac je szybko. Szlam przed siebie swoim normalnym ktrokiem co zawsze przy mnie inni biegna. Wysilalam swoje krotkie nozki by jak najszybciej dojsc i sie schronic.

Większość pokemonów usiadła na Metangu,Bergemite rozłożył się na nim i przymknął leniwie oczy,Froslass usiadła po damsku na skraju głowy lewitującego pokemona,którego gwiastka nad oczami błyszczała w świetle zachodzącego słońca,jedynie Growlithe szedł obok Ciebie.
Nastał wieczór,było dosyć,ciepło,a dzięki zapadającemu zmrokowi zauważyłaś jasną łunę na horyzoncie...światła miasta

Zobacz Grow! Jestesmy coraz blizej!. Zawoalalam radosnie pokazujac kierunek palcem. Jednak bylo coraz ciemniej. Trzeba bylo przyspieszyc.
Metang bylbys w stanie poniesc nas wszystkich dosc szybszym tempem niz teraz podrózujemy? spytalam swojego stalowo psychicznego towarzysza. Jendak obawialam sie ze nie zmiescimy sie wszyscy ale na to jest sposb. Moglam ich schowac do pokeballa.

-Meeetaa-Usłyszałaś metaliczno-psychiczny głos swojego pokemona.Metang obniżył nieco lot abyś mogła na nim usiąść,jednak dla Growlithe zabrakło miejsca,chyba,że któreś z pokemonów weźmiesz na kolana albo schowasz do pokeballa

Postanowilam wziac na kolana Grow. Od niej chcoaiz nie zmarzne. Gdy juz usiadlam i bylam gotowa poglaskalaam stalowego pokemona ze moze ruszac. Nucilam pod nosem piosenki zaastanawiaajac sie co przyniesie przyszlosc.

Leciałaś tak aż do miasta,okazało się,że to przyjemny choć dość niewygodny (płaska,twarda powierzchnia...można by wyłożyć Metanga poduszkami i nazwać ko Pillowtang),wiatr rozwiewał Ci włosy,a Grow grzał kolana,jednak ta jazda szybko się skończyła gdy dolecieliście do miasta.

Witamy w Viridian City

Głosiła tabliczka na jeździe,miasteczko było małe ale wyglądało miło

Dziekuje Metnag. pochwalilam pokemona i schowlam go wraz z reszta do pokeballa. SKierowalam sie do Poke Centrum. Spojrzalam uprzednio na zegarek by dowiedziec sie ktora jest godzina. CHyba naszla pora na cos do jedzenia dla pokemonow oraz dla mnie. Dziwne ze jeszcze w rzuchu mi nie burczalo.

Miałaś dziś tyle przygód,że nie sposób było myśleć o jedzeniu,a jeśli chodzi o czas,było już po dwudziestej,za dwie godziny zamykają centrum pokemon więc musiałaś się śpieszyć jeśli chciałaś zjeść i wynająć pokój

SKoro jestem przy wejsciu do miasta to powinna sie gdzie tu znajdywac mapa badz rozklad miasta. Poszukalam takiego wzrokiem wchodzac do miasta. Jednka skoro to mala miejscowosc spytalam jakiegos przechodnia, jesli wogole taki sie znajdzie na ulicy czy moglby pokazac mi kierunek do PokeCentrum. MIalam dwie godziny. Czas naglil, choc wydawaloby sie, ze to jest duzo czasu.

Takiej mapy nie znalazłaś,to faktycznie było małe miasteczko,składało się może z kilkunastu domów nie więcej.
-Centrum pokemon jest zaraz za tym błyszczącym domem-Powiedziała jakaś staruszka,gdy zapytałaś ją o drogę.
Popatrzyłaś we wskazanym kierunku,faktycznie stał tam dom,którego ściany były wysadzane jakimiś wielokolorowymi kamieniami,przez co błyszczał w blasku latarni,a za nim wystawał czerwony dach centrum pokemon,nic dziwnego,że wcześniej go nie zauważyłaś,dziwny dom odwracał uwagę

Podziekowalam uprzejmie staruszce i ruszylam w kierunku wskazanym przez nia. Zacxiekawiona chcialam przejsc obok tego dziwnego budynku. Stwierdzilam jednak, ze skoro PokeCentrum jest za nim nie uniknione bedzie przejsc tamtedy.